Elixers maat

De woorden van de god der goden
daalden langzaam in haar neer
een beker bitterzoete vreugd

bezag zij met een weifeling
dacht zij, de ziel, aan wederkeer
of is 't verschiet een nimmermeer?

Tot barstens toe haar overdaad
ervaring rijk, doch arm, versmaad
ontkent zij 't goed en al het kwaad
ten prooi aan ik-vertwijfeling

Hij sprak de ziel aan toen zij zei
'ben ik mijzelf als ik niet drink
wie ben ik als ik dieper zink
schuif ik mijn ik, mijn zelf opzij?'

O arme ziel, kent u de wijsheid
van Apollo's Delphi niet
het 'ken uzelf' als stille wenk?

drink dan de beker die ik schenk
gevuld met smart, leed en verdriet
dan weet ge wat tot vreugde leidt

... Zie ook: Elixerzaad ...

Ken_uzelve Delphi

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 175