Alle inzendingen over geschreeuw

Hoewel zij bij haar beursgang heeft gebaad in flitslicht, tot haar eigen eer en glorie, verwijt ze nu diezelfde pers potdorie dat die haar carrière heeft geschaad. Zo houd ik van de zon hier op het strand totdat ik door diezelfde zon verbrand.…

Geschreeuw, gelach: ´t Is mannendag. Gelach, geschreeuw: ik slaak een geeuw.…

Geschreeuw uit verschrikte monden. Geschreeuw door afgerukte ledematen. Geschreeuw om dode kindertjes. Geschreeuw om een goede huisvader. Geschreeuw om die zorgende moeder. Die dag werd zwart en onbegrijpelijk. Verbouwereerd en triest, hulpeloos en stil. Is onze wereld nu veiliger geworden Ik vraag het me oprecht af.…

Soms Zijn de stiltes In het geschreeuw Pijnlijker Dan de woorden…

“Ik voel me fijn,” zei de leeuw, “maar ik heb geen zin in dat geschreeuw. Laat mij voor één keer in mijn leven ook eens een aardig piepje geven.”…

achteraan veel staart schitterend in het midden vooraan veel geschreeuw…

om half tien 's avonds is geschreeuw van kinderen een milieu-effect…

geschreeuw in het duister verdreven stilte verward zijn dromen waar harten geraakt leven aanvaarden in hoop en verlangen reiken naar morgen waar liefde ontwaakt in de glans van jouw ogen mijn wereld in dromen geschreeuw door de nacht gefluister overdag waar liefde gebleven nooit verdwenen gehuld in harten in stilte wacht…

Ze zeggen wel eens school is saai Voor mij is dit de plek waar ik me thuis voel Thuis is er alleen ruzie en geschreeuw Ze denken niet aan mij, ze vragen nooit wat ik voel Ik voel alleen verdriet.…

Geleefd door haar emoties Scherp glas snijdt in de huid Want pijn overheerst de woede En het geschreeuw van binnenuit.…

mijn kleuterjaren,geplette boterhammen met chocolade op zaterdagmorgen Sjors en Sjimmie ,geschreeuw van spelende buurkinderen klanken van het getingel van een bel, mijn opa op zijn bakfiets,als dorpsomroeper zijn geschreeuw waaide wondermooi naar binnen moeder druk in de weer met de was bij de waterbak vader oefende op zijn orgel…

Kwam in de wereld met een luid geschreeuw Lief en zonder zorgen huppelend tekeer.…

wanneer zachtzinnigheid zich in geschreeuw heeft vervluchtigd kent passie nood leven bange dromen die men niet begrijpt wordt mens’ wereld oh zo klein…

de dag is als de wolken die boven haar voortjagen als golven op hoge zee het geschreeuw van meeuwen de stem van de herinnering besloten in haar ziel zwart als poëzie…

Geschreeuw. ------------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1996', 1997.…

Wat maakt het uit Monsters Slik een pil Xanax Prozac Precies wat men wil Staatsscholen kindervorming Stil neem een pil En Geen geschreeuw Niet verdrietig Wij monsters regelen `t wel.…

vervuilde wolken dragen het geschreeuw wie voelt de lente naamloze laarzen overlopen stille huizen wie weeft de lijkwaden op braakliggende akkers smeulen de vuren wie draait de tijd terug…

Geschreeuw in de leegte, lamlendigheid ten voeten uit, zinloze perikelen inbegrepen. En de waarheid wordt telkens weer opnieuw begraven, onder al het slijk van verstandsverbijstering...…

het geschreeuw is aan de wind gegeven de blaadjes vallen naar beneden, tranen van verdriet scheren over oceanen, maar de wonden helen niet gedachten zweven in een bel als een vlinder in het vrije moet je ons helaas verlaten als een ster in onze hemel…

ik zoek een murmelbeekje waar nog woorden zijn geschetter en geschreeuw zijn daar niet te vinden in het water onderdompel ik mij, met een diepe buiging geef mij over aan het ritme van het zachte vloeien mijn beek is overal als ik haar horen wil zij vraagt om de bereidheid ego af te leggen .…

hoog stuift de sneeuw wit maagdelijk en er juicht een geschreeuw een lied in kinderlijk impuls sneeuw heerlijk sneeuw draag mij op je duinen kristal…. verstuif mijn ouderdom vervoer me op de oude sleeën die mij ooit in vervoering brachten.…

Elke dag zie je het Dat zinloos geweld levens verwoest Elke dag voel je Hoe de wereld In elkaar zit Elke dag hoor je Dat geschreeuw om Je heen voor hulp Maar elke dag lees je het Dat er weer iemand Vermoord is voor niets…

Het enige wat ik vrees Is dat ene moment van de dag Het hoeft maar 1 beweging te zijn 1 geluid Of jij staat op En loopt naar me toe Een klap Een schop Een gil Geschreeuw teistert mijn oor Dan ga je weer zitten En eten we verder...…

De jokers maken grappen bij het leven; 'Geblaat' en 'veel geschreeuw en weinig wol' De schapen hebben echt niet minder lol En kunnen hun produkt bestemming geven Een dekbed bovenop een superster Waar je naast mag liggen (dat gaat míj weer ver)…

Weinig woorden waren nodig al dat geschreeuw en gebral waren wat hem betrof volkomen overbodig hij zat rustig rokend in zijn zetel de wolkjes wegwaaiend dat was hij kort omschreven problemen in één gebaar weg zwaaiend hij is niet meer in mijn hoofd en hart leeft hij telkens weer.…

Een ieder heeft zijn eigen plan verzonnen Dus vegen ze elkaar de mantel uit Van 'miezerig' tot 'zoek het zelf maar uit' Is nu de hete herfst dan echt begonnen? Welnee...de soep wordt nooit zo heet gegeten Als opgediend...want het is niet te vreten!…

In de verte klinkt gelach geschreeuw van ruzie geluiden van de nacht zij telt tralies en stenen voelt de scherpe pijn van haar geseling die dag waar blijft toch de tijd die zij met haar haren verloor in oneerlijke strijd slechts een kind klein, mager onbemind…

waar in straatlichtenschaduw hovaardig langs walmende riolen heen zijn trippelende tred parmantig het vastberaden zijn verbergt wacht het spinnen een rauw geschreeuw als liefdeskreet naar rivalen toe snorren de haren zijn druilend miauw in een kattig antwoord aan loopse tijden…

verstrengeld in scharlakenrood betreedt ze huiverend de hof van jouw geschreeuw geen woorden meer om weg te kijken stil steeds herinnering smeulende ogen zien in bevroren nachten alleen het levensteken van de nauwe wintergeest drijvend op het doodse water verlieten dromen haar…

in de stilte van dromen fluister ik jouw naam misschien kon jij het horen als het vallen van een traan die in zachtheid is verweven tot een parel van verdriet waar de stilte uit verdwenen toen mijn hart verliet als geschreeuw in de nacht in doorbroken gefluister laat de liefde van die tranen mijn verdriet zijn in het duister…