Netgedichten

netgedicht (nr. 74.368):

Daphnis et Chloë

Nog voor een noot gespeeld is en gekraakt
menen kenners reeds te weten wat er speelt,
en roepen dan verrukt en door elkaar
hun kennis van het hedendaagse
meest frequente repertoire

Een Aha Erlebnis vult de zaal
en een zweem van een herkenning drijft de ware liefhebbers en kenners in vervoering tot elkaar

Welaan, meneerke, ja toch zeker, en madame, kent u Ravel?
Ach madame si si bien sûr en zij, de bet- en beterweters heffen reeds met luide galm de titel
van het pièce de résistance
van hedenavond aan

Met hun penetrant sonore
zaaldoordringende vibrato
klateren de grote tertsen,
de tziganes en boléro
de gitanes der hofdames
en de kleine piccolo

De kleine tertsen, spiegelende clairs de lune, infant défunte
en razendsnelle pizzicato's, ópspattende watervallen

En geheel synchroon
op spartelende Spaanse trappen gigolo's in gondola's naar het majestueuze Lido
en het eeuwig transparante hemellicht in de basilica
San Marco

En neen, ja vast, het is zijn zesde, revolutionaire, strijkkwartet, o ja, dat is het absoluut...

Weet u dat zeker, mademoiselle, ge zijt een connaisseuse, n'est-ce pas? Speelt u de violon?
Ook met de linkerhand of twee, ach nee, dat is een kleine scherts in kleine terts, duid mij niet euvel, mademoiselle, vous êtes si belle...

Oh nee, ik weet het weer, luister, 't is aangenaam klassiek nietwaar,
la grande pièce de résistance
dat is een suite
voor een orkest met gemengd koor -
de Daphnis et Chloë...