Alle inzendingen over bolero

Zijden bloesje ten gronde en verbeelding pedalen los Bolero dansend en cadansend langzaam tergend tot, rokken los!…

door de herhaling de Boléro van Ravel soms therapeutisch https://youtu.be/SS_WJmLGFrA?si=cvCwClVmPpiL8K6o…

Speel het spel van de liefde en laat je meevoeren op het ritme van de Bolero van Ravel die teder frivool zinnelijk is en fel want met een beetje fantasie en het hemelse ritme in fortissimo haal je glansrijk de eindstreep wel met een zinderend aaaah... en ooooh...…

Gelijk een kaartenhuis is de Boléro een opeenstapeling van gelijken, zichzelf overtreffend in het waagstuk van de durf. Monotonie wordt steeds profetischer. Hoe plotseling, onontkoombaar en desastreus zal haar val zijn.…

... als ik je soms bezoek pak ik altijd mijn zoete zinnen in met violet velours en kanten strikken zo blijf jij lekker aan mijn lippen kleven en dan leg ik mijn rijk in paarlemoeren glans tentoon en rijg ik ronde klanken te luisteren in je oorschelp totdat onze vingers tintelen in een knoop…

zij schetst lijnen met haar lichaam in de ronding van mijn O zuchtend luister ik vol passie trommel zacht de maat op Bo…

Een bekend deun klinkt uit de radio Uit straatlicht valt regen als gele gensters Vervormd neonlicht door betraande vensters Ik neurie mee, ach ja, Ravel's Bolero Je bent daar, God zij geloofd Lichtbundels zwaaien langs kamermuren Ik wacht, ach nee...de auto van de buren Twijfel heeft mij van blijdschap beroofd Ik wacht...…

Vroeger neukten we op de Bolero van M. Ravel, in lekker langzaam ritme onszelf een climax, hoogtepunt, je kent dat wel. Mijn buurmeisje intussen draait house van zoveel bpm door bonken begeleid van heimachines in de nieuwbouwwijk.…

Dwingend dringend zijn haar bekken verkrampte benen die verwurgen trekken Zweet tussen geplette borsten waarop ik steun half geopende natte lippen smoren mijn gekreun Gelijk in het ritme van de Bolero Parende ongeremd tijdloos geil ineen Zweet laat zilte druppels druipen Langs billen borsten de beslagen ruiten Emotieloos koud klinkt haar…

je lach sloot de zak met tonen die jij mij aanbood je had ze geraapt uit de melodie die ik dirigeerde en jou de kleuren van harmonie leerde van de kleine bolero waarvan de snelle dans warmrode blosjes joeg naar je wangen liever wilde jij ze niet rapen maar vangen in hun vlucht omdat het akkoord vaak nog de muzikale eenheid…

schouders gewikkeld Mijmering werd geprikkeld Het elfje in het bos Ze danste er op los Tranen kwamen in z’n ogen Ze maakte hem zo bewogen Ze danste tussen de eiken en de lijsterbes Doceerde er natuur-les Ze kende alle sporen Wist liefde aan te boren Frank en vrij in het groen Ze vloog om de takken als een korhoen Danste er op de bolero…

Een steels kusje, klein beetje tederheid ook wat vernuft Je geur vol van heftigheid, liefst liefdevol bezweet Ogen zoveel belovend, remmen totaal los Lichaam en geest; zuivere harmonie, puur Subtiel likje zomaar waar je dat zo fijn vindt Lijf en geest verenigd, ontmoet je zelden Bolero danst tergend traag wel meeslepend hitsig Tango, geheven…

de Spaanse Rhapsodie, de solo voor viool Tzigane en in het lied voor 't koningskind Pavane Maar in de niet te stuiten maten van het repeterende en eindeloze dansen op de rand van de vulkaan Steeds luider golvend obsessief het monotone klankmotief Voorwaarts stuwend naar de monding van de stroom in een extase Boléro…

Ach madame si si bien sûr en zij, de bet- en beterweters heffen reeds met luide galm de titel van het pièce de résistance van hedenavond aan Met hun penetrant sonore zaaldoordringende vibrato klateren de grote tertsen, de tziganes en boléro de gitanes der hofdames en de kleine piccolo De kleine tertsen, spiegelende clairs de lune…