Alle inzendingen over glanzen

Je ogen glanzen Van het water en het licht Tranen van blijdschap…

Bomen glanzen wit: onder hun kruinen tikkelt het hemelwater.…

Onder het glanzen van de maanbuik tot aan de zomer van het liedje niemand heeft je ooit gezien liep ik nakend rond in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn geen God die mijn glimlach wilde zien geen engelen onder mijn naaktheid ik was geheel mezelf zonder verschijning en alles wat ik verzweeg hield op met bestaan…

Alles zal glanzen als nooit tevoren. Zo mooi is het hier.…

Tussen zonnegloed en avondrood gaan vogels steeds lager, nestwaarts.…

(haiku) Late zon schittert tussen zwarte wolken en huizen in schaduw. (tanka) De stad in schemer is vol vage gestalten, haast onherkenbaar. Daarboven blinkt verblindend zonlicht, tot dalen bereid.…

Het vliegtuig stijgt op bij nevel, maakt een zwenking: verblindend zonlicht! Grillig wolkendek: een geweldige ijstaart, waar peutervingers vol zoeklust en scheppingsdrang hun boeiend spel bedreven. Het eekhoornpaartje leeft vredig in de vesting, smult van fruitbomen. Een gordel van rust uit blauwe, zwakke branding en witte huizen…

uitgesproken geel kleurt zonnige gedachten ze glanzen warmer…

In donker naaldbos glanzen lariksen goudgeel, geraakt door herfstzon.…

Drie gouden berken glanzen bij zonsondergang; zacht verdwijnt hun wit.…

O zo klein en mooi puur uit onverwachte hoek dauwdruppels glanzen.…

De kast gaat open: rijen wijnglazen glanzen vol zacht morgenrood.…

De tuin vol wild gras heeft zo'n fijnzinnig aanzien: sneeuwklokjes glanzen.…

hoor je de rietfluit palmen wuiven in de wind je ogen glanzen ibissen etaleren elegantie op het gras…

Avondrood verdwijnt achter duisternis, waarin lichtstipjes glanzen; zijn ze op onze aarde of ergens in het heelal?…

Zij houdt van takken in een vaas knoppen die zwellen haar ogen glanzen van verlangen van mildheid en van schenken haar handen verwennen de knoppen glanzen morgen gaan ze barsten ze weet het ze voelt het wat is het mooi jong en beloftevol te zijn zij houdt van takken in een vaas knoppen die zwellen morgen gaan ze barsten…

ik heb de parel zien glanzen nat van je tranen het was eens mijn gift de hoop voor ons samen woorden zijn stil de zinnen gebroken de magie is vandaag uit mijn teksten vervlogen neem maar mijn handen de hardheid verloren ze vergaten jouw diepte in een oppervlakkig bekoren ik heb de parel zien glanzen nat van je tranen ik geef je de…

(tanka) Berken op een rij glanzen in de morgenzon, ontvangen telkens een vluchtige penseelstreek: die pimpelmees kringelt rond.…

ik heb de parel zien glanzen nat van je tranen het was eens mijn gift de hoop voor ons samen woorden zijn stil zinnen gebroken de magie is vandaag uit mijn teksten vervlogen neem maar mijn handen de hardheid verloren ze vergaten jouw diepte in oppervlakkig bekoren heb de parel zien glanzen nat van je tranen ik geef je weer zon…

in jouw ogen zie ik mijn verlangen glanzen als kristal mijn ziel is een geslepen spiegel jij bent het zand dat me polijst…

tussen het groen striemende ver van werkelijkheidsrand glanzen ze belust om passie op te werpen als wonderlijke wording hun kelken open…

lente schildert licht bomen omwolkt zij met kleur sleedoorn siert bosrand paardenbloemen glanzen geel watervogels snateren…

Het zijn gitzwarte ze glimmen ze glanzen ze dralen zo uit de hoogte zo van wat wil je ze grazen ze talmen het eerst ze buigen ze neigen ze rekken ze strekken zo nobel als steeds…

als de wind in de vroege morgen over dauwdruppels fluistert en de zon ze doet glanzen als parels weet dan dat de glimlach op mijn lippen een wens draagt voor jou…

straal maar laat het licht glanzen ook in de schaduw zie je mij dansen op flarden muziek uit het diepst van je ogen we spelen liefde in blikken zonder te schikken…

dode woorden tot leven wekken taal kundige eigen aardig heden laten glanzen in een dodetaalspiegel vierklauwens bijvoorbeeld zo van toepassing in deze tijd…

ik stel me je nu voor op pad langs lichte plaatsen waarvan je ogen gingen glanzen als je het er over had wat rest is achterblijven en alles te beschrijven op de zachte kant van het papier er zingen andere vogels hier…

Ergens halverwege jou en mij In de stilte van een ongezongen lied Glanzen je ogen als de vleugels van een bij Schitterend in de zon en je beseft niet eens Hoe heerlijk licht het licht er is Als je glimlach het onsteekt…

Omringd door schaduw glanzen lange graspluimen vol goudgele zon. Doffe harspegels gaan glanzen, zacht _ steeds feller: traag rijst de zon op. Het eerste zonlicht daalt langzaam op de vijver: kikkerroep begint. Het woordje "wonder" geeft gangbaar, daags gebeuren een heilzame wond.…

er ligt een vogel in het gras, de vleugels glanzen nog rond zijn gebroken lijf een enkele madelief buigt stil in afscheid als respect voor het gedane, als de eeuwigheid van nooit voltooid…