Zó mooi
Gewoon een ongewoon moment aan onze eigen Noordzeekust.
Een doordeweekse avond in oktober aan “mijn” strand.
Een vurig schouwspel dat verdriet geen millimeter ruimte biedt,
mijn onrust blust, dankzij dit plaatje dat mijn fototoestel schiet.
Ik rende naar “bené” op ’t strand en was al dichtbij zee beland
om deze schoonheid zonder ’n mens vlak vóór mijn lens te vangen.
Het is gelukt en dankbaar voor dit oogverblindend beeld
dat op mijn netvlies is gebrand, besef ik dat het nooit verveelt;
de zon, de zee, mijn strand.
Op zo’n moment ben ik verbaasd dat niemand kijkt en niemand ziet
die overweldigende schoonheid, de perfectie, het spektakel;
ik zou graag willen dat ze ’t zagen, dit zo wonderschoon mirakel,
maar ze praten maar en praten maar en nee, ze zien het niet.
Geplaatst in de categorie: natuur