We zijn overal mijn vriend.

Ik heb een rustige rustplaats gekozen
al kan ik die plek niet zelf benoemen ,
na de omzwervingen van de geest, heb
ik het vermoeden, zonder die te roemen,
dat ik overal al eerder ben geweest ,
als je mijn laatste steen zult vinden.

Zoek hoe de oude olm is vergaan,
waarvan de wijze uil lang is uitgevlogen
steeds verder van de rotte kern vandaan,
in de wereldse trouw was ik niet bekwaam
en mijn wortels over het kleed in de
aarde liet ontstaan, waarover ik de eerste
stappen deed in woord en in de liefde,
maar ten telken malen schipbreuk leed.

In een tijdswiel dat zijn wentelingen
mindert en in het lot voorspelde voortgang
bespeelt en hindert, worden verlangens
kleiner en vervallen tot moerassen,
oceanen stromen droog om mij de zilte tranen
te wassen en dwalend langs de horizon van de
windstreken en de ruimten die ik koos, liggen
ver achter het gezichtveld van het oog.

Toekomt en verleden schuiven nader zonder
gevaar en berouw, het maakt niet uit waar
en wanneer het verval zich dient, want we
zijn nu bij elkaar en overal mijn vriend.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 7 mei 2013

pebmartenskpnmail.nl

Want we zijn nu en o

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 4 stemmen 840