Alle inzendingen over euthanasie en eigen

Nee zei je, nu heb ik de regie in eigen hand nu ben ik nog vervuld van passie en geest Zomaar van de een op de andere dag in beland Maar het is fantastisch en liefdevol geweest Nee zei je, ik zal nu moeten loslaten Wat rest is de onnoemelijke liefde voor mijn gezin Ik zal de rust in mij moeten toelaten Los van iedereen die ik zo bemin Nee…

Euthanasie wordt een optie als wetenschap is uitgedokterd.…

Ik weet echter zeker dat je dan nog ergens elders bent juist die dag je moed en kracht voor euthanasie zendt. Als je zoveel om iemand geeft, tijd vrijwillig verweeft, rest dan het zwijgen zelfs over de uitbottende twijgen, bij de brand die pijnlijk door ons hart heen vlammen gaat nu hij als man met kind er dan voorts alleen voor staat.…

Mijn moeder bracht het vroeger als een feit: ‘Je willetje, dat staat achter de deur’ Bij opvoeding was strengheid de teneur Toch geldt wat zíj zei nog in deze tijd: Een warrig oudje (is dat niet infaam?) Noemt men nu ook al gauw wilsonbekwaam!…

Niet literair onderlegd, waar mijn wieg werd neergezet, bepaald door ouders die nog maar net zorgen konden voor de te voeden monden. Hoge scholen zaten er niet in, doorleren was voor ons te min. Werken moest je tot je bijkans neerviel. Niet geletterd, niet literair, geen bul aan de muur eigenlijk niet fair. Maar moet je…

In wezen al afgesneden zijn zwevend tussen droom en daad Het heft in eigen hand nu ze hierin was beland en wie erom vroeg kreeg te horen "genoeg is genoeg"…

en bracht euthanasie ter sprake. Zou hij bezwaar ertegen maken? Hij zei, dat hij niet tegen was. Ik zei: 'Wanneer u adviseert: "Uw been moet echt geamputeerd, misschien wel tot voorbij de knie," dan heb ik zeker geen bezwaar. Die ingreep mag gebeuren, maar niet eerder dan euthanasie.'…

Met je laatste adem blies je het lijden weg Een zuchtje was voldoende Daarmee gleed de vrede over je gezicht En nog even werd het licht In de schemer bleven wij achter bij je bed De dokter stelde je dood vast We zaten er zonder jou, verzameld om je heen We zaten er samen alleen…

Als ik eens broos en zwak zal zijn. En niet meer slapen kan van pijn. Doe dan wat nodig is want och, Die laatste slag verliest men toch. Ik weet dat het je bedroefd zal maken. Dwing toch jezelf niet te verzaken. Dan nog meer, dan enig andere dag. Blijkt wat je liefde echt vermag. Wij hadden 't jarenlang zo goed. Dat geeft ons ook die laatste…

De bohoom de bohoom wordt hoe langer hoe zwakker maar geen zachte dood voor de arme stakker kermend zal hij stoer rechtop moeten staan voor hem nog geens kans om de hemel in te gaan. Het meisje van elf zou zeker goed snappen dat d'r boom er nu eindelijk ook mee wil kappen.…

opgesloten in mijn aftakelende lichaam moe en verdrietig van mijn eigen lijden gulle eindigheid in besloten ruimte verloren vrienden van vroeger hoop op bevrijding van bezetting van pijn en verdriet in overvloed nu wachtend op een stem uit de toekomst afscheid van achterblijvers in een dode ruimte mijn kracht is weggeëbd en uitgeput…

Als er geen uitzicht is, moet je geen verrekijker gebruiken.…

Toen hij zijn laatste adem uitblies, slaakte hij een zucht van verlichting. (Kwam op het idee n.a.v. de 58-jarige verlamde Tony Nicklinson die geen euhanasie kreeg maar uiteindelijk op een natuurlijke wijze stierf.)…

Alleen besloten, ik buitengesloten, ik voel veel maar weet niet. Jij verdriet? Keuze van jou maakt beter? Jij gevlucht voor verleden? Jij gevlucht voor wat komen gaat? Jij gevlucht voor mij? Twijfel, geeft je keuze me rust, maakt je keuze me blij? Heeft de dood je geweten gesust?…

