Alle inzendingen over een kek brilletje

Tijd heeft mij een te kek brilletje opgezet, mijn lief vindt het mooi, cool, ja passend bij mijn grijze haren, maar ik staar naar het scherm, naar de Chinese vaas, met de nu onscherpe rode en gouden figuren, mijn ogen dwalen onzeker door de kamer, het gemis aan scherpte doet me verdriet, vooral wanneer de wind uit het noorden blaast, met zijn…

Er knalde een mus tegen de ruit Ik hoorde een soort van gilletje Waarom toch, Hemelse Vader Is er voor zo'n stakker Geen brilletje?…

Welkom bij de Bruine Brillen Club Voor dragers van een bruine bril. Want enkel dragers van zo’n ding Kunnen lid worden als men dat wil. Dragers van andere kleuren Hebben domweg pech gehad. Daar ze bij de keuze van hun brillen De kleur anders hebben ingeschat. Ook dragers van bruine glazen Vallen natuurlijk buiten de boot. Als we hen ook…

de flessenbodem gaf voor even scherper zicht dan het brilletje…

laatst tijdens een treinreis zag ik bij oponthoud dat er op een biels tussen de sporen een metalen brilletje lag in zo'n geval gaat m'n fantasie dikwijls met mij op de loop en zie ik in gefingeerde verhalen het één en ander aan mij voorbijgaan het is de geschiedenis van het brilletje dat mij boeit helaas zal zelfs de fantasie de werkelijkheid…

Indien wij het daglicht aanschouwen en het geeft een glimlach op het gezicht wordt het tijd dat wij de kleppen vervangen wellicht door een niets verhullend Google brilletje…

Ik keek opzij en weg was jij ...…

ik dacht aan de zee en dat kleine bootje waarover we spraken, weet je nog we vonden geen woorden je proefde het zilt van mijn lippen, ik de jouwe je tedere groet verloor zich in de ruisende branding ik stond daar je keek niet om…

hoe ze keek hoe niet waarom dat vroeg ik mij nooit af niet tijdens en niet daarna het was en het was hoe hoe ze keek melancholiek kan dat? kun je zo kijken? want het was hoe het was hoe ze keek…

ze kijkt hem van onder haar brilletje minzaam aan terwijl ze met haar lepel kieskeurig haar eenkleurig vanilleijsje voorzichtig proeft beide tachtig jaar grijs en krom maar naast elkaar misschien heel wijs ze kijkt hem zo nauwkeurig aan niet op zand gebouwd maar op het ijs.…

haar kleine handje in mijn hand haar bruine haartjes in een kleine staart een groen rond brilletje op haar neusje rood van de kou het roze dekentje dat haar warm houd alle kleuren van de regenboog ze spelen met haar zo lief zo klein wonderbaarlijk hoe zo'n klein meisje jouw hart kan stelen…

Er was geen wolkje aan de lucht dat zag ik, ja dat zag ik door het strakke blauwe niet voor te stellen maar ergens, ja ergens moest ik nog zo’n kartonnen fokkie hebben met twee doorzichtige gekleurde glazen van papier maar maar het paste me niet meer en toch, en toch als ik mijn hoofd iets achterover hield lukte het, ja lukte het…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Een iets hoop ik nu terwijl ik schrijf, dat het wolkendek dat zich hier opstapelt toch een stukje opheldering zal geven, zodat ik met mijn brilletje en open mond, het wonder van de natuur kan beleven.…

Ogen keken en zagen dat wat ze zélf nooit echt hebben willen zien, maar nu toch koesterend tot zich namen. Een meisje, dat vecht, dat zoekt, verlangt naar acceptatie. Voorzichtig heb ik dat in haar handen gelegd. Hé jij, Jij hebt het recht, om van binnen naar buiten te halen. Te laten zien wat er allemaal speelt.…

Een kok, die 'koekenpannen' zeggen wilde, versprak zich, daar hij 'koenenpakken' zei. Toen hij 'Ik meende "poenenkakken" ' zei, besefte hij, dat hij z'n tijd verspilde. Hij zei: ' 't Is mond, dat ik m'n beter houd, daar spreken zwijgen is en zilver goud.'…

schrik en pijn een val zou vol fracturen zijn er waren geen handen wel de open palmen om hulp zonder persoonlijke signatuur er was geen kiezen alleen hulp bieden in dit tijdloze moment was ik mezelf even kwijt in een greep zonder houden van waarvan de warmte was gefaket in een spiegel waar kilte sneller steeg toen ik beter keek…

nu nog kom ik er langs de ramen, zo vaak gezeemd een mens op de bank ze keek naar buiten ik kijk er weer van op tweede etage ze keek naar buiten maar kwam daar niet graag nu nog kom ik er langs maar de straat is leeg…

ik zat drie bomen van je weg hoorde wel je lach niet de woorden die nu een ander toebehoorden de wind bracht me je ogen ze keken opgetogen maar van me weg drie bomen lang heb ik mijn wortels blootgelegd…

schreef tegenregels was links de aarde draaide rechts jou van me weg ik vertraagde zo je gang heel even we mengden passie verzengden in elkaar jij de hitte ik de as verkoelend sloeg je neer in zelfbewuste druppels ik vond mezelf niet meer je keek doorzichtig aarzelde ik vlamde nog een laatste keer mijn regenboog verbaasde je…

Woest en ledig was mesokosmos van hemel naar hel mystiek geweven in een droombestaan In de hartslag van de elementen heeft alles een verhaal om zelfs marilyn weer tot leven te brengen Kerf de toekomst van gisteren in schat no.44 begraven in matunda voor de eerste vlinder op origanum majorana Geen titel kwam ik…

Het valt niet mee om positief te blijven Johan terug en Trump weer president De één nog erger dan de andre vent Een week om niet over naar huis te schrijven Gestoorde regelneven één voor één Daar moet de mattenklopper overheen…

bij en keek er naar; Ik zag hoe woorden leiden tot moorden, oh het was een wonder, het was een wonder boven wonder dat woorden tot moorden ontaarden konden, hi hi hi, ha ha ha, ik stond er bij en keek er naar; Ik zag dat mensen baden voor bloedbaden, oh het was een wonder, het was een wonder boven wonder dat ze na hun daden nog door baden…

met een van titanium gemaakte heup en knie en een brilletje met varifocale kunstofglazen is ‘t mogelijk dat ik alles weer aan kan en weer zie met een nepklep in m’n hart en bijna onzichtbare apparaatjes in m’n oor is het dat ik alles beter als nooit tevoren hoor heel duidelijk en lekker hard en ik leef al swingend door met geïmplanteerd…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer. Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht? Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…