Alle inzendingen over idyllisch liefdesspe

de zomer ligt nog open in IJ- En Kinselmeer de dijk tussen d’oude gehuchten Uit- en Durgerdam de fietser kruist weerszij groen van bloeiend gras kragen van riet water klotst vogels zingen snateren strijken neer vliegen op winden zuchten licht de fietser staat stil hij schreeuwt SCHRRAUWWWW twee hoofden heffen zich coïtus…

Een tuin bezaaid met bladeren Een verroeste Verweerde trampoline Een prachtig beeld Voor een idyllisch stilleven Mijn droom wordt ruw verstoord Mijn trein dendert voort Symbolisch voor De tijd van het jaar en De tred van het leven…

Hij weet precies waar hij naar toe zal gaan: ’t is een idyllisch tropisch klein gehucht. Hij voelt zich weer content met het bestaan op negenduizend meter in de lucht. Ja eindelijk is hij op reis gegaan naar dat idyllisch tropisch klein gehucht.…

Sedert oerbegin van het Enderttal tekenen forellen en libellen voor ineenvloeiende aquarellen van de Weissmühle tot in Martental Golvend Bach-geluid dompelt zich onder in de bevlogen stilte van idyllisch lover. …Rij met de bus van Cochem Winneburg of van de Endertplatz te Cochem naar Kloster Maria Martental!…

Het leven van de nieuwe stier kent tegenwoordig geen vertier zijn liefje is van houten planken hij droomt nog slechts van koeienflanken zijn zaad wordt goed gecontroleerd voordat men de koe insemineert de kalveren staan vaak raar te kijken wanneer ze allen zusjes blijken. Hun broertjes kweekt men voor de worst al stuit dat soms tegen de borst…

Michelbach, idyllisch als geen één… je bent een zeldzame parel, Michelbach, in een dal verpakt, met tatoo’s van ’t verleden… hier kan ik staan waar ik wil, kan ik doen wat me zint, niemand kan me storen… hier kan ik zijn wie ik ben, als een den in de wind, op een bedje van varens… Michelbach, idyllisch als voorheen, met je eenzame…

daarginds waar de hemel de aarde kust is de schildering idyllisch vanaf het palet ruikt de dageraad naar vers gras koebloempjes ontwaken met ochtenddauw kabbelt een beek zijdelings uit zicht als het opkomend zonlicht ragfijn de contouren verdubbelt schittert de schoonheid alom…

Heerlijk stil is het om mij heen het is hier stil en zo sereen idyllisch is het gezicht de nevel die uit de grond wordt opgelicht heel langzaam zie je het zweven de nevel komt tot leven kon ik het maar pakken maar het verdwijnt op de takken de zon verwarmd de damp aangetrokken als een soort mistlamp het stijgt over mij heen sprookjesland…

Tegen het verweerde hek stond de eenzame violist ik zag hoe hij behoedzaam de strijkstok op de snaren lei ging eerst met de stilte in gesprek zette aan en hield weer in liet met gemak de snaren trillen zong daarbij een idyllisch lied had het node gemist en met applausgebaren en een glimlach wierp ik een muntstuk in de aftandse vioolkist…

ik heb de bloemen in het gras geteld ik schrok ervan ze waren iel en kort zag dat de diversiteit in het groen compleet verdwenen was ooit was het een wei waar de insecten dartelden en zoemden op een warme zomerdag en wij de mooiste bloemen plukten ze tot slingers regen om aan elkaar te geven idyllisch waren die taferelen…

ik zie heuvels goudgeel rijpen onder de zomerzon idyllisch vlijen dorpjes hun huizen in siësta rust rondom zuidelijker kleuren druiven tussen donkergroen in het patroon van toen hier kaalt de rots zoeken wortels een bestaan in eeuwenoude trots er wordt naam gemaakt met wijn uit oude gaarden vloeibaar goud uit de zo schrale aarde…

De woordenaar heeft ons weer getrakteerd op een idyllisch, paradijselijk ja, alleraardigst stukje niemandsland van Scientias...of heb ik dat verkeerd? Voorwaar, daar is op zich wel niets mis mee ware 't niet dat 't hoegenaamd geen zier te maken heeft met d'actualiteit op onze ronde blauwe planeet Aarde...…

Mijmerend in de late middagzon op een idyllische schommelbank zie ik contrasten in het groen schakeren met mijn kalm gemoed, het klatert om mij heen..…

je streelde het blond gaf een lach aan hun mond ving de blikken van al die ikken in de dop jij speelde verdeelde heerste zonder dissonant want in hun vertrouwen op jou was geen angst die benauwde ieder gaf open en lief wie hij was wat zij deed of had zonder enig vergelijk omdat samen verschillen vergat idyllisch de sfeer…

tussen Luik, Maastricht en Aken langs de boorden van de Voer rijgen dorpjes zich als schakels tot een mooi idyllisch snoer Romaans meerbogige bruggen dwarsen ’t brede dal kerkhoog over groene mergelruggen fladdert vrij een dagpauwoog wijl het ondergrondse krijt zich latent tot grotten karstte hoort men hoe stilte en tijd hier uit al…

nooit ergens zoveel in onbruik geraakte stukjes spoor gezien als onlangs in Frankrijk restanten van idyllisch gelegen lijntjes van weleer waarover moeder natuur zich met liefde ontfermt sporen van oxidatie op vermoeide rails geven kleur aan woelige geschiedenis van jaren her...…

speels klinkt wat sfeermuziek in het azuurblauw van de lucht vleugels vegen wolken naamloos glijdt geluk voorbij in zachte zuchten wind idyllisch is ontmoeten in het openbaren van de geest intiemer is het nooit geweest het serene samenvloeien tot geheel genereert begrijpen van gods taal bestaan en eindigheid zijn aardse termen…

