Alle inzendingen over meegaan

wordt het niet eens tijd voor de "dag van de dapperen" die durven met je mee het donker in te gaan met net zoveel vrees voor 't miese nieuws of de rampspoed maar ongeacht je ongeluk oog in oog met je angst willen staan…

's Morgens bij God zijn, heel dag met Hem meegaan tot het inslapen.…

Ik kende de moeilijke jaren verliet het speelse leven wilde anders denken voelen draaide 's zondagmorgens dikwijls een plaat "Old Mac Donald had a farm" de wijs ving aan _ slaande maat zeisen welke zelf maaiden dansten tussen vrije varkens en kippen op een rijke boerderij zonder geld waar het wereldlawaai verstomde bij zuiver bijengezoem…

soms zoek ik de eenzaamheid de stilte en de rust even niet meegaan met de tijd alleen zijn heel bewust…

(tanka) Met Jezus meegaan; daarbij stevig doorstappen, moeizaam strompelen of struikelend voortkruipen: dit alles is Hem volgen!…

Leven is stilstaan is meegaan met dat wat is durven be-leven te be-wonderen. Leven vraagt lef, leven is wonderlijk.…

Al ben ik bijna tachtig, `k geloof in Sinterklaas. En ook de Zwarte Pieten, de helpers van de baas. Plotsklaps kom ik er achter, dat Pieten negers zijn. Die Sinterklaas geroofd heeft, speciaal voor het festijn. Nu ging ik toch eens kijken, hoe of dat werk`lijk zit. En poetste eentje met wat Dreft, toen was hij plots`ling wit.…

Een duif vliegt omhoog, mensen kijken hem lang na, wilden graag meegaan, naakt en verlicht, klapwiekend als een luchtige engel.…

de geestelijke verandering in het soepel meegaan mét alle veranderingen, waarbij je soms eens een gedachte terug moet kunnen geven om vooruit te komen ....…

Meegaan op de golven van verdriet jubelend bij ontluikend leven bij ravijnen en dalen reis ik mee Vandaag moet ik bekennen: www.nederlands.nl dank-u-wel!…

Ik kijk naar mijn nieuwe rode schoenen en vraag mij af hoeveel voetstappen ze meegaan zolang ik ze kan dragen, denk ik zo ik til ze op en loop verder ...…

Maar acceptatie is geen overgave Dat blijkt pas door de tijd Meegaan in een moment kent ook zijn eigen strijd…

Als jij ontwaakt mijn lief laat mij dan je spiegel zijn stap gerust uit je dromen ga dan voor me staan in mijn ogen laat ik je thuis komen kus me ik zal altijd met je meegaan voortaan…

In door schaduw verduisterde gedachten volg je ondergronds op afstand jezelf wegglijdend in zo’n fenomeen van tweeslachtigheid: meegaan of vechten voor allebei te moe doe je niets laat de keuze maken…

Want ik kan niet met je meegaan, omdat ik hier blijven moet.…

steeds ben ik gezwicht voor wankel evenwicht loop op het slappe koord niet meegaan of akkoord een vangnet is voorhanden de rek is wel uit alle banden dan komt de val ik kan niet falen het is mijn enige salto mortale…

Door de pijnbomen waait zachte wind vol reislust, trekt suizend verder, komt dan weer, blijft steeds dwalen in de wiegende kruinen. Witte avonddamp verspreidt zich, langzaam stijgend, over het weiland: hoge bomen verijlen, zijn vage spookgedaantes. Op de brede berm staat een dichte rij beuken met kromme stammen; je ziet nog altijd de…

Liefst hoor ik het geritsel van kleren als zij opnieuw de vorm aannemen waaruit liefde hen gedurende uren verdreef. En buiten: de kou die de bakstenen roder maakt, de kinderen dichter bij elkaar doet kruipen. Liefst hoor ik het geritsel van kleren, als de slaap zich langzaam aan onze ogen onttrekt en de glazen toekijken hoe het licht zich…

Een snippertje Kerstfeest steeds met je meenemen mag een verademing zijn van voelen en denken 's avonds in bed bij het indutten lig de stal van Bethlehem op deken of kussen adem van ezel en schaap vermengt zich sierlijk warm kringelend met geurige damp uit brandende wierook je bed wordt omhelsd door een ruimte vol hooi en stro binnen…

Lopend in de storm te luid voor woorden zodat alleen gedachten meegaan in de golven van de zee oprijzend en uiteenspattend telkens weer nieuw maar nooit aflatend in ritme der getijden de zee van mijn gedachten zo diep…

mijn lied Dood leeft en leven laat gaan Zing zachtjes mijn verdriet Tranen vergaan en doen vergaan Als ik de zomer niet haal Begraaf me op een warme winteravond Laat mijn lach zachtjes met je meegaan En haal weg je verdriet.…

nee, ik ken je niet zoals je nu spreekt die taal is mij vreemd laat ons voor even zwijgen over woorden van een goudschaaltje genomen weten dat het lichter zal worden mijn handen tasten liever niet in het duister altijd weer wil ik mijn vingers op jouw huid met je adem zien meegaan…

je vleugde tegendraads voelde je bewegen in meegaan konden we weer spreken over patronen die je wilde in kleuren zelf gekozen die jou meer perspectieven boden in een ander leven kunnen wij ons samenzijn verweven de ondergrond versterken door er liefde en geluk in te verwerken…

Alsof wij meegaan in die waan van dat omgekeerde bestaan, waarin zij met een mooi hoedje pogen met ons door het leven te gaan. Ik ben immers nimmer bedrogen met de focus op d'ogen, dus trek dat pak normaal aan!…

zware woorden woorden als zwaarden die hakken en houwen scherpe woorden die kwetsen lieve woorden om je zin te krijgen dreigende woorden om bang te maken verklarende woorden niet altijd te geloven woorden die wegen als lood levenslang meegaan als tattoo op je ziel…

Vertwijfeld moet ik ook mee overstag, En meegaan in de orde van de dag.…

bewegelijk blijven als de zee meegaan met de hoge golven onderstromen aan zien komen uitrollen met lange vloedgolf deinen als het tij dat wil laten wiegen in het wiebelen razen, beuken in de stormen vloeiend glijden in de branding zo klots en kolk ik levenslang in overgave aan mijn ritme…

Eens, 't leek voor altijd, mijn zo kleine meid maar liefje, ik zal meegaan met je tijd. Buiten de deur zijn we beiden cool binnen is het je kleine hartje wat ik nog altijd voel... Dankbaar zal ik het omarmen en met al mijn liefde voor jou, blijven verwarmen.…

Ontelbare foto's heb ik Opgeslagen op talloze sticks In honderden bestanden, Allemaal gesaved, ook In back-up vanzelf, Toch springt niet een In al die duizenden er uit - Het zijn de beelden in mijn ziel Die zonder tussenkomst van Virtuele machten zijn ingebrand, Die eeuwig met me meegaan - Niet een daarvan overbodig, Daar…

Maar daarom fijn vertrouwd Mijn generatie, die van retro houdt Keek vast massaal, want nostalgie blijft wenken Maar blijf ik hierin meegaan, gaat aan mij Het hedendaags bestaan geheel voorbij…