Alle inzendingen over explosief

Er zijn sluimerende vulkanen die plots tot uitbarsting komen alles vernietigen op hun pad met kolkende lava-stromen. De driftig onrustige mens die met verbaal geweld explodeert als een vulkaan tiert en zijn naasten kwelt. Beide zijn niet te luwen de natuur gaat zijn gang ze zullen eeuwig vuur blijven spuwen.…

wanhopig krijst de moeder naar haar met bloed besmeurde kind roerloos liggend in het gangpad tussen de uitgang en de kaartjesautomaat het geweeklaag van medepassagiers overstemt het geknetter van vlammen zich een weg likkend naar het gapende gat geslagen in het zoveelste bestand in een strijd om eigendomsrechten vemeend om het geloof dat…

explosief in de bermen in het bos de lente…

De Tuin met 't punk-groenharig gras Staat explosief t'ontluiken Ze barst uit 't geurig struikgewas Met kleur'ge bloesempruiken De Lente zingt: nu is 't mijn beurt Ik kan niet langer wachten 'k Wil dat jij Zon de Aarde kleurt Met universe krachten De vogels hebben 't aangevoeld Zijn laaiend opgetogen De grond herleeft; wordt omgewoeld…

Het explosieve kwaad. De sluiers van de haat. Dat dood en verderf zaait onder de mensen. Dat bittere tranen doet vergieten voor hen die onnodig het leven lieten. De poging naar het waarom te vragen niet langer toelaat. Kwaad kent vele gezichten. En soms explodeert het ongemerkt en fataal; blokkeert en shockeert het vele levens, dat…

Toen hij zijn hart ging volgen, Had dat grote gevolgen, En de situatie werd explosief. Zoek een liefde die je past, Want, hou anders je hart maar vast.…

Haar benoeming is voor velen zware kuch Ze hoort nu bij het legertje der groten Toch heeft ze al haar kruid verschoten Op defensie komt ze niet meer terug Maar is von der Leyen nu ook defensief Of is ze daarbij ook nog explosief?…

Waarom zijn moslims steeds zo explosief Ze kunnen niet zichzelf relativeren Ze blazen het zo op, die boze heren Vanuit een hoop op hemels perspectief Natuurlijk is hun doodsangst niet zo groot Wie zonder humor is, die is al dood…

op oudejaarsavond sprak een zeer wel sporende enigszins ontremde buurtgenoot mij uit voor prozak ‘mijn broek zakt af van je geprozak in de ruimte schrijf nou gewoon eens iets normaals wat ergens over gaat’ dat heb ik als licht explosief in mijn zak gestoken…

ongekend de warmte, explosief de dragers van vers zonlicht met armen die ontwaken in een open huis als groeiende ruimte waarin middaggezichten wandelen met zuivere stemmen naar het oor van liefhebben en elke adem uit het hart -in geboorte- geoogst…

de ezel steunt tsaar poetin excessief zijn oorlogswens voor bommen is berucht in Rotterdam slaakt menigeen een zucht zijn heulen met de vijand: explosief zijn misse club scoort laag op 15 maart men strijkt dan ezelsoren uit de kaart…

stram in twee rijen dik camouflagestrepen onder ogen die alles in zich opnemen vóór een verdwaalde kogel opnieuw een statistieken nummer en zwarte kadertjes in de krant het stof bijt, de zon brandt met hun maaltijd in zilver - made in the USA - of het koosjer zou zijn chocolade uit te delen eerder dan blauwe bonen een onschuldige glimlach…

ik hoorde je woorden maar zag bloemen wiegen in zon en de zomerse wind jij liet in de lyriek van je voordracht alle beelden weer leven expressief door blik en gebaar in een warm omgeven indringend koos jij voor stilte in scenes vol emotionele momenten ik raakte je onverwacht aan wij vonkten naar explosief zonder woorden zijn wij…

er vliegen woorden door de lucht waar de wind geen vat op heeft die hun betekenis op schrift pas kenbaar maken als lichtgewicht of explosief je kent de lading niet in vonnisrood en op papier wegen rechters de zwaarte van hun vlucht maar de wind erkent geen grenzen voor een handjevol gebakken lucht…

vertrouwd in vele handen rood op licht blank hout het achteloze spel van engelen in de dop verandert echter snel in strijk en zet vlamt explosief geweld de potentie is geveld het blanke hout brandt dansend fel de zwarte engel naar de hel…

roestig reclamebord van een vervlogen gazeuse... destijds een echte knaller…

De drukke stad stopt met bruisen terwijl het leven binnenin me explosief begint te sprankelen We lopen samen langs terrassen waarachter de Bodensee over de nacht waakt naast me loopt de vrouw die me stilaan verliefd maakt Met begerende blik in haar aanbiddende ogen leest ze mijn lippen waaruit klanken vanuit mijn hart vol genegenheid ontglippen…

