Alle inzendingen over kinderhand

Schelpen in het zand door de golven aangespoeld in een kinderhand.…

Een knutselwerkje door kinderhanden gemaakt hangt trots aan de muur…

Hij heeft er niet voor gekozen In dat deel van de wereld te worden geboren Zijn wiegje, gemaakt van oude bananendozen Reeds bij zijn geboorte bij voorbaat beschouwd als verloren Zij heeft die keuze ook niet gekend Aan de andere zijde ter wereld te komen Voor haar geboorte was reeds bekend Zij zou alles kunnen krijgen, waar ze maar van zou dromen…

Ik stond tussen de andere bloemen toen er een wervelwind kwam die blies mijn blaadjes aan flarden voordat hij me voorzichtig in handen nam zo werd ik een poosje gedragen voelde me heel licht in het hart maar al snel lag ik vergeten in de goot half levend en half dood…

Omdat ze gauw gevuld is - het dons van een kwartel is genoeg, een herfstblad in de lente, een blauwe knikker in de palm - sprong plots iets donkerroods hem in de ogen, een vingertop, een snee van niets, een net te snel langs grote grassen strijken en wat zich opent is zijn ogenblik. Het lichaam moet gesloten blijven…

Vergalde ijspret een hoorntje met twee bollen valt uit kinderhand…

Zee schelpen aangespoeld in het zand opgeraapt door een kinderhand emmertje.…

op het strand kneep ik een handvol zand in mijn kinderhand de zandkorrels verdwenen tussen mijn vingertjes vóór ik ze vorm kon geven zo greep ik later naar je liefde die tussen mijn vingers wegvloeide onvatbaar ik bleef achter met niets een kinderhand is gauw gevuld maar mijn hand sloot zich op de spreekwoordelijke dode mus…

Ik kreeg Uit zijn kinderhand Zilt ruikende schelpen Kostbare schatten Uitgestrooid over Mijn levenspad Gulle giften Zodat ik zal weten Geleefd te hebben Met de kracht van herfstige stormwind Met helder spetterend golvend waterblauw Met gouden zonlicht Diamanten regendruppels Ik kreeg Uit zijn kinderhand Het vermogen om zelf Weer kind…

ik stond in de zoo met mijn kinderhand vol apenootjes geef mij geen klavertje vier of een ontvoerde edelweiss ik wil een aap hij moet Gust heten hij moet trommelen ik wil het live horen de banaan ruiken ik vang zijn vlooien hij krijgt nootjes ik stond in de zoo met mijn kinderhand vol apenootjes op het raam stond AAP…

Een kinderhand is snel gevuld. Te Aleppo vult die hem slechts met de mogelijkheid op een korte vrede. Een mogelijkheid die nog steeds weinig emotie oproept; bij het dove oor nog niet rijp is voor een menselijke rede. Het is die vredesduif die te Aleppo al die kinderhanden ziet.…

Een grote envelop, door kinderhand beschreven, fleurt mij altijd op een parel door een kind gegeven De inhoud is ook deze keer een kunstwerk van formaat een lieve verrassing altijd weer met een trotse tante als resultaat…

Ik zou nog zo graag wat liefs willen zeggen, mijn kinderhand blij in vaders hand leggen of stoeien met hem, een spel met hem spelen of stil mijn verdriet en zorg met hem delen.…

Kinderhand Gestrande schelpen verzamelt door kinderen voor hun museum. Zilvermeeuw De lucht geeuwt, een meeuw ziet zijn kans waar en eet een ijsje uit mijn hand.…

Lidewij is bijna zes en onvoorzichtig, ruw en wild kan al bij het kleine mes waar moeder vaak een peer mee schilt dan leert zij een wijze les: een kinderhand is gauw gevild.…

Het gebouw trilt van de verhalen het kreunt het wordt gestut door bomen kruinen buigen behoedzaam over het dak uit alle ramen vragen kinderhanden hun namen op. Voorbijstromend water draagt murmelend hun lot.…

dit gedicht is als met helium gevulde vorm kleur en vrolijkheid dansend door de wolken naar de zon in mijn kinderhand de levenslange schrik de holte van het touw dat is ontglipt schoonheid die eenmaal losgelaten zelf de weg naar boven heeft gevonden…

