Alle inzendingen over malle-molens

Onder het schijnsel van een dunne maan zinkt een roestig schip in de oceaan gemorste schaduwen schieten voorbij golven dansen de verte dichterbij De zon verstopt zich achter de wolken stuifzand weeft patronen aan de vloedlijn het bos zit vol hout dat niet wil buigen een zwaargewicht hangt aan een zijden draad Malle molens draaien op volle…

Verdreven warmte door kille kieren Waar klam en vocht deed zegevieren Kraken in nachtelijke symfonie Molens Draaien stenen verkrampte nieren Verhulde pijn ontbering reeds gewoon Noeste arbeid beloond met karig loon Beeldend het landschap tot op heden Door miljoenen bezocht en betreden Zo het ware en altijd het heeft behoord Draaien zij…

Wie weet er niet dat molens wieken hebben? Wind... de wieken tot ritmisch bewegen raakt? Het meel de molen in eigen buis bestuift? De molenaar nimmer verzaakt zeilen mét touw vastzet? zijn witbestoven handen -soms wijselijk- op z'n oren legt? Ik heb 'm -dankbaar- gezegd dat het dagelijks brood me zo... goed smaakt.…

je lacht als een dwaze zot Als je wordt bespot Ook al zit het tot hier Malle kiezer kom Malle kiezer kom hier fijne meid, mooie man schattig kind, lekker dier Malle Kiezer is dom Vraagt niet hoe of waarom Ik aas op je stem En kijk daarna naar jou niet meer om.…

bovendijkse wind onder potdichte weidsheid molens slaan hun slag…

Als er geen wind is zijn er nog altijd molens ter land ter zee en als horizonvervuiling!…

Welhaast ivoren glanzen ze, de molens van Tarifa. Soms kartels op de smaragden rug van een sluimerende draak, één oog geopend naar de Afrikaanse kust. Dan weer blij wiekwentelend: windvaantjes op de fietsjes van lachende kinderen. De molens van Tarifa; Don Quijote zou er zijn handen vol aan hebben!…

het bed is een polderland molens draaien op volle toeren lakens worden vermalen en te bleken gelegd sloten vallen droog en lopen over het matras het zakt in op een, soms twee plaatsen ik trek mijn laarzen aan de molens zijn gestopt en de regen blijft komen maar ik kijk omhoog en baad in weelde…

[Haiku] gelui van klokken - aan de verre horizon slaan molens een kruis…

Zij kneep en plooide dus haar mutsje, En, onder 't plooien, schonk ze mij Een vriendlijk lonkje van terzij, Dat straks gevolgd werd van een kusje; Ik lach met haar, ik zoen, ik sol, En, zo toevallig, onder 't mallen, Doe ik haar van haar stoeltje vallen, En zet haar mutsje op mijn bol.…

Met mijzelf als vriend Heb ik geen vijand nodig Vechtend tegen de molens van tijd Vrezend voor mijn eigen angst…

dag mooie weilanden met je mooie boompjes en je mooie molens dag leuke boer op je tractor en je klompen dag leuke koe tot morgen op mijn bord…

Met mijn hoofd in de wind durf ik het leven te gaan schoongewaaid kan ik het leven weer aan daarom vecht ik tegen angst en verdriet want eronder wil ik nog niet dus ik vecht op zoek naar het kind dat mij zo vroeg al verliet en tegen molens die te gemakkelijk malen.…

Omgeven door land, dat verdeeld is door water, staan in staat van paraatheid (de mensen tot vrind), als getuigen van vroeger en monumenten voor later een formatie van molens met hun kop in de wind.…

gitaar en tamboerijn Met je klompen op het bluesfestijn Room in tinnen kannen, groene weiden Met Sunny Boy om ons te verblijden Klompen stampen op ruw houten planken De pijpen opgerolt, hoog opgeslagen Luisteren naar muziek om voor te danken Tussen loeiende koeien van het lage land Ver weg van het droeve miezerige stroeve De Malende Molens…