Euthanasie op de rand van het leven ik wankel, hou me vast nee.......…

ik wil niet meer ik wil niet meer van halloween en jingle bells van plastic en karton ik wil niet meer van winst en groei van splijtstof en carbon ik wil niet meer de rups is volgevreten het nest is volgescheten ik wil niet meer ik kruip in mijn cocon…

Goede raad is wijs en duur een uil een kauw een berkeboom voor vogelzang een lieve oom een schuilplaats sieraad der natuur Onwijs is een gemeenteraad barbaars, kortzichtig zoals Leiden die eenzijdig heeft gemeend zonder pardon en zonder lijden twee witte berken, zestig jaar van geven, midden in het leven in één klap te euthaniseren…

alle waarden en normen voor drie weken regelrecht maatschappelijk in debat per tv uit frankrijk alleen euthanasie bleef buiten beeld ligt te stil het verveelt…

De curve op de monitor danste als enige getuige van haar bestaan vastberaden heen en weer zoals ook de lijnen in haar hand, Zijn hand waar nu haar levenslijn langzaam uitsterft Hij de stekker uittrekt…

." In het kader van de discussie omtrent de Drion-pil en de wederom oplaaiende disccussie omtrent de euthanasie-wetgeving in (recent deze week) Frankrijk en België (overlijden Hugo Claus)…

Angst voor geraniums? Helemaal uitgewerkt? Zich van iets anders dan werk niet bewust? Echter beseft deze euthanasiefanaat wel dat hij nu kiest voor ééuwige rust?…

het dodelijke licht van de dagen het klaart niet op het hart de holle spier die hetzelfde bloed in het donker doet stromen de ene lettergreep na de andere het ene woord dat slechts het andere met zich meetrekt gevangen in het duister zwerft de solitaire stervenswens hij gaat verder luister! verder verder veeg hem niet weg volg hem…

De kans dat homo´s nog emanciperen Is klein als straks het nieuwe kabinet Er komt, je kunt je homokind nog net Nu het nog mag, snel laten aborteren Euthanasie zal ook niet overleven Dus laat je nu alvast een spuitje geven…

ook in het nieuwe jaar zijn ze er weer de kerk en het vuurwerk de A-vier en de A-negen het geloof in zegen de zure regen de files op de radio het recht op zelfbeschikking schuift weer een stukje op van je wieg tot je graf steeds meer bepaal je vooraf zelfzorg is nu dat vaststaat via welke clausules uit welke ampules je zelf de pijp…

Het gemakkelijkst is een hartaanval bij uitzichtloosheid euthanasie het klinkt triest maar ik leef gelukkig in dankbaarheid en harmonie.…

Thuis, ik zie waar je zit en dat maakt me verdrietig Thuis, ik voel wat je zei en dat maakt me boos Ik kan niet zeggen dat ik je haat, want dan geef ik toe dat ik je graag zie Ik kan niet zeggen dat ik je mis, want heimwee voel ik niet Verschillende gedachten razen door mijn hoofd Aanvaarden kan ik wel, begrijpen niet…

Hij was na een lang arbeidzaam leven als longarts gepensioneerd maar zijn kennis en kunde bleven en werden ingezet voor de dood een milde dood, een verlangende dood euthanasie onder strike voorwaarden ik ontmoette hem en vroeg hoe het ging hij wees naar een gekregen fles champagne ik bewonderde die man, die arts, die mens natuurlijk…

Tony Nicklinson, een na 2005 vanaf zijn nek verlamde Engelsman, is een week na zijn afgewezen verzoek om euthanasie een natuurlijke dood gestorven. °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° We weten nu dat toeval toch bestaat: Bewust had Tony voor de dood gekozen, Het wetboek is er nog op nageplozen, Daar stond “dat dat in Engeland niet gaat…

zijn woorden passioneerden niet meer kwamen als warme verstikkende dekens uit de krant mimiek en lichaamstaal waren verdroogd zelfs het vonkje met agressie was gedoofd met passieve euthanasie omdat er geen spirit meer voor handen was nog bewogen zijn lippen met de bekende mimiek we zijn bijna klaar met er stevig aan bezig…

Ik wil het, ja ik ben er aan toe, ik weet nog niet waar of in hemelsnaam hoe? Maar ik wil het samen met jou, schat, ik weet heel zeker dat ik nu genoeg van je houd. Komt het uit vanavond, kan je dan? het moet heel speciaal zijn, ik word er echt gelukkig van, het word vast heel fijn. Ik steek kaarsjes aan, geef je een behaaglijk gevoel,…