Alle inzendingen over grachten

ik slenter langs de diepe gracht aanschouw al wat mij ontmoet niet alles komt dan binnen zo ik graag zou willen de werkelijkheid heeft ingeboet het grootse zou mij zwaar doen tillen zo ga ik vaak hier mijn weg soms verdwaald in gedachten een plek van overpeinzing van denkbeeldige krachten die mij doen verwonderen over het palet van water…

Ik ben gaan leven door de gracht te dempen. Ik ben hier wel geboren maar elders pas ontstaan. De rat zwemt naar de overkant verschrikte eenden vliegen op.…

ik zit mij voor het raam onnoemelijk te vervelen ik wou dat ik twee homo’s was dan kon ik samen delen…

‘t Is uitgestorven op de stille gracht. De nevel dempt de klank van verre auto’s. Terwijl ik op mijn hartelieve wacht Maak ik in gedachten grauwe foto’s: De boogbrug met zijn natte kinderkopjes, Het stille groene water in de gracht, De zwarte deur met zeven deurbelknopjes, De man die op zijn hartelieve wacht.…

Ik heb nog nooit op zijn grachten gevaren Op het Amsterdamse water zijn grachten Noch zout, noch bitter Zoet, kleurt het water bruin langs de tweede kostverlorenkade Het water nooit betreden, nooit geroken, geproefd Zijn geur test mijn reukvermogen niet, langs de kade Stuit genesteld op een bankje Starend de korte golfjes zien Die ik niet kan…

De Amsterdamse grachten worden zo groen als gras maar kan zijn weg met de autogebruikers, parkeerders weg met de alcoholisten, de ‘blowisten’ weg met de seks-werkers en gebruikers de Amsterdamse grachten worden zo schoon als schoon maar kan zijn flanerend met je liefje, je moeder of kind fantaserend over nu, vroeger of later feestend…

de gracht is stil in ’t prille ochtendlicht waar in de avond vermaak en vrede worden verschaft er kraakt een deur een reus verschijnt diepzwart en hemelsmooi met dweil en bezem hij reinigt gang en stoep wenst mij mij vriendelijk een good morning toe hij kent mij ik loop hier elke dag de kortste weg naar mijn kantoor…

Blinde psychopaat ‘Wapper’ Op de Amsterdamse wallen Met z’n hond ‘valse happer’ Kwijlt van intens genot als De hond zijn tanden zet in Een stiekeme late stapper…

Naast Kinderdijk en de polder Groet werden nu grachten werelderfgoed. Vraag bij Lowietje ranja met een rietje als je met Baantjer 'n terras aandoet.…

aan de stille gracht het statige herenhuis dromend over toen…

Ze kijken hun ogen uit de gevels van de Leidse panden De levendigheid handel & wandel aan de grachten het verkeer Een dame & heer die voorzichtig oversteken een hond,uitgelaten Ze kijken hun ogen uit zullen er niet ...over praten Stilzwijgend aan de oude gracht waarin... bootjes op en neer.…

meeuwen op de gracht over de hele lengte schreeuwen naar elkaar…

vanaf het balkon een hond blaft in de verte stilte op de gracht…

de huivering nabij pijnlijk verkleumd staan zij in de gracht veldbloemen in alle pracht indachtig dat de mooiste bloem niet enkel in de gracht vaak op een vuilnisbelt op mijn bewondering wacht en als het dan nog regent op één mei jij schelt als een schalmei jij de regen aan je laarzen lapt ben je een distelvink voor mij.…

Twee witte zwanen drijven ijdel op de gracht het water rimpelt…

heilige Marco schenk ons oranje grachten vol met schuimend bier…

Dit is míjn verre kust. Mijn krakend schip, met altijd stinkend drab in ’t ruim. Koppig bonkend tegen de kaai en van alles wat draaien kan ontdaan. We worden weggesleept. Een korte reis over het IJ brengt ons voorbij de laatste kranen, naar mannen met roest in hun baarden. Zij tekenen met krijt de zwakke plekken. Ik zal het aan mijn…

Dit is de winter je kijkt er zo dwars doorheen klaar zijn de grachten er is geen brug die er aan zou denken te verzuchten…

Zo klaar was lang niet meer het water van de gracht er dreef een zwaan zo wit als had zij het kasteel gepacht…

Nadat de poetsbeurt was volbracht, zwom hij weer verder door de gracht.…

Langs grachten wandelde hij ook zij tas over haar schouder Binnenvaart was er stilgelegd gracht...een brakke sloot scheepvaart er morsdood Hij keek plots opzij vond haar jaren ouder De rimpels onder haar ogen in haar hals haar nek In een ver verleden had hij gezegd: 'Ik vertrek' Die harde woorden had hij ingeslikt en…

Er komt een klaarte waar ik doorkijk aan de gracht het water wordt dan groener op het einde van september als je lacht…

de weg is lang langer dan men dacht in een gedachtenstroom lang verwacht aan de oever waar een hart sneller bonkt in oerkracht door haar opgestoken haren niet stoppen maar later vragen wat zou ze zeggen als letters samen smelten speciaal voor wie dit leest er is geen parel voor nodig geweest om te begrijpen wie jij echt bent terug naar jezelf…

Dag lief, dag ochtendlief, dag lief van het licht van de grachten. ------------------------------------------------------------- uit: 'Het meer van de Ondank', september 1987.…

Grachten rimpelen je zou zeggen van verdriet daar ging de mare het water opnieuw te diep de ophaalbrug hielp hier niet…

Als een sterke wachter, een meisje voorop en een kleiner kind achter Peddelt ze, staand door nu lege grachten…

Tot jij klein verdwijnt langs de gracht zwaai ik naar jou – 'kom gauw weer terug'.…

Een vroege wintermorgen De stad die ontdooit Grachten verborgen De torens in dauw Zo vreedzaam maar nooit meer zo mooi als met jou…

Er was eens een pizzakoerier Die rook naar jenever en bier Hij werd om twee uur verwacht Bij een huis aan de gracht Waar hij in lag om tien over vier…

Smartlappen en pils en voor elk wat wils op de walletjes langsheen de gracht...…