Alle inzendingen over grootmoe zee water

Grootmoe wil eens naar zee Heeft ze nog nooit gezien Dat is een droom van haar, die ik vervul Maar op den dijk roept ze: “Miljaardenondedju! D’as niks dan water hier, ‘k krijg pijpenkrul”…

o Ja, Grootmoe, weet U 't nog? Net nog zeven weken Dan ben 'k jarig; U hebt toch Al 'ris rond gekeken? Maatje zei, 'k mag in mijn brief Niets aan Grootmoe vragen, Anders zei ik: Grootmoelief, Geef me een bok met wagen. 'k Weet wel, dat dit lelijk staat, U zal 't toch wel weten .... Gus, ja! - hoe het Grootmoe gaat?…

Wat dat weer voor een smulpartij Bij Grootmoe wezen zal!…

. ------------------------------------------- Hij kan dus mama tegen grootmoe zeggen, En tegelijk is mama ook zijn zus, Hij is zijn moeders broeder dus, Maar later is hem dat wel uit te leggen: “Het is in dit gezin gewoon een zootje, Er gaat ook steeds van alles naar zijn grootje.”…

Metershoge vloedgolven sleuren de mensen in zee een laatste schreeuw om hulp maar het water sleurt ze mee. Dorpen staan onder water huizen vernietigd, mensenlevens geveld machteloos zijn we als mensen door zoveel natuurgeweld.…

veelvormig water der zee, los me op en neem me mee. Houd mij in jouw diepten gevangen Voer mij mee naar zonnige stranden. Laat mij opgaan in wolken jouw veelzijdigheid vertolken rimpelloos glad zijn door de zon uitgedaagd en ontstuimig kokend door de wind opgejaagd.…

de wind jaagt wolk tot over het duin de stad er achter wacht mij voor later voor nu voegt zand mij een nieuwe huid eten meeuwen krijsend schuim uit jouw schoot en adem ik water…

schijn zonne schijn schijn licht maneschijn schijnt lichter zonder zwaarte zonder gewicht licht gewicht licht zwaar is de zee zwaar is het water dat stroomt naar de zee veel is de zee meer dan het meer meer naar de zee zwaar is het water zwaarder dan wolken neer gaat het water neer naar de zee hoog gaat het water hoog in de…

De hoofdstad helpt voortaan een stuk kordater In plaats van nat te houden en gepapt Wordt er nu uit een ander vat getapt Er komt een opslag op gebruik van water! En om de geldstroom flink te laten lopen Wordt er voortaan gedweild met de kraan open…

Water blijft eeuwig stromen. Precies zo stromen mensen, zoals rivieren stromen, als stromend water naar de zee.…

U loopt er kans op jeuk en diarree Vanwege zeevonk, zweephaardiertjes, kwallen De waarschuwing voor plaagalg is vervallen Die naam was heel wat leuker, maar allez! En liever ook niet lopen op het strand Want dat ligt vol met kuilen en met zand!…

een houten bed uit grootmoe´s tijd dat op zijn oude poten kraakt verse jus bij het ontbijt mijn vochtig lichaam naakt de zon die door de ramen straalt een nieuwe dag begint jij die sterke koffie haalt een vogeltje dat zingt kom nog even hier bij mij kruip dicht tegen me aan voel passie als ik met je vrij pas dan laat ik je…

Het water in de rivier Stroomt eindeloos in de zee, De zee verdampt eindeloos Zijn water naar de wolken, De wolken geven eindeloos Hun regen aan de rivier, De rivier stroomt door en door.…

De zee: Het water van de zee is tijdloos zal altijd blijven stromen en in beweging zijn. Als men kijkt naar de horizon komt het begrijpen dat leven een cirkel is van komen en gaan. De zee zal nooit de bodem bereiken water zal altijd blijven bestaan stroomt door zonder einde.…

ze woont al levenslang in koog ja aan de zaan haar maatje die heet daan geboren als pang-van gang zijn vader's kant dichtte lekkende kraantjes langs vergeten laantjes in ’t verre montferland zij daarentegen is heel verlegen met ‘r moeder’s kant grootmoe was de lieve lady kant beter bekend als faliekant te zijn doorgezakt na…

