Alle inzendingen over boeken zijn haar vri

een mager zonnetje wat waterig nog verlicht de straat als een guirlande van vloeibaar koper ze stapt het huis uit wat schuchter haar vrienden zijn immers de boeken waar ze zich mee omringt maar sinds kort heeft ze een maatje Chanel een hoogblonde dame op vier voeten dus vroeg in de morgen zie je haar gaan met Chanel aan haar zijde net…

jouw handen mijn beschutting als het regent mijn vuist in de buurt van kwajongens mijn paardenmiddel bij een slecht humeur mijn houvast als ik wankel mijn warme thuis jouw handen koud en gevoelloos liggend onbereikbaar ver onder de grond waar ga je heen als je dakloos bent?…

Moeder mag mij als dochter blijven zien, maar mijn broer en mijn man moeten mij willen kennen zoals ik ben Ik heb dat nodig ook al is het niet waar want mijn vruchteloze streven houdt me desondanks in leven Wandelend en schrijvend in schriften en brieven uitleg na uitleg wie ik ben Boek na boek om te weerleggen en te vervangen wat…

Boeken sterven niet. Boeken verouderen. Meesterwerken nooit. Schrijvers vallen om, of sterven in bedden. Boeken blijven, dood, gewoon, in oude kasten staan.…

Daar staarde ik op en voelde mij rampzalig; Chinees en palmboom deden mij wegdromen Naar verre landen, meer dan Verne-boeken. 't Ouderlijk huis was soms zo duf en stug. 'k Wist niet dat ik heus wel in de Oost zou komen En even hard mijn lot er zou vervloeken. -------------------------------------- uit: Al dwalend - X Herdenken…

Een hele generatie las geboeid de avonturen in de Petteflet. Met Jip en Janneke in silhouet zijn ganse kinderscharen opgegroeid. Talloze planken staan er in de bieb vol meesterwerk van Annie en van Fiep.…

Een levend standbeeld lijkt geen spieren te hebben – voor ineens een nies.…

Hoekige koeien: geen mens zou ze zo maken – koeiemachtig mooi!…

We liggen in jouw bed, alweer is het verlangen sterker dan wij samen. Het zweet parelt in heet beamen de natheid naast ons naakt zijn neer. En weer is elke ruit beslagen, wentel ik mijzelf in de overdaad die met jouw lichaam samengaat in tijdloos wederzijds behagen. Dan stopt geheel en als bij toverslag heel de wereld, ook mijn hart,…

Poëzie is altijd onvolledig, taal die nooit de waarheid vangt. De ziel geminimaliseerd tot woorden. De dunne koorden waaraan de dichter hangt.…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

Ook God ging dood, gelijk een mens en heel zijn leven bleek een leugen. Niet zijns dan was de schepping eigen, maar hij niets dan een vroeger wens. Niets meer dan ooit door mens geschapen, een langzaam vergeten waanidee. En God ging dood, maar zeer tevree, want God had nog een laatste wapen. Hij liet de mensheid voor wat het was, angstig…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar hebben geen sleutel, en waarheid woont waar wij net waren.…

Het is zo vreemd dat juist datgene waarvan ik zoveel had verwacht mij zelden maar voldoening bracht alsof verwachten en verlangen te sterk geweest zijn te gespannen 't is altijd minder dan ik dacht heb ik dan steeds te veel verwacht? Nooit kan ik het volmaakte raken, en nooit de droom ten einde maken....…

Iemand die van binnen, eigenlijk maar verder leeg was, zei: om eens te beginnen, wou ik dat je boeken las... Begrijpen heb ik het nooit gedaan, maar hij was zo speciaal, het heeft me toch heel veel gedaan, hij was niet als allemaal...…