Men vond een kinderhand in Harderwijk Die bij een hoofd en rompje schijnt te horen Die elders zijn ontdekt een tijd tevoren Als puzzelstukjes van één kinderlijk. Alleen een kind, geraakt door kruisraketten Kost nog meer tijd om in elkaar te zetten.…

Wanneer kinderhanden warme tranen vangen neem dan afscheid van vandaag tel de vingertjes voor het wuiven en kus ze zacht voor later als het sprookje verdwenen is roep maar niet zij kijken niet meer om het laatste hoofdstuk zal ooit geschreven worden…

wat gaat er boven leven in een zweefballon wind met kleine zuchten bij heldere luchten lekker vastgebonden aan een touwtje in een kinderhand aan een winkelmand niet bang te vallen wel voor knallen speldeprik sigarettepeuk een klapper dan ik ga ploffen man…

Appelbloesem van het rivierenland dromen van een lente aan het water een frêle vlinder in een kinderhand met in het hart een wens voor later ach waarom lees ik nooit iets in de krant in de eenzaamheid waaruit ik groei over de bloesem van ons kikkerland herinneringen staan opnieuw in bloei.…

lieve pappie ik ga met jou mee waar jij ook gaat deze boot is veel kleiner maar wat laat dapper gaan wij samen verder centraleverwarming weg nu knusse kachel lichtende kaarsjes aan de toekomst minder luxe beiden sterker in liefdevolle trouw zullen wij tweeën verder door dit leven gaan…

hoi lief meisje wat zoek jij tussen dit heerlijk geurend groene gras oh boterbloempjes en madeliefjes deze vond mijn mammie het allermooist zij is naar de hemel ja pas pappie zei als zij ze ziet lacht mijn mammie door de wolken heen straks als ik weer naar huis ga druk ik een dikke kus op haar foto op het vele hartjes…

ik wacht en sleep mijn buik tot in de dageraad en met je woning nog net niet voorbij de dood, verhuist ook de morgen voorgoed de wildernis en de verscheurde vogels van onverschilligheid dagen gaan heen en tijd is kort weet je nog, liefde en een kinderhand ik slaap niet meer weet je nog, liefde in een wieg…

Als gapend gat een steen op het pad ver gezocht niet weg te denken wat er onderliggend speelde emmers vol fijnkorrelig zand ooit geschept een kinderhand rustplaats voor de schijndood houdt het levend asfalt wacht betonnen muren bikkel bikkelhard…

Hij grijnst van oor tot oor laat kinderhanden doden zoekt licht ontluikend groen tussen leven of overleven donkere ogen kijken bereiken de andere kant waar bloed elke ademstoot telkens weer opnieuw verkracht zijn zwarte ziel lacht…

Voor je sterft Laat ik je nog even In woorden herleven Zoals jij bergen hoog Opnieuw wou beginnen De kanker overwinnen Maar de eindmeet wenkt Terwijl je ogen breken En kinderhanden smeken Laten we elkanders dromen bevrijden van alle pijn En over de dood tezamen zijn…

voordat het regent terwijl donkergrijs naar blauw neigt zodra het later is dan daarnet de kinderhand geen stenen meer raapt het huis zich in eendere straten herhaalt vogels al zwijgend hun koorzang weerleggen een rivier verwatert tot woordenstroom en dat onherroepelijk ook blijvend is het moment waarop, de stip van het tijdstip - inpakken…

Een kinderhand die rust in jouw hand, een lange wandeling op het strand. Gewoon een spelletje ganzenbord of het feit dat het donker wordt. Het geluk zit gewoon in alles wat je ziet, sluit daarvoor je ogen eens niet.…

zag een kinderhand nog wuiven naar de flats zij zwaaien terug uitbundiger dan ooit en braken later een voor een hun rug een brug verhing zich aan zijn pijlers maar verdronk in de rivier was bestand tegen schaal negen helaas slechts op papier paniek en chaos in het langgerekte land de tsunamie kwam pas later onverwacht op strand…