Stappen, in het water, Stappen, in de zee, Stappen, in de oceaan, Stappen, die verdwijnen of voor altijd blijven staan, Stappen... Stappen, in het water, Stappen, in de zee, Stappen, in de oceaan, Stappen, groot of klein, zonder jou zullen ze nergens zijn, Stappen...…

Water, niets dan water in de oceanen van de aarde samengebracht schuimende golven raken met veel geklater de drijvende schepen in volle kracht Water, niets dan water zinkend schip op volle zee vergaan neemt herinneringen mee voor later en rust in stilte op de bodem van de oceaan daar in de diepte van de zee zijn mensenlevens uitgeblust…

Zo zit ik op het water, een zee als het leven vol kracht en liefde… Kleur het water geel en de zee zal je geven alle kleuren vlinders… Kleur de zee wit en je zal het licht voelen. Kleur je hart rood en je zal leven in Liefde.…

soms is de zee de zee slechts water dat in schuimende golven en donderend geraas onaantastbaar het land aanraakt dan likken grauwe regenwolken zijn gulzige waterhand lessen zijn dorst tot wolk en water versmelten aan een lege horizon…

de zee vandaag in onbestemde nevel heeft zijn levendige vorm geruild voor een grijze verstikkende deken maar door de mistlaag hoor ik het gekeuvel van de golven een witte vogel krijst in de grauwe dag niets nieuws totdat de zee blauw wordt de lucht kleur bekent en spiegelt in het water…

ze worden uitgedund door de vijand: de zee, die triomfeert in deze arena. hand in hand vecht men voor het land, om ‘t te behoeden voor een drama. maar niets is tegen de natuur bestand en wat rest is een treurig panorama. de waterstrijders bieden geen tegenstand en krijgen een ijsje van mama, op het Bloemendaalse strand.…

ik heb op de mooiste plaats gezeten een vergeten steen bij het einde van de pier om ongestoord naar het concert van de wind te luisteren in grandioos akkoord geen bladgeruis of brekende takken als vallende dissonanten verstoren het watergeluid dat in zijn robuustheid dijk en waterkering heeft gekend en hen heeft verwend met alles…

vloedgolven dragen hersens vol met water naar de zee en weiger ik dit jaar met zoveel zielen bijelkaargepakt het goudgeelzand te gaan berullen zee en waterziek ben ik voel me gehakt zoek ook het woud niet op waar regen valt nee, ik wil betijen in mijn eigen huis en tuin beneden waterspiegel aan de dijk waaraan ik woon want als ik toch…

Zaal vol stilte maar voelbare aanwezigheid waar de zee ruist en de golven breken en waar het brood als sprekend teken de band is die alles vereent. Vogelenzang en eeuwig water, altijd weer ebbe en vloed maar diep besef van de Ene die allen in allen begroet.…

Witte koppen slaan als een bres in de branding de dood in het zout. Je zingt als een lorelei ontvoerd uit het zoete land. * Muziek: Nina Hagen,'Seemann'…

Aan zee voel ik mij klein als ik kijk naar wolken en water. Oneindig is de beweging. Eb en vloed. Boodschappen van ver omspoelen mjn voeten. Wier en hout en touw. Gewone dingen, maar ze ruiken zilt en zijn nu anders.…

Een golvend gat van niets dan water Doemt klotsend op achter dichte mist Ik zal denken aan dit beeld als later Ons land door de zee verzwolgen is.…

Zoals het water, zoals de zee vol vissen en kreeft, zo komt het woord met de golf die daar komt en ons optilt in een zee van genot en dan terugtrekt en gaat. Zoals het water komt en gaat, zo komen woorden en beelden van ver en dichtbij op de bries in het schuim langs de brekers, het tij van dit en hier, van jou en mij.…

Het silhouet van het glansrijk stroomt langs de kustlijnen als een begin of een eind van getijdige draaipasjes rondom ons golven de wateren mee natuurkrachtig naar aangespoelde omhelzingen.…

Een doodzang zo fris Als een kinderstem is Zingt de bron van al leven, de zee. Haar aanwezigheid houdt mijn ziele omvangen, Mijn ziele zo ziek van ruimte en verlangen Naar de onoverwinbare, De onbezinbare, De nooit-verandrende zee.…