Alle inzendingen over bloemeken

‘Naar buiten gauw, om bloemen in te gâren, Naar buiten!... hoor de winden somber jagen. 't Is winter, ach! waar zijt gij heengevaren, Of frisse geuren, schone zonnedagen? De min verjongt mijn hart; ik, arme dromer, 'k Meende t'allen kant de jeugd te vinden, En juichte: hé, naar buiten, lief! 't is zomer En alle mensen zijn mijn goede…

O bloemeken van mijn eenzaam leven, mijn liefde, mijn lust, mijn vreugd! Een andre geniet nu uw geuren en kleuren en doet zich deugd aan uw jeugd. Dan bersten de donkere erinringen open als hagelwolken, op mij; dan loop ik zo haastig mooglijk schuilen in de herberg daar naastbij.…

Wanneer de moeder van het licht weer licht, En voor haar goud de zwarte mist doet wijken, Dan laat ze er stralen langs de bloemen strijken, En dankbaar doet elk bloemeke zijn plicht. Zodra de bloem de lieve zon ziet prijken, Dan wolkt ze wierook op in wolken dicht, En geurenmoeder wordt het moederlicht...…

O wondre juweeltjes, o troosterkens mijn, Geen bloemeke bloeit er met kunstiger lijn! En zijt gij zó simpel,... toch blijft ge voor mij De perelkens van de hei.…

't Is de wordende Gedachte: Welk een krachte 't Bloemeke uit de zwachtlen baart. 't Is de wens: dat zij 't mocht speuren Waar de kleuren Kiemden in de kleurloze aard.…

Een bloemeke, dat geuren kan alleen in ’t donker, waar geen mens haar naam herkent. De zin? Hij drupt als dauw op ’t morgenblad, geschonken door een hand die ik niet zie. De tijd bepaalt waar ’t zaadje vallen zal – ik buig, en voel wat hij mij fluistrend laat. Wat blijft, als ’t gras mijn voetstap weer vergeet?…

't was echter in de wind gesproken: Eens had ik u gezien, vriendin, En 't frisse bloemeke der min Was in mijn hart opeens ontloken! Ik mocht ten outer u geleiden... De spaarpot schudde vader om. Dit nette huiske werd ons beiden Ten zoete liefdeheiligdom. Wat sleten wij genoeglijke uren Hier hand in hand en hart aan hart!…