Alle inzendingen over jachtvelden

Wie fluistert straks jouw naam nog wanneer klanken langzaam versterven in verten waar horizon lijnen mist wie spreekt jouw naam nog onbevangen uit wanneer een vochtige glimlach blank hout steeds minder aards ziet worden wie gebruikt jouw naam nog wanneer taal geen gehoor meer vindt en hoofdletters ijskoud grieven wie draait zich nog…

. -------------------------- uit: 'Jachtveld' 1992.…

Jagen doen we Zodra de dag Wakker wordt Op alles wat In dit ondermaanse Onbereikbaar is - Althans lijkt te Zijn - rust komt Pas als we beseffen Dat we voor vrede Alleen maar in Onszelf hoeven zijn Waar de eeuwige jachtvelden Voor altijd velden van vrede Zullen zijn…

De oude man verlaat voor de dageraad stil het reservaat loopt naar de eenzame plek waar de schaduwboom staat zet zich neer onder het gebladerte van de oude eik de eeuwige reis is begonnen met de droom over de jachtvelden en bij ondergaande zon gaat hij met een zucht over naar het dodenrijk.…

de vallende avond lijkt op uitstel, op verlengde speeltijd, op aankomst met onbekende vertraging in deze ogen blinkt een hemelzucht, even later passen eendagswolken met gemak in hun jachtvelden wie zwaartekracht van licht kan verdragen leest een donkertalig gedicht, scheert de wol van zijn luchtledige schapen…

Op mijn eenhoorn trotseerde ik de eeuwige jachtvelden waarbij velen het moesten ontgelden Ik maakte jacht op spiritueel bedrog, dat is waar ik tegen vocht Gefrustreerd hadden zij het genootschap de rug toegekeerd en werden gestimuleerd om zij die het licht wilden betreden de ziel te ontnemen. Hun laatste uur sloeg in het vagevuur.…

even was hij weg gegaan gevallen en dan terug gestuiterd, ongewenst als hij was daar aan de andere zijde waar zijn licht te fel nog gaten brandde in het behang blijven moest hij nog een halve eeuw en 1 jaar zoeken naar het doel waarvoor hij werd toegevoegd aan het zieltogend bestaan de eeuwige rust, de jachtvelden het zijn flarden van…

koude keien duizend in het getal Gekwelde zielen dreven zo de stroom af naar een grot alwaar de laatste sterveling nog een keer aan het leven hing alwaar de laatste enkeling zich schikte in zijn lot In de grot van broze stilte dwaalt nog steeds de helse pijn want waar een volk werd vermoord om land en lust, het nieuwe woord het eeuwig jachtveld…

en klaarte Hij de introspectieve extravert Eigenhandig, gevoelig en ad rem Die krachtens zijn bronstig burlen De volbloeds eerste stem werd Van een markant slaken Met navenant navrant detail behept Welks grossieren in eros en de Sade Deed ontslapen het canaille Hij de ongefingeerde 1 ambachtig Door nestvliedervolk ontzaglijk De jachtvelden…

En hoe ze de vreemden daar met cowboyhoed en al naar de Eeuwige Jachtvelden verjagen.…

je aan een troostentafel schaart, aan ’t einde van een o zo zware reis Het aardse leven stelde j’ op de proef, het werd je stuk bij beetje afgenomen hoe diep de kuilen ook die ’t noodlot groef wilskrachtig bleef je opstaan, bleef je dromen Sjalóm en vaar bergóp tot aan de poort, terwijl men hier jouw liefdesvuur bewaart Het sneeuwig jachtveld…

Wat is het doel van het leven is het bewust maar heel even om langer te leven in het hiernamaals eeuwige jachtvelden of om het even wat? Is het dat? Of is religie alleen ontstaan om volkeren te knechten en te weerhouden van niet meer te vechten tegen de gedachte, als was de dood ons doel.…

Het is te hopen dat de mooie rode autobus die alle oude mensen later af komt halen, hem nu spoedig over rijdt naar ongenadiger terreinen, naar jachtvelden van eeuwig asfalt, waarin overal verchroomde bakken voor zijn rochels en de uitgekauwde stompen van zijn stinkende sigaren.…

Vroeg zie 'k mij gaan, in blijde jongenshaast De vonken ketsend uit halfdonk're straten, Dank warm fabrieksgedoe nooit dóóds verlaten, Daar dampgedaante uit spleet en tooggat waast; En lekker koud voelt Wijnmaands laatste morgen, Holler weergalmt mijn draafstap door de poort, En witberijpt glimlacht het blozend oord - Waar 't jachtveld toch…