Alle inzendingen over herbezinning

te vroeg voor gevallen doek ga nu niet geluidloos voorbij zonder zingen, enig gerucht naar een tempel om de hoek wurgtijd, gesloten boek, allerlei ben voor eeuwigheid beducht Capice?…

De hoogste tijd om te gaan herbezinnen. Kom op, stop deze dreigende tendens. Die pondjes gaan eraf, het wordt een hinder. Ik vast maar mee want het moet minder minder.…

Tergend langzaam wordt de horizon begaanbaar, verbleekt de zwaluw van de tijd, zwemmen deeltjes van de regenbogen in een kortstondige toevalligheid, zo die bestaat en smeekt boven de graven van de herbezinning.…

Herbezinning! Oh lieve Sofia, ik een kabouter fileerder kom nog maar net uit de kast Er is geen enkele vorm die past. Vluchtige woorden al snel een rol behang…

Ontkoppeld van zweverigheid en verstrengeld in herbezinning vindt men het onversneden ego terug in pure, roemloze omstandigheden. Men kan het componeren en musiceren veinzen, alsof men de eigen levenschoreografie schrijft, maar men danst pas echt met zichzelf wanneer er geen muziek is.…

Ik ben gesmeed op 't aambeeld van de tijd, van wereldoorlog en herbezinnen. Die smidse tekens raak ik nooit meer kwijt, ik eindig waar alles moet beginnen. Zeg mij, hoe lang duurt een leven dan, wanneer eind en begin samenvallen, hoeveel is er dat ik nog geven kan aan de levenden in alle jaartallen.…

‘Het goede laaft zichzelf aan ‘t ware wederkerige, dit gesprek tussen regels, het tegeltje meegewogen: ‘al wat u niet wilt..’, dat gebiedt ’t heroverwegen, wat niet makkelijk blijkt voor uitsluitende kletsers, de radicaalste (her)lezing, herbezinning op geleerd geachte woordenstromen; loze dromen die eindigen in dit kille niemandsland…

In mijn winters herbezinnen wist ik niet wanneer mijn droom opnieuw zou beginnen. Ik voelde mij gevangen in een wereld van kou. Mijn zomerdroom ontnuchterd, verkeerde in tijdelijke rouw. Op een morgen schijnt wellicht weer eens de zon; die mij opwekt te dromen over een zomer die nog niet begon.…