Kijk uit, daar ligt alweer zo'n handgranaat Een nieuwe rage van die criminelen Ze persen af, in plaats van te bestelen Betalen, anders ploft een bom op straat Echt niet normaal, dat zag je vroeger nooit Nu word je met die dingen doodgegooid…

Wee bepakte en bezakte die nog in mijn zaken wroet ik leef aan de oppervlakte van een explosief gemoed wie lome lompheid demonstreert in mijn kast van porselein bekomt van mij vrij onverveerd een fantoom van eigen pijn dump geen ballast in het duister van mijn immer jagend zwerk het zijn kussen die ik kluister, afgedrukt in aardewerk.…

Ik voel je, de warmte is explosief, waarom vind ik je zo lief. Ik voel je, je lippen beroeren die van mijn, heerlijk het is zo fijn. Ik voel je, die handen laat ze maar gaan ik kan het echt niet meer aan. Ik voel je, het smaakt naar meer, ik wil je keer op keer. Ik voel je, eens komt de dag, dat het echt mag.…

De trots van heel de natie is ontruimd na bommelding omtrent de Eiffeltoren liep menig dagjesmens totaal verloren gelukkig heeft het explosief verzuimd. Vergeefs? Toch zou het menigeen verbazen indien men hoog van de toren was geblazen. (26 februari 2011) http://www.nu.nl/buitenland/2455854/eiffeltoren-weer-ontruimd-bommelding.html…

bespelen stapelde kleuren in vage vormen verstikkend op elkaar geen uitweg omdat stilte echode zonder weerkaatsen niets om te raken weer contact met jezelf te maken geen rode draad om terug te keren naar leefbare sferen een zombie die geketend zichzelf niet meer ziet alleen de gordel zal je kleden met zijn dodelijk explosief…

zijn hel heet leegte tot explosief verval een enkel geval vol niets dat hem verder drijft vervuld van chaos ruikt hij naar vreemd en andere ongekendheid stuurt hij stuurloos op de eeuwigheid aan ditmaal zonder nalatenschap een leven zonder kern holt hij nog verder uit met de scalpel van bedrog meer redenen ziet hij niet enkel nog de…

Door het venster spreekt de verbeeldingskracht aangekomen als novice vertrokken rond middernacht als tramp met meegekregen advies Wordt geen caricatuur een baken zonder doel een grap met als duur een uur kermisattractie met droevige smoel Maar waar begrijpelijkerwijs gerust een waterplant omhoog groeit explosief richting de omgeving…

Let op! Sensationeel nieuws van het front: Er raakten (Wát een ramp! Wát een misère!) een stuk of drie van onze militairen tijdens hun werkzaamheden lichtgewond! En wordt het hele land ook opgeschrikt als híer een vuílnisman zijn voet verzwikt?…

Nu de nacht waakt als één vlam over herinneringen explosief als keerpunt na het aansteken van de lont. Flitsen sieraden triomferend door verschijningen in silhouet als mikpunt in een gedachte vanaf de grond.…

Dromend in de vensterbank of opgerold en knorrend in een luie stoel is zij plots gespannen als een snaar staart loerend naar de overkant Met ogen kil en koel schat zij haar kans voor ‘t grijpen Zij is klaar en explosief en zit ineengedoken zo actief ’t is Miep de poes de vogeldief En als ’t niet lukt; dan is er niets verloren Dan tukt…

Tegenover haar zit een dichter pen en papier in zijn hand kijkend hoe ze kauwt lezend in Vrij Nederland geluidjes makend met open mond Kauwgum te zijn tussen haar tanden en wangen verplaatst met haar tong vochtig en warm op zoek naar de volmaakte vorm Een rosse ballon knalt met een explosief geluid Zij haalt de resten in over haar…

Zweten bezeten zijn schaduw zichtbaar op de muur verbeten kreten neemt hij haar heilige vuur Dierbaren paren explosief vanuit het brein gevoelssnaren doordringbare begeeft hij zich op haar terrein Erotiek magnifiek stijgen zij naar het ultieme dramatiek fotogeniek zweven ze uit het anonieme Buitengemeen…

zacht komt zij daarvoor uit ook de kleine rimpels tekenen je warme lach helder stralen ogen gefocust in een verre blik die haar rust ontleent aan het niet accommoderen ondanks een steeds proberen ook de kleinste details te zien een lieve open uitnodiging om deze ontspanning te delen in elkaar raken het het aanwezig explosief…