Alle inzendingen over onbereikbaar

in niks te doen momenten denk ik vaak aan jou. passeren dan die fragmenten ik denk dat ik van je hou. soms wil ik met je spreken maar ik kan je niet bereiken. misschien mijn kans verkeken je blijft me steeds ontwijken. ik zal je blijven zoeken door ruimte en door tijd... in diepe spleten of kromme hoeken, ja, zelfs tot in de eeuwige eeuwigheid…

Nee, en dat voelt niet goed Omdat ik geen weet heb van je lege handen in die van ons Onze frisse neus mist de ochtend dampen Ogen staan wel open , maar... Ze denken nergens aan Maar hebben zoveel gevoel Omdat alles prikkelt Niet van de bossen waar we moeten wandelen Of de stranden met zijn zee Nee, en dat voelt niet goed wat ik…

Het onbereikbare Zo frustrerend, zo onbereikbaar Waarom is het onbereikbare onbereikbaar? Onbereikbare, reik naar mij Ervaar het bereikbare Met mij..…

Ik ben nu kapot maar zou zo graag bij je zijn, Het leven duurt al te kort en als wij bij elkaar zijn is het fijn, De tijd dat wij elkaar ontmoetten was eigenlijk te kort, Net als te weinig eten op je bord. Ik ben nu geen stoere jongen, Want ik heb zwarte longen, Door het leven wat ik lijd, Gevoerd door haat en strijd. De laatste dagen…

Het stukje delen, wat niet lukt, het stukje spelen, wat je niet kunt, het samen spelen is dan vanzelf onbereikbaar!…

Zoals je loopt melodie Dwars tegen de wind Zoals je ogen zwijgen Voorbij de horizon Puur, breekbaar Jouw woorden mijn gedachten…

Wanneer je drie jaar op eigen benen staat en geen relatie hebt en zelfs uit de weg gaat dan kijk je anders tegen de liefde aan Liefde is een groot begrip, maar vooral een mysterie Wanneer weet je of het liefde is of gewoon hysterie? Ben ik nou verliefd of wil ik het gewoon zo graag? Ik wil het niet, maar moet steeds aan hem denken Ik doe…

achter deuren vol met sloten oogt zij zuur verward zo oud achter handen zit haar masker als een muur zo hard zo koud kan haar dan ook niet bereiken met mijn vuur mijn hart … mijn fout?…

Verloren in verlangen kijken jouw ogen mij aan handen houden gevangen willen me niet laten gaan Zachtjes teken jij mijn mond als een lijntje in de lucht licht geopende lippen verliezen een diepe zucht Rillend wil ik behouden wat verloren is gegaan teder wil ik omvatten onbereikbaar laat ik gaan…

Je bent zo onbereikbaar, en toch zo dichtbij. Het is raar, Je hoort nooit echt bij mij. Ik droom van de dag, Dat we eindelijk samen zijn. Ik weet dat het niet mag, Maar dat doet zo'n pijn. Ik vind het oneerlijk, Ik vind het zo gemeen. Ik vind het onbegrijpelijk, "vergeet hem" zegt iedereen.…

mijn verlangen en slaan stuk op een granieten muur van onbegrip en waan geen storm noch orkaan kan het harde beuken van mijn onmenselijke kracht opvangen Neem mijn tranen mee als water van het land en laat ze samenvloeien met verwaaiend schuim als zilte parels nimmer geregen tot een snoer verdwijnt verdriet in open zee, mijn hart slaat zeer onbereikbaar…

de maan verduistert loop je alleen in de zon zwartharig meisje…

Hij weet het niet Dat hij alles voor me is Dat ik hem elke seconde mis Hij weet dat hij niks in me ziet Met dit moet ik leren leven Mijn dag zien goed te maken door de dagelijkse taken en maar aan hem blijven denken ik wou dat er een uitknop was Dat hij de emoties niet in mijn ogen las om me aan te kijken met een blik van medelijden ik kan…

het raakt ! gescoord ! klinkt uit elke windstreek samengebald tot een juichend geheel rolt de roep over oneffen en gebroken keien jij struikelt en ik ? ik kijk niet eens om wil de klanken inhalen eer zij de hoek om dansen naar het noorden daar waar geluid nog ruimte kent en woorden nog stilte vinden, vind ik onvoorwaardelijk…

