Alle inzendingen over o'3gene

Met achtentwintig benen – niet met één - staan we met Nederland in de finale. Nu vol erin na deze generale. De borst vooruit, met het gestrekte been. Ik ga ze helpen om de strijd te winnen. Mijn pils en chips werk ik ‘vol gas’ naar binnen.…

O aarde! Met jouw dunne buitenschaal verschaf je een verblijfplaats aan ons allen. Jij laat je recht en onrecht welgevallen en biedt een plaats voor eender welk verhaal. En na het oorlog-, sport- en zanggedoe bak ik een biefstuk op de barbecue.…

Vlinders als Honderdduizend sterren Een kus trillend als De eerste winterse volle maan Seks als Verpletterend vuurwerk in de nacht Maar praten als in Oorverdovende stilte…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

'O God', 'O mens', de derde luidt 'O mug' Je zuigt en steekt en kriebelt onverbloemd en danst en galt en bovenal… je zoemt! Die jeuk… die bultjes… altijd vliegensvlug Je bent een kleine pestkop, irritant en ’s nachts maak ik van jou een olifant…

Mooie bloem scherpe stekels o akkerdistel ik raak je niet aan…

omdat de golf van letters geen een emotie nog raakt geen code gekraakt is alleen nog maar momenten snel wat neerzetten komen wij nooit vooruit men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden…

Het was een meisje. het werd één meisje. Het is nu een vrouw om van te houden zodra zij straks alle zielen laat vertrouwen op haar goedheid. Zij, Petra, ze logeert bij hen: de mensen op aarde. Ze voelt zich er érg thuis door haar diepe connectie, met Al dat leeft en Al dat geeft. Ze komt thuis en haar huis is een thuis voor ieder…

Met dank aan Jan de Woordenaar voor 't actualiseren Van een van onze meest beroemde vaderlandse heren... ___________________________________ Er is naar jou een heleboel vernoemd Jij was Eras, maar jij zei 'Ik zal zijn' Dat is 'Ero' in Middeleeuws Latijn De Lof der Zotheid maakte je beroemd De milde ironie van een erasme Brug…

Een Irakees werd gedood, volgens de letter door dader, volgens de geest door soldaat, dus volgde vrijspraak. Een hoog van de toren blazende Wijkerslooth werd daar afgeblazen door opgefokte politici die de taal van de straat spraken, het volk opzettend tegen Openbaar Ministerie. Doodsbedreigingen per e-mail volgen, waarover schande gesproken…

Ik huil voor u, O België, men draagt daar zonder trots haar naam.…

Ik heb een rustige rustplaats gekozen al kan ik die plek niet zelf benoemen , na de omzwervingen van de geest, heb ik het vermoeden, zonder die te roemen, dat ik overal al eerder ben geweest , als je mijn laatste steen zult vinden. Zoek hoe de oude olm is vergaan, waarvan de wijze uil lang is uitgevlogen steeds verder van de rotte kern…

I am farloved on Gorman, yummy much She spooked her popsy poem with inspiration I felt a heartlust for an own translation In stonegood Nedderlands, my double Dutch But years ago I climbed to heaven’s hill So no one thought of me (argh!): John O’Mill…

Ach dat ik maar een vers met A beginnen zag En dat het in het langszijgaan was als Een adem van lieftalligheid die Haar nadien hulde bracht Die altijd aan mijn zijde gaat bij dag Bij barre nacht mij niet verlaat Haar die mij in haar smalle handen draagt Die mij - kwam ik te vallen - schraagt Ach sprak die A maar naar mijn ware ik Maar ja…

In deze nacht meedogenloos diep en zwart en zonder troost in deze leegte waarin noch vraag noch antwoord maar kilte heerst en dood in deze ondergang moederloos en krachtenloos zonder iemand zonder iets daar stolt mijn bloed en sterf ik eindeloos naar geen bestaan... naar niets…

Er lijkt geen uitweg keel en darmen zitten dicht met weerstand van een levenlang maar wanhoop wanhopig sterker wint en vindt haar weg ik buig ik breek ik barst en spuiend spat ik uiteen in niet te lijmen scherven.…

Het hoofd rust moegestreden in de stralen van de nacht het hart warm en zacht leeft, oneindig tevreden.…

treurende wolken benevelen grijs de zon de dag playbackt de avond ingekerfde stenen rij aan rij uiten gedateerd het verlaten half vergane bloemen rotten boven lijken diep begraven stil knerpt het grind schuifelend de dood aanvaardend.…

De vriend van m'n moeder, Hij is wel een beetje gay. Lang, kaal en lelijk, Maar daar zit ik echt niet mee. Het probleem is dat hij kinderen slaat: Niet kindvriendelijk maar kinderhaat. Dat hoort niet in mijn leven Want ik wil naar de top streven. Dat kan niet met blauwe plekken En als hij aan m'n armen en kleren blijft trekken. Laat mij…

Ach hoe guur is het toch buiten, hoe hard waait toch de wind, de temperatuur doet weten, dat het zich rond het vriespunt bevindt. Echter eenmaal buiten is het kouder dan koud, echt gemeen, het dringt je door al je lagen kleding heen, Niet al te lang stilstaan, niet talmen onderweg, snel de brievenbus, voor je het weet, ben ik…

In je gedichten leef je, Kun je onbekommerd reizen Door de tijd, Kun je schrijven Hoe de oertijd was, En na jouw tijd De eeuwigheid - Voor ons werd je Stilaan een vreemde, Die onmerkbaar uit Het zicht verdwijnt…

Achter je laatste woorden zien wij een blank space, losgezongen van de kern van zijn wezen, existentieel overgeleverd aan het interludium van de ruimte... of nee, het was een laatste stuiptrekking in het slotakkoord achteraf begrijpelijk, na deze enumeratie van de voorjaarsopruiming van het nu eens briljante dan weer mediocer gefulmineer…

Een gynaecoloog uit zuid Zweden was het zat, dat gepiel in die scheden. Coifferen, dát wou ie. En leren dat zou ie. Maar wat een gekut. Daar beneden!…

O Fortuna Gelijk de maan Vormen van variatie Steeds afnemend En toenemend Betreed de transmutatie Nu opwekkend Dan ontdekkend Immer tot inspiratie Vreedzaam bestaan Ego ontdaan Licht in manifestatie Lot van delen Samen spelen Jij wentelt de tijdslijnen Van goede wil Jij staat nooit stil Al dansend geef jij seinen Jouw reflectie…

O was het dat ook maar gebleven; onbevat- telijk geluk om niets gegeven en door geen vraag nog ooit bestormd.…

O kon ik zijn in u, O kon ik maar zijn niets, Geheel in u, in u. Dat men mij zocht en niets Vond, maar een spoor, een iets Van mij, in u, in u.…

O doornboom, hondsroos, bosolm, hop: loof oogt nog jong, vol hoop, doorzond, doch vlot wordt ’t grosso modo bont, brons gloort, hoogschoon, pomposo. Top! Kortom, loof toont oktoborshow. Hoor: woord voor woord gonst grondtoon O.…

Dat is geluk in de zon een parasol daaronder lig je en kus je o wat is zij mooi en slank en blond ik wou dat ik er ook van dromen kon in de zon een parasol daaronder lig ik en kus je o wat ben je mooi en slank kastanje o ja het mag wat mij betreft gerust ook in plaats van van blond kastanje…

Een lentevlinder twee fazanten in duel akkervoren vers een hazenrug twee lange oren sleedoorn o zo wit…

Glad dit blad, wit. Nat git spat, klit. Tart drift, zwart gift, hard schrift. -------------------- uit: 'Rebis', 1989.…