Alle inzendingen over donsdeken

onder donsdeken in een wiegje - smakkend tutgenot…

het warme zand omhelst mijn voeten als een donsdeken in de winter het verwarmt lichaam en geest en doet me de koude winterdagen vergeten en indommelen op een zomerse dag, ergens in het zand...…

De dotten van sneeuw liggen als een donsdeken over de Kolonie. Koninklijke dreven, zwart en wit in de nevel. Doodgewoon fietsspoor. Kruisen van zwervers rijzen vaag op uit de sneeuw. Vinden zij hier rust? Krater van de crash, omgevormd tot een stil ven. Verzacht het de dood?…

sneeuwvlokken vallen onhoorbaar uit de hemel ze vormen een maagdelijk wit donsdeken ze dempen geluiden en gedachten, en doen je even vergeten alles lijkt even stil te staan verstomd door dit zicht, door dit gevoel het is koud maar ik voel warm vanbinnen schoonheid gevangen in licht, in stilte…

Het donsdeken van diepgroen losjes over de bolle buik geslagen. Op een bed van veren weiden met een ledikant in Jugendstil van duurzaam hout en canadaspijlen. De airconditioning op windkracht 1 Ietsjes onrustig onder lichtjes infrarood wacht april de eerste weeën af, bladerend in een vierkleurenkataloog. De bomen wiegen zachtjes al…

het lijkt weer een beetje op winter over de velden ligt een laagje sneeuw als een warme donsdeken dit vooral vanuit je warme kamer bekeken voor even maar lijkt het of moeder natuur je zorgzaam onderstopt en de wereld buiten heeft zich als een vlinder tot iets zuiver teers en lieflijks ontpopt deze werkelijkheid is mooier dan het…

overvallen doch niet verhullen de dag dat je wakker wordt alleen om een scheepslading vol loze gedachten in je hoofd het volle nakijken te geven te lozen op de oppervlakte van haar bodemloze zeeën waar schatten aan teksten onwetend verspreid liggen te wachten op de ingeving om ze te vangen als haring met een kussen van netten de nacht donsdeken…

Nog even het late journaal en de sloten controleren dan heerlijk gaan slapen onder een donsdek van veren. De dag is weer voorbij en de nacht begint nog even samen kijken naar het lief slapend kind. Dankbaarheid voor deze dag wat U ons hebt gegeven vouwen wij onze handen Heer voor dit mooie jonge leven.…

Je grimmig oog snijdt Door merg en been en vel Alsof je een spookhengst berijdt De iris smeult, de pupil laait Ik begrijp geen grein van dit giftig spel De mistflard die in mijn kop verwaait Ik vlucht onder mijn donsdeken Tel snuivende rammen tot ik slaap Ze vermenigvuldigen in een luchtbel Hollen dartel naar een rillend schaap Het lijkt…

De straatverlichting daalt door de luxaflex Een flat op drie hoog binnen Valt over haar amper gekleurde gelaat en Weerspiegelt in de groene ogen Van de uitdagende donkerharige zangeres Die een donsdeken voor haar bloot houdt, maar Hunkerende is naar een buitenzinnig Exces Haar roodharige wederhelft Een Vlaamse vrouw in haar dertigers eveneens…

angst overheerst Bang om te verliezen wat het daglicht zag Ze bewegen achter de meubels Raken me aan in mijn eenzaamheid Voelen wat hun aanwezigheid teweeg brengt En toch blijf ik liggen achter open ogen Pijn kruipt omhoog Rustig bereikt het mijn breekpunt Schaduwen schrikken van gehuil Opeens word het stil in mijn hoofd Leegte is een donsdeken…