Alle inzendingen over kruisboog

Nog was het geen brug maar de pijlers stonden er al als kruisbogen die elkander zouden vinden…

Onder uw handen die veilige ogieven word ik weer de stille de zachte de lieve die vredig d'ogen kan laten varen over de herfst en de verloren jaren. Onder uw handen mij binnen halen in de kleine portiek van de zeer hoofse zalen waar ik hoor zingen dat vér-ijle lied als ge mijn naam zegt of zacht naar mij ziet. Onder uw handen de…

soms spant de wereld zich als een kruisboog zoekend in een cirkel naar een doel niet wetend waar het onbekende verblijft; laag of hoog de oceaan is tevens te groot voor mijn handen; ongeacht naar waar ik grijp en hoe diep ik ook in de diepte kijk mijn gedachten zijn als lucht eer zij kunnen verzanden…

Ik druk knopjes door me lippen blaas tralietjes door me fluit de vele ringen in me navel komen mij me neus ook uit Ik brouw zilver in me wenken sla een nagel, splijt me tong schiet een loodje langs me denken met een kruisboog door mij long Ik heb nieren vol met keien tepels hangend van het goud ik staaf botten aan een leugen In ut gat…

duetten huiveren in strakke spanning van vellen en haren secondanten en meelopers staan gretig klaar met kruisbogen van notenhout de tijd verstrijkt haar eigen rol hoog aangeblazen in stille gaten dirigeert doofheid de weeromstuit weg met ingevallen stukken bekoring springt stemmig uit banden vangt horigen in diepe gangen met een stok…

Fabiola lokte haar Willem Tell maar de held ontvluchtte het appel. Bij 't spannen van zijn boog kreeg hij De Crem in 't oog. Toen raakten zijn vingers in de knel.…

Stekeblind en uitgemergeld krijg ik gratie om als een kruipend wrak mijn ontgoochelde kop te stoten tegen de vlijmscherpe punten van zijn kruisbogen, waarna - zoveel na Christus - de wrede massa nog steeds juicht om hun bloeddorstige barbarisme.…

Hiervoor werd een sloot gedempt, een vete uitgevochten, maar zelfs een maliënkolder bood geen soelaas tegen de kruisboog van de geschiedenis. Wie hier nog jager is, heet smelleken, vliegt in het geniep achter struiken en duinen, overvalt genadeloos in stilte onverbiddelijk.…

Ze hing er eigenlijk een beetje bij, Sinds Boudewijn, haar man, was overleden, Haar leven was niet zonder moeilijkheden, Toch bleef zij zot op grappenmakerij. Dat bleek wel toen zij op die julidag Die appel toonde, met een schalkse lach.…