Heel zachtjes eigenlijk zonder geluid sla ik de bladzijde om de laatste, het boek is uit Hoofdstuk na hoofdstuk meegeleefd en opgezogen woord voor woord beleefd soms tot tranen toe bewogen De hoofdpersonen in het verhaal komen in mijn hoofd tot leven het wil mij zeggen dat 't boek goed is geschreven Jaloers kan ik zijn op de stijl…

in een andere tijd op een andere plaats waren zij variaties op ons we zijn elkaars blauwdruk het ene kind is in een andere onvaste tijd hetzelfde kind: over het hoofd gezien door de eeuwen heen de ineenstorting van deze liefde synchroon met de uitgebloeide bloem of met de val van een imperium: langzaam maar zeker…

Kan dit boek nu worden gesloten? Kan ik nu verder met mijn leven? Zal ik in deze situatie nogmaals mijn hoofd stoten? Moet ik afstand nemen om mezelf meer zuurstof te geven? Hoe kan het toch iedere keer weer gebeuren? Keer op keer op je bek gaan. Niet eens de tijd om treuren. Waar haal ik eigenlijk de energie vandaan?…

het boek tot een eind.…

(aangaande de uitvinding der boekdrukkunst) de afdruk van een uitgesneden boomschors maakte indruk in het zand iemand bukte en raapte het op was het een a? het werd een hoofdletter die op haar beurt uit de aardkorst moest worden gesneden zij was ingebrand…

Verhalen geplet, Tussen dichtslaande bladeren, Woordenballet, Vol van verbeelding, Wegdromen bij groot avontuur. Verdwaal in de tijd, Beweeg tussen kaften, Verborgen geheimen, Een wonderlijk heden, Berooft je van menig uur.…

lerend lezen zoekend in boeken wegwijs staren toeval hinderend weg kwijt wegkwijnend in niet één boek…

Zomaar gekregen Woorden aaneengeregen tot zinnen, verhalen van binnen! Ieder woord slurpt aandacht Sluipt als rode draad door het leven. Verbonden door een ongelukkige daad! Gedreven wordt het gelezen. Aandachtig gezocht naar het waarom, door ellende omgekocht. Emoties en verdriet, als een mat geweven. Ongeloof en twijfel aan…

Het verkleurde boek waarin jij het laatste las, het ligt hier naast me, op het kastje bij mijn bed. Bladzijden met ezelsoren, verkleurd van wit naar bruin. Ik zal het lezen binnenkort, om te weten hoever jij was.…

bol zweeft rond in een groot donker hol jaren van evolutie start iemand een revolutie gaat iemand nog staan als een held te laat de wereld draait om geld geld gemaakt van bomen papier onze longen nog steeds niet door gedrongen regenboogkinderen gaan niks hinderen we wachten af zij die dalen uit de lucht ha wat maf het boek…

Tot het boek vergeelde en ik zelf ging schrijven en versleten woorden deelgenoot maakte van de magische stroom van de herinnering.…

mag ik even het woord ik ben boek niet zomaar een boek een gebonden boek deel I en deel II ik heb een harde kaft en knisperend blad geregelde letters klein en groot een paar ezelsoortjes en vaalblauwe afdruk op m’n eerste blad, en oh ja ik ben genummerd heb een streepjescode en sta met mijn rug tegen de muur van de bieb afgeboekt…

Boekenbal is boeken met zijn allen Lekker bij de schrijvers met hun ballen Over lekkerder en lekkerst kallen Carnaval van katten, muzevallen Terwijl de oude druk nog veel te duur Er honger, het oorlog, literatuur Zie ook: http://www.omroepbrabant.nl/?news/1148761183/Boekenbal+ernstige+literatuur+op+sterven+na+dood.aspx…

in de tussenruimte van woorden celebreert bewustzijn in productielijnen tijd geen houvast in gelatenheid van boeken rugzijdes trots gespannen lezers ploeteren weetgraag in de aroma van dialoog elk volume in verhevenheid in deze positie stijgt het gewicht in gevoel…

stemgeluid zo lief wij beiden dit boek gaat nooit uit…