Alle inzendingen over gif in bloemen

ik heb de bloemen gezien bloeiend met paradijselijke pracht volmaakt in vorm en kleur wiegend op eigen muziek in stralend reiken naar licht op ranke stelen een schitterend gezicht maar ik wist dat hun wortels een gif bevatten met het vuur van de hel in scherp vertakken doorsneden zij grond de duivel als onschuld vermomd…

De stad is een reuzeslang. Mensen verdwijnen in haar mond, bang om hun schaduw te verliezen. - de oude vrouw zucht - Nu is een flits door het heden, een geldversnipperde levensmoeheid die zwart niet meer onderscheid van wit. - haar wandelstok tikt langzaam - De straat maakt geluiden die niemand verstaat. - op een kruispunt staat…

Ik ben het gif dat door mijn aderen stroomt. -------------------------------------- uit: 'het huis woont in mij', 2013.…

De Grieken dwongen Socrates te drinken en keizer Claudius at paddenstoelen De Borgia’s met uitgestreken smoelen Zij hieven zelfs het gifglas om te klinken Het allerergste zijn toch wel intussen Neem daar gerust maar gif op in: de Russen…

Gif in grond In aderen Het maakt alles kapot Vernietiging Tot in de kern Koud en kil verrot Emotie Die geen grasspriet Geen madelief laat staan Snijdend Als een mes Gevoelens die langzaam vergaan Is het gif dan uitgewerkt En alle leven Dood Transformeert Moeder Natuur Nieuw leven Uit Haar schoot…

Adder gilde jij en kronkelde rond mijn arm En terwijl je het gif in mijn onderlip spoot Voelde ik vloeiend de warmte in mijn lendenen Mijn angel vulde zich klaar om toe te steken Het strekken van jouw slanke schoonheid Bevochtigde mijn hand en onderarm En rusteloos gleden mijn vingers in jou weg Je ontspande en gleed slijmerig onder mij in…

Ik wil hun gif niet proeven want de beloning als ik sterf is te klein begrijpt U wel?…

Waren mijn hersencellen Door de drank niet aangetast, Dan wel door het gif van Jouw vileine woorden, Vertrapt de mens Die in mij woonde, Mijn gedachten door Jouw gif vergast…

in opmaat tot heldendom drijven op penneninkt vervloekende woorden tot papieren gif dat lekt onder oneerlijk blond spreekt gedwongen tong grootgeblazen woorden sproeiend gif dat spet een ereroffel weerklinkt geslagen op angst gestoelde woorden goed werkend gif sijpelt ver en verder…

Gewassen verdienen onze bescherming. Planten moeten we volop water geven. En zonder gewasbeschermingsmiddelen, kunnen gewassen echt niet leven. Wie durft beschadigd fruit te eten, dat wormstekig in de winkel ligt? Ook mensen willen beschermd worden. Tegen eng en smerig ongedierte. Zonder beschermingsmiddelen, worden mensen onbeschermd ziek…

Gelijk een spelend kind, in zoete waan, Haar pop aan 't liefdevolle hartje drukt, Van 't zielloos mondje menig kusje plukt En meent haar kindjes hart te voelen slaan, Het vlassen haar met bloem en lintje smukt, De kleertjes aantrekt, die zo mooi haar staan, De wassen wang, wier rooskleur haar verrukt, Warm streelt - de verf hangt lipje en vinger…

Uit China halen wij een hele hoop Omdat ze daar van alles exporteren Van plastic speelgoed tot aan kinderkleren En dikwijls ook nog gif toe op de koop. Maar China haalt weer melk bij onze boer. Dan kan daarin meteen dat gif retour.…

Gif dat langzaam Tot volle omvang kwam, Dat elk woord Tussen hem en mij Doortrok - De tijd is Er langs geregend, Er langs gewaaid, Het gif zichtbaar Verdund, we praten Weer met elkaar, Want alles verwatert, Verwatert…