Naar de zon gericht als een blinkende sieraad kleur je de polder.…

Shopping mall, draaiorgel. Kleutertjes huppelen, orgelman draait ouderwets met de hand. Mij lijkt het toppunt van Ingelukzaligheid Als je die middag het orgel bemant.…

als je begrijpt wat ik bedoel begrijp je ook wat ik nu voel: taal geld gezag liefde in ons malle smalle lage land bestaan voor mij alleen tegen bewijs aan toonder…

fietsen kon hij als een malle maar hij had de wind niet mee in een bocht is hij gevallen waardoor hij de sloot in glee zijn fiets heeft hij nog meegenomen maar met dat wrak kon hij dus niets en om vallen te voorkomen kocht hij nu een waterfiets…

De stakkers die ermee te maken krijgen Vermalen in de molens van de wet. Zij zijn - en daarom maak ik mij zo kwaad - Een ordinaire melkkoe voor de staat.…

er zijn kerels, ook bij mijn vrienden, die altijd zorgvuldig naar liefde en geluk blijven zoeken. jammer genoeg dikwijls op de verkeerde plaats. liefde en geluk kan je moeilijk alleen in nieuwe boeken vinden... soms geeft een oude wijze man meer tastbaar en voelbaar zijn warme goede raad. kobe…

Men vindt er molens bij de vleet, En rijke molenaren; Maar wie de slanke dochters ziet, Denkt aan de dikke molens niet. Het IJ is breed, de Zaan is breed; Wie wil de Zaan bezoeken, Tsaar Peter droeg er 't ambachtskleed en at er pannekoeken; Maar 't heeft hem levenslang berouwd, Dat hij geen Zaanse had getrouwd.…

Wilt gij wijs worden, Jan, let op mijn onderwijs; Indien gij zwijgen kon, zijt g' al half wegen wijs.…

Is typisch mediterraan niet op strand in groen gras meer tussen kurkeiken lekker succulent met agaven bootjes die in de verte drijven broodbomen cactusvijgen Onder depressies van Azoren die in het voorbijgaan niet druipen en niet storen druiven olie van olijven bloeiende oleander en camelia maagdenpalmen rode japanse rozen mandarijnen…

Piet Ekel -meldt zojuist het nieuwsbericht- Is na een ziekbed vredig heengegaan Een ogenblik om hier bij stil te staan Het laatste hoofdstuk en het boek gaat dicht In m’n gedachten staan ze rond zijn baar Veldwachter Bromsnor, Swiebertje en Saar…

Langs breed uitwaaierende wateren die onze voorouders zowel graag als zorgelijk voor zich zagen liggen drooggelegde polders Hollandse molens talrijk en standvastig bovendien met trots in de armen gesloten passen in het landelijk gewin aan ons landschap nagelaten door voltooide eeuwen gehard, houdt de tijd ons samen aan ver uitgestoken…

het verslindende veelkoppig monster spert zijn bek wijdopen begerig naar nieuwe ingewikkelde regels bureaucratie is zijn naam het schrijvende monster smult van letters komma’s punten in ellenlange verslagen menselijke ellende beschreven in tijdrovende zinnen in viervoud ze wilde alleen maar hulp voor haar kind…

Maar toen ik weer keek, was het slechts Een malle, oude vent. De spiegel, zo besefte ik, Toont wie je werk'lijk bent.…

Wat ik me niet meer herinneren wil, wordt versnipperd in oude molens, die rusteloos blijven malen. 's Nachts gaat al dat werken dóór. Nachten zijn bedoeld om te slapen. Geen gedoe, rust is wat ik wil. Stilte wil ik, in mijn vermoeide kop. Helaas, mijn molens blijven malen.…

Jan malde wat met Nel, en 't was wel met haar wil; Nochtans en deed ze niet als roepen: Stil, Jan, stil. Maar Jan kon meer dan Diets en hield haar bij haar pak: Nel was van Londen, en 't was Engels dat ze sprak.…