Hovaardij
’t Hoofd hoogmoedig geheven,
Kin omhoog, borst vooruit!
Hovaardij is niet te benijden,
Menig ging er door onderdoor.
Rondom wordt alom gegniffeld,
Gefronst en meewarig gegnuifd,
Wijl zijn blik op oneindig gericht
En zijn oren zijn dichtgestopt,
Ontgaat rondom geschiedt,
Blijft hij in zichzelve opgesloten,
Onkundig wat over hem gezegd,
Laat staan wordt gedacht!
Geplaatst in de categorie: moraal

Geef je reactie op deze inzending: