Alle inzendingen over burnout

Wat ik voel ben ik vergeten eigenlijk heb ik het nooit geweten de wil alles van het lichaam te verlangen zit in mijn hoofd gevangen meedogenloos opgejaagd te veel van het lichaam gevraagd nu moet ik opnieuw beginnen begrijpen hoe het zit van binnen…

Hoe kalm en wijs en rustig evenwichtig was de mens nu is hij overspannen de bovenboog houdt vast hij mijmert spant en barst in woede angst en twijfel de onderbouw is uit het lood…

Ik lees je ogen en zie het verdriet. Ik zie het verdriet en ik voel je pijn. Ik voel je pijn en machteloosheid, uit machteloosheid weet ik niet wat te zeggen Ik weet niet wat te zeggen op dit moment. Dit moment ben jij eenzaam en ik kijk toe. Ik kijk toe hoe jij je zelf afsluit voor mij. Afgesloten of niet ik reik je mijn hand, ik reik je mijn…

Je bent moe van alle zorgen, pijn en verdriet Je slaapt niet maar ach wat doet het er toe je moet door je hebt een gezin en ook nog je werk dus je zet je beste beentje voor ook al heb je geen zin maar je houdt je sterk zolang als het gaat want dertien jaar is een lange tijd en als dan je energie langzaam uit je lichaam glijdt is het te…

Chaos in mijn hoofd Mijn gevoel totaal verdoofd Moe en afgebrand Alles lijkt op drijfzand Hoe heeft het zo ver kunnen komen Waardoor is mijn energie zo afgenomen Werken was mijn lust en mijn leven Maar heb me daaraan nu totaal leeg gegeven…

Vandaag zijn alle kleuren fletser, klinken tonen iets minder mooi. Smaakt je eten minder lekker, voelt je lichaam als een "kooi". Vandaag zijn geuren minder zalig, en je ogen missen glans. Kijk je door een natte waas heen, is er geen reden tot vreugdedans. Vandaag gaat ook weer -gisteren- heten dagen komen, dagen gaan…

De lijst van studies met gering succes Kan enkel nog werkloosheid garanderen Voor kansverlaging kun je ook studeren Geen burnout in de toekomst en geen stress En de pizza’s die je in die jaren eet Kun je dan weer exposeren in de Tate…

Volgend nog steeds het advies van Neil Young zeer aandachtig luisterend naar zijn song beter op te branden dan te vervagen starend achter geraniums als oude vandagen met als kostprijs een ingeklapte long Once you're gone, you won't come back you're out of the Blue into the Black This is the story about Johnny Rotten he is dead but he ain't…

Minister Asscher werpt zich op de stress De lompe honden en de bullenbakken Wil klachten over werkdruk aan gaan pakken Gezond zijn tussen negen en half zes Een burnout is niet zomaar weggewerkt De vuurwerkverkoop is alvast beperkt…

Wie schrijft die blijft, heeft dan ook niets te maren Wie niet schrijft mag niet klagen dat hij blijft Wie klaagt dat hij mag blijven maar niet schrijft Die heeft geen last van schedels zonder haren Er ligt een burnout zielloos op de vloer 't Is vast de duivel en z'n ouwe moer...…

Het is noch je vriend Noch je vijand Want als je gaat vechten Dan verlies je Helemaal niets doen Kan ook niet, mag niet Ik zeg niet moeten Want moeten moet vooral niet De Burn out Is vooral van jou Zit vooral in jou Zit er niet mee Leef ermee Koester het niet Maar verwerp het ook niet Want wie verwerpt die verwerpt zichzelf De burnout…

Het minste wat je nodig hebt in Skiland is je tandpasta Want in Lawinestein ben je verloren zonder toothpaste smile Alhoewelmex goed scoort bij de rapperglazen van rayban Als pro dent weerverkeer een burnout krijgt in onze maatschappij Is don macleans z'n concurrent in de moderne slavernij…

U hoeft mij zelfs niet eens de les te lezen, burnout en ziekten zijn mij onbekend.…

Jarenlang op zoek Kennis zonder weten Zoveel geleerd En nooit wat opgestoken Door onmacht en verbijstering De touwtjes niet in handen Ongeloof en pijn De wens niet langer te leven En op dat moment Bezit is het enige dat je hebt Kom je tot de conclusie Ooit wordt het weer lente!…

Ik lijd aan ME en Burnout ineen, de moderne ziekte van het sociale isolement. Ongekend vermoeid strompel ik voort, van huis naar huis, van bed naar bed, van woord naar woord.…

Hij staat met beide poten in de klei Het slaaptekort uit beider oog te wrijven De tirannie der pubers te verdrijven En denkt: die staking komt steeds dichterbij Ook in het onderwijs heerst hollanditis Meer specifiek: 'docentenmeningitis'...…

