Alle inzendingen over hovaardij

Wie zich hovaardig op zijn schat toont, wordt belacht; Wie ’t op geleerdheid doet, verdient ons mededogen; Wie op zijn rag of staat zich trots toont, wordt veracht; Wie ’t op zijn kunst doet, is bespottelijk in elks ogen; Maar, geestelijke hovaardij Is de onverdraaglijkste en streeft alle waan voorbij.…

Hovaardij is niet te benijden, Menig ging er door onderdoor. Rondom wordt alom gegniffeld, Gefronst en meewarig gegnuifd, Wijl zijn blik op oneindig gericht En zijn oren zijn dichtgestopt, Ontgaat rondom geschiedt, Blijft hij in zichzelve opgesloten, Onkundig wat over hem gezegd, Laat staan wordt gedacht!…

overleden de 15 jan. 1605 Groot van geest en klein van leden, Groen van jaren, grijs van zeden, Lieflijk zonder lafferij, Goelijk zonder hovaardij, Rein van hart inzonderheid Was zij, die hieronder leit.…

zou nederigheid mij op de knieën krijgen ik die leef van hovaardij denk dat ik u schoonheid bied door woordjes op een mooie rij zinnen met mystiek geladen waarvan u de kracht moet raden conclusies die ik formuleer ze als waarheid presenteer ik ben niet beter dan mijn lezer vergeef mij ook de schijn mijn enig doel is alles…

weergegeven imponerend zijn de beelden van heerser en zijn hof centraal geconstrueerd maar juist de anonieme werkers hebben in het geheim hun eigenheid geëtaleerd wat zij laten zien in sculptuur en grappig detail duidt de tijdgeest wonderwel de historie krijgt zo menselijke kanten van onbekende klanten in het relativeren van hovaardij…

Daar was geen plaats voor hovaardij: voorwaar, de mensen, arm of rijk, zijn aan een ademtocht gelijk, als God hen in Zijn schaal gaat wegen. --------------------------------------------- uit: 'De 100 beste gedichten van 1998'.…

panty van het duizelingwekkende zwart achter het zwart waar je de grot van Heimdall de Witte verbergt de donkere geopende Oergrot waar ik eeuwig in en uit kan nu jaren later komt jouw mysterieuze geest ineens als een supervertrouwde dubbelgangster in mij wonen om naar Kundalinië te varen ik breek al jouw obstakels tegengif en hovaardij…

Vol hovaardije breedden zij hun dracht, In droeve ontaarding zelf door haar verkozen. En 'k zag hoe hare donkre stenglen dronken 't Leven van alles waar haar schaduw strekte... O, in dien teedre maannacht zacht ontblonken Die zwarte rozen zegloos somber vlekten!…

ik heb meer dan genoeg van zijn vuile hovaardij, waardoor ik polonium-210 in zijn wodka deponeer.…

waar de waarde kloosterbroeders des gemenen levens met de kille muggezifters en mierekasters vreugdeloos zich van hun taken kwijten van herendiensten zich bewust en zeer streng in de leer als overijverige lijnentrekkers functioneren van gepatenteerde liturgieën in latijn Uit den boze roept een stem 'het is een schande, hovaardij…