Alle inzendingen over in het duister gekle

barakken waar doden verblijven half in muren, op betonnen vloeren, in oneffen uren half boven grijze wolken, ergens hoog ruggengraten, gebroken in een gracht met as en weke lijken, er is geen steen meer, niet eens een boom die nog kan slapen met mijn witte handen raak ik een naam aan, het glasraam waarachter ogenblauw staart naar wanhopige…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

Er wordt over zoveel geschreven. Door bijna iedereen en door mij. Over theorie of praktijk. Over leven of overleven. Over begrip of onbegrip. In het holst van de nacht schrijf ik. Over waarvoor geen woorden zijn, maar ik in stilte ervaren kan. Over bewustzijn beleven, dat ik niet begrijp.…

Ik zag vanmiddag twee konijntjes vrolijk rondhuppelen op het korte gras bij een vleesverwerkende fabriek. Ze dansten uitdagend rond van: ‘kijk ons eens leven en lekker vrij zijn’. Door zulk provocerend gedrag komt agressie in de wereld. Ik hoorde tanks rollen, granaten inslaan, volksmenners schreeuwen: Wohlt Ihr den totalen Krieg.…

In Frankrijk, is het al jarenlang veilig. Oorlogen, zijn er eindelijk verleden tijd. Baudetten, wees toch trots op jullie Franse naam! Dank dat jullie ons willen redden. Thierry, wij hebben er alle begrip voor, nu onze grenzen nog open zijn, wanneer u toch besluiten mocht, om vastbesloten naar huis te gaan.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Duister is het pad voor wie veel verborgen houdt in 't aardse leven…

duistere nachten koud en stil nare gedachten eng en kil piekeren en staren naar het plafond woorden onhoorbaar verstomd niets is er meer slechts door stilte omarmd geen liefde zo eenzaam onverwarmd duistere nachten waar is de dag die mij laat beginnen met een lach…

Duister is dieper dan de dood, hier komen alle eeuwen samen, Gods kind'ren krijgen nieuwe namen in helder wit uit vloeiend rood, de hemel geeft het levend brood na duister dieper dan de dood.…

Wil duister Wil rust Wil gefluister Wil gekust Wil stilte Lange lanen Proef zilte dikke tranen Wil bomen en blaadjes Wil ontkomen aan praatjes Wil duister Wil rust Wil gefluister Wil gekust…

Indien u het avondrood schuwt Angst heeft voor de komende duisternis Is er de noodzaak nimmer te sterven…

In het zware zwoele duister doet de zwarte nacht zijn intrede. Hij gaat gepaard met 'n warm gefluister hunkerend naar 'n ontmoeting,naar wat vrede. En in het duister dat wordt beantwoord door de lichte adem in serene sfeer. Is het zuiver verankerd in de hunkering naar meer.…

Dit is de plek waar heden en verleden in elkaar overlopen tot een nieuwe dimensie. Herinnering is licht geweven stof. We raken het aan en alles komt in beweging. Soldaten herbeleven elke granaatinslag, elk uur, elke dag, elk seizoen. De oorlog van binnen kent geen vredesonderhandelingen, wapenstilstand. En de dingen die je wilt…

Als schipbreuk weer een olieramp veroorzaakt En alle vogels en de vissen sterven. Als tankers weer het leefmilieu bederven En telkens weer de Spaanse kust vervuild raakt. Als tankvaart weer eens geldzucht is gebleken Wie kan er dán nog van Prestige spreken?…

het moet schreeuwen om de wil te tonen gelukkig, aan elke voet vijf teentjes honger naar melk, honger naar meer de smaak van alles een kusje, een krasje kijk uit! niet teveel! leren lopen, leren fietsen zonder handen de heuvel af stoere jongens ferme knapen leren schrijven, leren schaken leren lezen maar begrijpen, ho maar. tienduizend…

vastgegrepen door het donker alleen in de eenzaamheid stilte en leegte in een wonder gegraveerd in de eeuwigheid spookt het duister in mijn denken alsof het mijn gedachten leest half verdrinkend in het niets vermoed ik hoe het anders was geweest…

verwarrende stilte Duister…

Alleen in het donker Wandel ik door het verlaten dorp Langs het Spiegelende zwarte water De koelte De rust Kalm ga ik zitten Beroer de zwarte spiegel Met de toppen van mijn vingers Het duister duwt me zachtjes in mijn rug Ik laat me vallen Glijd in het ijskoude zwarte water In de rust Een laatste schok Stopt mijn hart Of vult de leegte…