Er is een nieuwe zondebok gevonden Haar naam is ‘overgang’, geloof het maar Van burnout, stress en overige zonden Is zij de oorzaak, het is raar maar waar Dus gaan er nieuwe arbodiensten open Voor alle vrouwen van veertig en plus Die moe zijn en daarom in werk vastlopen Men rijdt erheen met de hormonenbus De mannen zijn in beeld…

Bij arme onderwijzers en onderwijzeressen, meesters en bovenmeesters, juffen en directeuren, rectoren, rectrices en directrices, de meeste te laag ingeschaald en sowieso onderbetaald, ruist het bevrijdende woord na de (eind-)examenperikelen als een lokroep door hun aan burnouts bijna bezweken gestel...Vakantie!…

Hoe serieus je ook je taak vervult, de kans dat je opeens als leraar afbrandt is groot. Maar dit geval is wel wat maf want waarom krijgt nu de school hiervan de schuld? In zo’n geval stuur je de rekening toch simpel naar je brandverzekering?…

altijd moeten willen praten En kletsen, 't liefste door elkander heen Ze zien in luisteren geen gat, geen been Geen moeder helpt en juf zal ook niet baten Hun selfmade ego wordt hun self-esteem Ze weten niet wat zwijgen is en stilte Ze zullen nooit 'de ander' leren zien Op tiktok waart hun 'alter ego' boek Het spook van twijfel, burnout…

Mijn nek draagt mijn hoofd niet, armen die doen zeer, benen voelen als lood, mijn lichaam wil niet meer. Mijn geest vol plannen, ik kan toch nog wel iets, maar hoe dat ik ook stuur, mijn lichaam dat doet niets. Een contant gevecht, tussen lichaam en geest, moeten accepteren, dat enkel rust geneest....…

Verscheurd door angst, pijn en verdriet zo ken ik mezelf niet Voor anderen rechtop, het hoofd geheven maar diep van binnen gebroken en vol beven Lachend en roepend: "Alles komt wel goed" maar innerlijk zit ik zonder moed Ik heb gefaald en ben niet goed genoeg ondanks mijn vechten, ondanks mijn gezwoeg Hoe kan ik ooit zijn wat van mij wordt…

Haar emmer is tjokvol, haar kamer doodstil, toch klinkt haar wil. Een heus oprechte vraag van een goedhorende kwam tot in haar kelder. De melder een vlizotrap naar de vliering zakte alras klaar om te betreden haastig naar beneden. Dan zijn er soms even die irritant piepende dagen die tijd niet schragen, haar zich af laten vragen ; zeggen ze…

Met langzame maar zekere tred raak ik meer en meer vervreemd van 'vrienden' kennissen maar vooral van mijzelf. Het is nu zelfs zo erg dat het mobieltje mijn vingerafdruk niet meer herkent.…

Hij was qua energie nogal beperkt De herseninhoud van haar schedelpan Ze zat al wekenlang in haar cocon Met een burnout en was zwaar overwerkt Haar aandachtsspanne slonk, zo ook haar scope Niet verder keek ze dan haar eigen I-zone Haar conditie en 'mental horizon' Ontnamen haar veel levenslust en hoop Iemand zei 'Kom toch eens…

Van het leven Verloren heb ik Van kleins af aan In een welhaast Onzichtbaar klein hoekje Gestaan, voor mijn Leven gestreden met Meer dan dat leven Van mij vragen kon En mezelf driedubbel Een slag in de Rondte gewerkt Met maar één doel Om de mens met wie Ik werkte vóór alles Als mens het beste Te wensen - 't was Duidelijk…

Ergens aan het eind Van wat mijn actieve Leven lijkt te zijn Moet ik moedeloos Constateren dat ik Niet meer verder kan Bedrading in het hoofd Die al mijn gedachten Sturen kan is in de Loop van veel verdriet En menselijk lijden Beschadigd geraakt, En uiteindelijk doorgebrand Met smeulende dampen Die mijn hele wezen Doortrekken…

Het onzichtbare juk, waaronder mensen bukken moeten. Moeten! De oplopende druk, waaronder we gespannen leven. Leven! Onze ontelbare druppels, die onze emmers vullen wilen. Willen! Wanneer goed niet genoeg meer is. Goed, dat om beter worden vraagt. Wanneer de lat steeds hoger moet. Wanneer we veel meer geven willen, dan medemensen van…

kortsluiting in het circuit van neocorticale wizards nerds als lightwaves, microgolven met de snelheid van het licht masters of the lasergame met in hun kielzog associaties in een comedia del arte een micromemories flashback van brainwave messengers in nagenoeg dezelfde tijd pop ups als een hazewind met onvermijdelijk een kans op burnout…

Zo zacht het licht ontwaakt doezelig de velden zoekt vochtig nog van huiver in de nacht waar duister trage vingers trekt voor het zich ter ruste legt schuilend in ’t struweel zo voelt het als ik opsta niet in vroege buitenlucht maar binnen in mezelf en ja… ik hef mijn hoofd draag de zon op handen naar het dagen aan de einder daar…