Een idyllische zonsondergang, er waait een zachte lauwe bries die als duizende handen je lichaam streelt,het bijna stille gefluister van de bomen achter je, het iets luidere antwoorden van de golven in de branding, recht voor je aanschouw je het hemelse kleurenpalet van de in zee stervende zon,... en heel even zou je zweren dat het ultime nirvana…

was de sleutel naar jouw hart Zij was de liefde die je aanbad Zij was de kers op de taart Zij was jou alles waard Van de late avond tot de vroege ochtend Zij was de Lente en het feest Zij was de vitale zon die alle wonden helen kon Zij was het roer zij gaf je richting zonder enige verplichting Zij was de volle maan schijnend in een idyllische…

Ontdek de gastvrijheid Van Flora Batava Idyllisch gelegen Hotel aan de Vecht Waar bloemgodin Flora Vanuit haar boutique De finefleur toelacht, Publiek aan de plecht Vermaakt zich met oldtimers Austin Bugatti Concours d'Elégance In vastgoed belegd Stroomopwaarts zet Sharon De dijken en sluizen Nu open voor houders Van status…

het oude pad naar een hoeve, een lofzang dreigt verloren te gaan veranderingen ongewild meedogenloos kaatsen weerbarstige wolken in ‘t water, evenwel omfloersen ze de lucht mede tot bedaren al eeuwen met penseel gevangen staat de tijd onwerkelijk lang stil, toch zowel sierlijk als onbewogen schilderen roeiboten en aken mee aan ‘t idyllisch…

het voorjaarsfeest is in volle gang uitbundig schermt het fluitenkruid de boterbloemen contrasteren geel de zuring houdt minder opvallend het midden in de rijk begroeide berm langs de idyllisch bochtige Zuiderweg hokt een kolonie witte dovenetels samen laag wit van lipbloemigen ik waan me decennia terug pluk een bloempje zuig eraan onderga…

oh eiland van de eeuwige lente hoe zomers bruinde je mijn benen door regelmatig de passaatwind mijn equatoriale stiltegordel met aangename warmte te beroeren idyllisch lag je daar te stralen tussen de knipogende olivijnen die half verborgen tussen het zand het groen met verve verdedigden als ongeëvenaarde compensatie oh eiland van de eeuwige…

Maar naast de idyllische plaatjes, moesten we er ook de gevaarlijke en hinderlijke wintertoestanden bijnemen ……

Nog altijd gelest door een lied van de grond hingen de takken al laag in het najaar Bedruppelde webben trokken het bos door en vingen wat klein was en vleugeltjes had De idyllische dood van detail en nuance maakte weer plaats voor het egale witte geschitter van sneeuw op een winterse wolkloze windstille weide Als het maar klonk…

ik heb je nooit over water zien lopen dat goddelijke miste je net wel zag ik hoe jij met schildershand kusten uit zee liet verrijzen idyllische havens met oude stadjes en dorpen die heuvelop deden vergrijzen slechts eenmaal heb jij jouw middelpunt van de aarde getekend basalt was ontdaan van kleur en in contrasterend zwart…

attractiefste wandelpad van regio Cochem Je reinste stilte, alleen, soms, onderbroken door een opspringende beekforel, die in dit rotsige, oeroude dal, als het ware, door zichzelf zwemt Doorzichtige, turkooizen libellen zweven, als stille getuigen, van puur natuur, langs lang vervallen watermolens, waarvan er een paar idyllisch…

Een idyllisch sprookje voltrekt zich door jouw aanwezigheid. Tussen het maagdelijk roze-wit komt een hemel in de lente in de werkelijkheid aan mij voorbij.…

ik dacht in jeugdig enthousiasme ooit de hemel te kunnen schilderen ben begonnen met idyllische stukjes uit de natuur naast het fijnste groen de mooiste bloem zee met strand en zand in de diep blauwe rotsformaties witschuimende waaiend op muziek van de fraaiste regenbogen die tussen de talrijke watervallen de zon lieten…

Bijen zoemen in gouden vluchten boven het avondlijke duin, de zee draagt een mand vol rode vruchten het zand is een geurige bloementuin. Over de golven klinken zuchten: zacht spoelt het water om de kruin van de zon, nu baden de luchten in een gloed van kastanjebruin. Ver in het oosten roffelt de nacht, de maan rolt over het helmgras en…