Verward loop ik rond Waarom dat weet ik niet Alles lijkt te zweven Terwijl ik doelloos loop Een vogel die fluit Doet mijn hartje springen Ik kijk nog eens rond Maar mijn vreugde verdwijnt Het geluid is weg Mijn zicht is zwart En ik kan nergens heen Ik kan wel gaan lopen Maar ik zie niet waar ik ga Ik kan wel blijven Maar ik zie…

In het duister tastte ik steeds maar rond, het was alsof ik de uitgang niet vond. In het duister was ik radeloos verdwaald, het was of de dageraad niet was gehaald. In het duister zoek ik naar een weg, waarom is er niemand die luistert naar wat ik zeg. In het duister is het o zo zwaar, wat is nu echt en wat is waar.…

bewust van het ongewisse fiets ik naar Lisse ik heb lampjes, gevoed door batterijen bij me zie ik het licht, mocht de avond vallen zover is het nog niet zover ga ik ook niet de les van mijn ouders, voor donker thuis…

leeg, zo leeg lijkt de weg leeg en zo stil sst maak het stiller dan stil, ze wil zoveel meer het volle licht straalt uitzinnig verblindt haar maakt haar lichtzinnig ze loopt en loopt door, het einde bij lang niet in zicht mag het uit dat licht? maak het donker zo donker zo veilig in de nacht voelt ze zich heilig het maakt haar zacht…

handenwringend komen misvattingen nader verwarde geesten ontstaan door technologie gedachten zijn uitgebannen naar het fysieke op peil gehouden door drugs en medicijnen het vergallen is nu pas goed begonnen lichamen zijn aan elkaar verankerd, verbonden en parallel geschakeld hoe ver kan dit nog gaan zal besef ooit weer ontstaan in het duister…

zwart beschrijven zonder kleur knoflook zonder geur zintuigen vragen prikkeling dat is hun ding ik geef jou wat woorden geen klank of reuk maar voor dat punt zal ik naast jou staan jij wijst mij af of...ga even mee luisteren naar zwarte klanken het indalen van rust dit is het antwoord…

Korte dagen vragen veel. Ik ben te traag om nog een hemel te zien. Met niets om handen dan gapende gaten. In opgesloten leegte kan ik enkel bezig zijn met winterslapen. Tenslotte daarom is het donker.…

Ook al val je nog zo diep Stort je hele wereld in Heeft alles wat van nut is Nauwelijks nog zin Kijk nooit naar beneden Je moet niet naar beneden kijken Probeer het licht te vinden Zoek niet naar de lijken Al val je nog zo diep Ziet het er zo slecht uit Kijk niet naar beneden Beslist niet naar beneden Voor je je ogen sluit…

in de kroning van de nacht is eenoog blind daar fatamorgana's angstvallig hun rokken hooghouden behoeft waarheid geen zoete erkenning vallen met zorg gebouwde zandkastelen ten prooi aan opkomend tij,omdat zij niet fonkelen wil…

De regen, de wolken, het duister. Ik luister… Je vingers haken zich in die van mij. Je bent dichtbij. Maar toch, zo ver weg. Dat ik niks zeg……

Ze sliepen in een afgrond zonder stroming - De golven en getijden waren dood, De maan, hun minnares, was er niet meer; De wind beroofd van kracht in stille lucht, En de wolken vergingen; Het Duister had geen behoefte Aan hulp van hen - Hij was het universum.…

doch wie hun listig spel niet kent wordt in de nacht als prooi gevangen een misstap op het gladde pad en ‘t duister slokt je zonder pardon geen sterveling ontsnapt aan hen niemand keert ooit hier weerom de Trollstigen blijft eeuwig verhalen van trollenleed door reizigers ervaren…