8 resultaten.
mijn fototoestel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
466 Ik kan hem niet meer missen.
Ik heb hem nodig, om mijn geheugen,
weer wat op te frissen.
Al jaren is hij mijn vriend,
dat heeft hij zeker verdiend.
Bloemen, landschappen, watervallen,
alles kan hij in zich onthouden,
zijn allesziend oog laat niets ontvallen.
Mooie groene valleien, hoge bergtoppen,
gaat hij in zijn geheugen verstoppen…
fotograferen
hartenkreet
2.4 met 24 stemmen
6.553 Je pakt je fototoestel
bekijkt het beeld
door de zoeker zie je.
Je drukt op de ontspanknop
en je ontdekt iets
de camera was fout
ingesteld.…
Zo gezellig
netgedicht
3.3 met 6 stemmen
367 Zodra je mamma’s fototoestel ziet
voel jij al aan hoe zij van jou geniet.…
Verwerend hout
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
295 Je kijkt me aan
In een duister woud
Blijf even staan
Het voelt niet vertrouwd
Schichtig is je blik
Het fototoestel zegt klik
Heb je nogmaals bekeken
Het was al bezweken
Sterk verweerd en liggend op de grond
Alsof er een monster in bevond
Je bent aan het vergaan
Je leven was aangenaam
De tijd van verwering is gekomen
Vertering heeft…
Verbaasd
gedicht
3.0 met 23 stemmen
5.357 Dat uit het fototoestel dat de vader
achterliet, hoe hard de grimas ook een lach
betracht, geen vogeltje vliegt.
Dat het verwijderen van een tegel,
jaren geleden in de tuin gelegd, toont
hoeveel leven zich aan het oog onttrekt.
Wetende en toch steeds weer verbaasd
dat zelfs wie dagelijks de dood voorspelt
nooit aan het eigen graf staat.…
Lommerrijk vertoeven
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
238 bonte kleuren
Vlinders zwevend langs het kruidenarsenaal
Citrusbomen buiten uitgestald
Een moestuin vol oud rassen
Statige lanen waar eikenbomen ogen laten dromen
Tulpenbomen in bloei
Metasequoia’s eindeloos hoog
Knobbelzwanen in vijvers pronken
Als lustoord van dromen
In een speelzaal van gemoedelijkheid
Tussen renaissance en barok
Het fototoestel…
Zó mooi
hartenkreet
4.3 met 20 stemmen
706 Een vurig schouwspel dat verdriet geen millimeter ruimte biedt,
mijn onrust blust, dankzij dit plaatje dat mijn fototoestel schiet.
Ik rende naar “bené” op ’t strand en was al dichtbij zee beland
om deze schoonheid zonder ’n mens vlak vóór mijn lens te vangen.…
zandloper
netgedicht
3.5 met 25 stemmen
1.006 jasmijn in een rieten korf
Ashamir, met zijn kreupele been,
schreeuwt wat schorre bevelen,
hij zwaait met een kleine zweep
terwijl hij zijn grote onmacht voelt,
want jij kunt nog lopen, rennen, mijn kind,
Ashamir komt niet ver, strompelend
misschien tot de eerste of tweede rij
van jouw zoetgeurende struiken
het onfeilbaar digitaal fototoestel…