Mijn toren kucht langzaam brokkels uit en de ruiten worden als vaders ogen troebel ik verlang naar de zachte aanraking die het gif stilletjes opzuigt en uitspuwt uw lach en uw ogen gommen de barsten van onze tekening die nu nog een ets is maar weldra zal krioelen van de kleuren aan mijn voet steken bloemen het hoofd op onder uw vruchtbare…

Als gif van roddeltongen spuit dan is de waarheid heel ver zoek behoren wij ook tot die mensen die als roddelkousen staan te boek ? Het gif door roddeltongen verspreid verpest een ander zijn leven want dat geroddel en geklep wordt maar al te graag doorgegeven.…

in de waan van de dagen van Roem en Gif de pijn in het broze leven: het niet bestaan in de blik van de ander…

Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen. Zij laat zich leiden naar het dromenland, schier ademloos, met vonklend oog en wangen, waarop de blos der rode rozen brandt. O zomerzon! o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band.…

Indien gij weet wat leven is en lijden, en welk een zee van weedom in een traan ligt, laat mij die holle weg in ’t woud vermijden, verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt! Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden, een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht. O laat geen lach die stille plek ontwijden, geen ruwe spot…

Niet te harden stank geeft een onveilig gevoel want wat als echt gif...…

La dame droeg altijd die bloem. Niet zo netjes naar mijn gevoel. Een witte als ze beschikbaar was en anders een rode. Als je begrijpt wat ik bedoel. Zo leuk, die details, over een bloempje. Gewoon bij mijn zoon in de tuin. Al jaren onopvallend. Maar nu zijn naam is genoemd, blijkt hij heel bekend te zijn. Zelfs wereldberoemd.…

Dus wees voorzichtig met bloemen plukken in het diepe bos. En ook de kelk van een bloem kan giftig zijn . Gevuld met gif voor jou ook al is haar plantenhuid zacht, sappig en groen. En ook al druppelt ze een etherische olie voor jou onder verre vreemde onbekende sterren Die zij alleen kent maar jij niet. Op een dag plukte ik bloemen.…

mij u aanmoedigen, gort u aan gort u aan vergiffenis zal u deel zijn en 'n gifvrij boeket bloemen!…

wandelen en zwerven in bossen en parken gewoontes gaan sterven gezond voor dit varken mijn zinnen verzetten in de pure natuur jij zult niet beletten mijn eigen dressuur het gif moet verdwijnen uit botten en vlees de zon moet weer schijnen voor Jan Zonder Vrees ik zoek bloemen en kruiden vermengd met wat water het goud van deze tuinen…

grondig ontgiften alle gif uit grond en hart uit bodem en hoofd…

Het gif deed z'n werk snel, onverbiddelijk, adequaat. Gif dat je argeloos en gretig verslond. Vermomd gif dat je een lekker, extra hapje vond. Gif, moedwillig gelegd door een of ander onverlaat. We aaien je kleine, slappe hondenlijfje. We roepen: 'Adem toch, adem nu toch'. Je ademt niet meer.…

Waar de welvaart steeds moet groeien, waar slechts rendementen boeien, waar ze ‘t gif weelderig sproeien, zal straks geen bloem meer bloeien. Daar aan Neerlands mooie kust, worden we in slaap gesust.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Denkend, dit komt van een buur, zegt die, nee hoor veels te duur en ik denk verder wie oh wie, schenkt me bloemen op deze ( eerst) nare dag? Een berichtje naar een andere buur, brengt de oplossing wanneer ik app, heb jij die bloemen bij me neergezet?…

Oktober strooit, bij wind en vlagen, De gele blaadren langs de grond; Reeds koud en huivrig zijn de dagen, En vliegt gij, Zwaluw! hier nog rond? o Vlucht, geliefde! vlucht dees streken, Door al uw zustren reeds ontweken; Zet u in betere oorden neer, De lente is hier al lang verdwenen, De lieve zomer ook is henen, Hier zijn geen schone dagen…

En liet haar gaan, met haar gepikte bloemen die agent, kan zich op karakter laten beroemen!…