Netgedichten

netgedicht (nr. 25.083):

aan de Vreugde (aan de Negende)

duetten huiveren in strakke spanning
van vellen en haren
secondanten en meelopers staan gretig klaar
met kruisbogen van notenhout
de tijd verstrijkt haar eigen rol

hoog aangeblazen in stille gaten
dirigeert doofheid de weeromstuit weg
met ingevallen stukken
bekoring springt stemmig uit banden
vangt horigen in diepe gangen

met een stok tot terugkeer geslagen
eindigt de extatische vertoning

traag

tuiten lippen zich tot verzoening
en bij het vallen van de laatste klappen
verbroederen alle mensen