Alle inzendingen over nachtbraken

niets is zo donker als de doorwaakte nacht waarin kolkende gedachten beuken tegen de starre onverbiddelijkheid van de ontgoocheling niets is zo stil als de vraag zonder repliek niets is zo diep als de valkuil van beschaamd vertrouwen maar als aan de einder het licht ontwaakt verbleekt de wanhoop van de nacht een nieuwe dag een…

Ik breek de nacht die op me wacht en naar me lacht ongeacht dit tijdstip...…

Zoveel nacht En zoveel duister Vage beelden Om mij heen Ik lig hier stil Denk na en luister Minuten smelten Één voor één Onwaarschijnlijk Is de stilte Vreemde tekens Op de muur De slaap blijft weg Ik dwaal in het donker Zo verstrijkt Er weer een uur Nog steeds veel nacht Omringt door duister Nog steeds geen Dromen, slaap of rust…

een stil rumoer binnenin mij alsof je niet weet dat meer dan handen kunnen slaan de ochtend van de blauwe plekken zal wel zakken of ik laat ze wel knagen onder mijn lange jas die is nog wat zwarter dan het dreunen van je stem of de blinddoek die ik letterloos moet dragen om de kleurloze stenen te stapelen tussen het nachtbraken…

boven de schaduw van lijfeigenschap in een rijkelijk gevulde fruitgaard zoek ik de grens, stap voor stap, die zich tijdloos aan mij openbaart zo ongeveer tegen het ontwaken van een andere ik, een weerklank van de ochtend in nachtbraken, ontdekken wij ons samen op de bank je witheid van onbekrast honingkruid je schutwater laat wilskracht…

in tederheid slaapwandelend de dauphin in zijn dode hand een bloedzuivere sering de sleutel voor een nieuwe troonsbestijging betoverend een maanziek winterkoninkje de duivel een nachtbrakende kwartel een vervalst barokklokje onder zijn mantel de schildwacht op heterdaad betrapt op een divanbed uitend zijn misnoegen over bedorven bruidssluiers…

is er een ochtend na nachtbraken is wat niet kan ook wat niet wil deze tango zonder lijven te raken vroeg de maan aan de aarde stil een jaar met louter schrikkeldagen kent ook uren van verborgen leven die zich nooit zonder te vervagen aan de openbaarheid prijsgeven nachtvissers blijven water verzwijgen zodat bovendrijven geen moeite kost…

De schemering is de nacht aan het rijpen als ik ontwaak door een vleug gordijnen tocht waarna het afscheid nemen van een voldane mug zich uit in een verwoed krabben over de rug van mijn hand waarmee ik je adem heb verzocht het ritme van mijn strelingen aan te grijpen Een licht ontsnapt van de overloop nestelt zich in de kartelrand gevlochten…

Na een nachtbraaknacht keek ik met kleine oogjes naar het licht dat oostwaarts begon te schijnen, op te komen als een stellig verwijt jegens mijn nachtelijk waken en gapen. Woest kroop ik onder mijn dekbed en ik herhaalde de zinnen, die ik met serieuze aandacht eerder die nacht had verzonden. In de verte scheurden de eerste auto's al…

Zie het als een stukje uiting van een behoorlijk stuk onvrede; we worden een beetje misselijk van het nachtbraken.…

binnendrijvende bewolking net nu het feest leek te beginnen er waren al mensen voor ik binnenkwam van buiten, elders en onderweg alomtegenwoordig koekoeksjong stamgast de barkruk stel je voor dat je ontwaakt uit nachtbraken, winterslaap alleen en zonder geheugen op tafel liggen nog rafels van samenhang, ofschoon zonlicht lijkt te…

kunnen we het niet voor een keer eens zijn met zijn allen waarempel woorden lijken wel omgekeerd neem de doorzakker de feestfiguur met 't ochtendgloren ziet hij lakens als hij lakens ziet gevraagd waarom antwoordt hij in triomf ik pluk de dag mijn diepste wezen carpe diem bevlindert dagen de keurige rijtjesmevrouw half twaalf…

------------------------- ------------------------- Heer, het is tijd. De zomer was groots. Leg uw schaduw op de zonnewijzers, en laat over akkers de najaarsstormen los. Beveel de laatste vruchten, zich te volmaken; geef ze nog twee zuidelijke dagen, maan ze aan tot rijpheid, en schiet de laatste zoetheid in de volle wijn. Wie nu geen huis…