Alle inzendingen over compagnon

Ik sluit mijn neus, ik open mijn oren Ik haast naar huis, ik open de deuren Verscheidene keren praat ik met mezelf Mijn compagnon, mijn rivaal Ik sluit mijn ogen en draai muziek Om maar net te doen alsof er leven is…

Er is al herfst in de lucht er is al herfst in de kruin van bomen Er is wind uit het westen er is regen als zijn compagnon Nog is er een nazomerboom,schuilplaats voor het grazend vee koe of paard Nog even...en ik zit bij de open haard hoor het knappen van haar takken.…

Net heb ik zeilen gehesen met bloedend hart heb ik afgezien van de nachtvangers en ik weet nu dat diepte niet kan komen dat vaart niet kan komen als ik niet raaf vrouw in mijn lichaam krassend verlos. Net zag ik dat je de raafman bent en ik geef je koosnamen en je bent mijn lijk we liggen al zo lang in duisternissen dat boeglicht ons bijna…

Er is een probleem dat we diep of betrekkelijk delen wintertraag spelen en spinnen vlassige nekharen een web van rusteloosheid, onvoorspelbaarheid geen winterslaap bevroren zee in het schilderij mijn jas wappert mijn compagnon heeft het koud en ik ben ziek blind en doof trekken we voort de winter door waarvan het begin net zo vaag…

Woorden klimmen aan de horizon Na een eindeloze duisternis ‘n Helder metafoor als warmtebron Lichte taal vervult betekenis Er zijn betekenissen zonder woorden Ook na het breken van de horizon Het vage wereldbeeld zoekt naar geboorte Een vol bewijs, begrip, een compagnon De echte feiten blijven onbenoemd Ze zweven voor de ogen tijdens dromen…

eenzaamheid er verschijnen brieven aan de maan over ooievaars met rugzakjes van de belastingdienst die over zee zwaait er zijn kabouters die poneren over welstand met schijnbewegingen van voetballers die beeldschone vrouwen laten flaneren in het licht omdat alles is veranderd de spiegelzee blijft te eenzaam om tijd tot een compagnon…

De droom zoekt zich een compagnon met wie hij het brood breken kan een glas drinken op het leven op sterren, planeten en de zon Een vlinder is de bontgekleurde droom een mens die gezocht heeft zich uitrekken, ontspannen kan de tijd aan zich voorbij laat gaan Zo hoog wuivend met de takken innig met de aarde verbonden Droom heeft een thuis…

Mijn dans is de dans die eenden dansen wanneer zij zwemmen Mijn dans is de dans die wolken doen wanneer zij onweer temmen Mijn dans is de dans die een hart laat kloppen zonder sein om ooit te stoppen Mijn dans is de liefde die men geeft als veilige warmtebron Mijn dans is de haat die wordt gekweekt met God als compagnon Mijn dans is de…

de vlag halfstok 2 minuten stilte op de klok: van het Wilhelmus klinkt de eerste toon vandaag kwam ik een Duitser tegen met zijn Hollandse vriendin een heel gewone jongen uit een Duits gezin een goede vriend en compagnon van mijn gewone Nederlandse zoon wat weten zij van de jaren 40-45 wat hebben zij ervan kunnen en willen horen behalve…

de vlag halfstok twee minuten stilte op de klok: van het Wilhelmus klinkt de eerste toon vandaag kwam ik een Duitser tegen met zijn Hollandse vriendin een heel gewone jongen uit een Duits gezin een goede vriend en compagnon van mijn gewone Nederlandse zoon wat weten zij van de jaren 40-45 wat hebben zij ervan kunnen en willen horen behalve…

Hij is mijn compagnon en tevens bij mij in proef als periodiek correspondent voor het Belgische gebiedsdeel.…

Zondag kabbelt 's nachts voorbij wanneer ik rust in vergetelheid mijn compagnon (hij kent de tijd) slaapt mee, zet alles op een rij Laat me nog niet wakker worden ik zie fantasieën razen Bailey's glas uit wolken blazen tussen ongepaste borden Dichten kun je slapend af een kwestie van diverse wegen vloeiend, om geen woord verlegen een…

Gebroken en geknakt tot in mijn ziel Zocht ik wat lotgenoten uit Rockanje, Les Compagnons de la Chanson d'Espagne, Een club nomaden waar mijn hart voor viel Als Bremer Muzikanten zonder leger Vertrokken wij uit hartje Amsterdam Op zoek naar de Verlosser, ja, Gods Lam Het hoofd verlicht, de hersenen steeds leger In Rouen, op 't Place…

De pijnlijke derde bal van Fignon Het triatlonstuur van zijn compagnon Hij voelde zich nu een heuse schlemiel Na deze fatale acht seconden Likte de Fransman toch echt zijn wonden Het fietsen dat hem nu niet meer beviel Hij kreeg toen als commentator zijn loon Werd door zijn ziekte alsnog een icoon * bijnaam van Bernard Hinault…

regard croisé et la flamboyance d’un automne tardif Ce parfum qui assaille et qui passe insaisi Ces murmures qui ressuscitent les mots natifs Ces heures irradiées de vivats, d’alléluias Ces heures envahies de silence, d’absence Cette soif qui jamais ne sera étanchée et la faim qui n’a pour terme que l’infini … Fidèle compagnon…