inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 13.951):

Rottumeroog verlaten

1.

Hiervoor werd een sloot gedempt,
een vete uitgevochten,
maar zelfs een maliënkolder
bood geen soelaas
tegen de kruisboog
van de geschiedenis.

Wie hier nog jager is,
heet smelleken,
vliegt in het geniep
achter struiken en duinen,
overvalt genadeloos
in stilte onverbiddelijk.

Wat hier verleden heet,
spoelt aan, breekt af
bij zijn veren,
raakt overspoeld,
wandelt afgekalfd
als eiland regelrecht
in zee.

2.

Een grens
ternauwerloops lucht.

Een grens
ternauwernood kreek,

Droogvallende bedding
bij zand, zout en ontij.

De vloed van de tijd
breekt genadeloos
elke weerstand.

Dit huis houdt
nauwelijks stand:

De boot voert mij
onomkeerbaar huiswaarts.

3.

Zijn de elementen
enkel ruimte en
eeuwigheid
voor vogeltrek
en stilteminnaars.

Geschiedenis kent
hier geen plek:
zij wandelt
onafwendbaar
weer naar zee,

verdwijnt bruisend
in de branding
van haar schepping.


Zie ook: http://www.gonggrijp.freewebsitehosting.com

Schrijver: Elbert Gonggrijp, 3 januari 2007


Geplaatst in de categorie: natuur

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 334

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
frans schuit
Datum:
21 september 2007
Email:
f.schuitquicknet.nl
Kom zelf net van Terschelling en las je gedicht rottemeroog, ik vind het van een onroerende schoonheid en herken het beeld en gevoel. Trouwens de andere gedichten die ik hier las vind ik ook erg mooi, bedankt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)