Onder hoogspanning (A’foort-Utrecht) Written by: Dead Star De ruit spiegelt van opzij De leegte voor, De leegte achter mij Niets is En Alles is Helder en zwart En een schim eindelijk ontwaard Wij zijn alleen, Maar het is al te laat (Dit is hoe het altijd gaat) Er komt geen einde aan de tunnel Twee werelden zonder verbinding…

hoog in de lucht de lat onbereikbaar koud op de top elk pad loopt omlaag eenhoorn zonder gezel ik blik en bewonder kan er niet bij voltooid verleden tijd voor mij.…

Het pad was vrij van obstakels glinsteringen in jouw hand de zon partijdig ik miste haar aan mijn zij een doolhof vol verwarring in het midden een eikenboom die treurt om zijn verval - een misthoorn in de verte - waar zou je moeten zijn in deze nieuwe lente?…

Als je wil er is Maar het doel zo onbereikbaar is zal ik streven naar een utopie Zal ik dan alleen maar blijven hopen…

Samen staan we op een brug in het water spiegelt de zon laat onze schaduwen dansen zoek daar naar woorden om mijn gevoel voor jou te kunnen verwoorden kijk je aan wacht op een glimlach maar jij ontwijkt mijn blik kan niet verder reiken dan hier, je blijft op afstand je hart is voor mij onbereikbaar.…

De straat is leeg geen zichtbaar licht dat tussen stap en donderklap mijn gebeden verhoort. Onzichtbaar tussen momenten groot en klein op de grens van reiken mystiek te zijn.…

Onbereikbaar maar zo dichtbij. Geduld is dan het sleutelwoord. Maar wat als je ongeduldig bent geboren? Elke seconde is me te waardevol om op te geven. Ik zal leren geduld te krijgen. Want je bent me alles waard.…

misschien zijn het warmtelijnen die koude doorkruisen of stille omgangsvormen aan het oog onttrokken door stadia van afstand op pijlers van de overkant door kromming van aarde in verbogen ruimte in mate van vaagheid onoverbrugbaar onoverkomelijk zal ik toegelaten worden tot de plek van mijn afwezigheid ik weet het niet niet bij benadering…

ik sluit mijn ogen en wacht tot kruimig geruis mij raakt licht gaat sneller dan geluid, ik vertrouw liever op de tast en neig naar een handdruk in luchtledig vlees en bloed straks is het nog te laat en heb je me nooit gezien dan snijdt een witte striem dwars door kalm hemelzoet…

hoe kun je iets woordenloos vertellen, diepgeworteld in oude grond zonder het hart te kwellen door een glazen afstand die diep in de ziel snijdt ergens ver weg vangt een maaltijd aan met linzensoep wist je dat zonlicht er acht minuten over doet om de aarde te bereiken dat getallen een verzameling zijn van gedachten, netjes op een rij…

een verre ruimte gevuld met diepe omgeving versmald tot een persoon die we iemand noemen in nabijheid van geschiedenis zo kort op de huid dat deze bijna tastbaar is tot op heden ter hoogte van een zijweg klinkt het luide roepen om aandacht te trekken en er dan het zwijgen toe doen…

Jij bent haar, zij is jij, ontastbaar Wel in mij, niet van mij, onbereikbaar Een en verbonden in elk opzicht. Woorden, daden, spreken of laten, Mijn daad, woorden zonder te spreken, Alleen door jou en mij bekeken, In een droom ook door ons bepraten. Ik...…

je bent onbereikbaar…

Je bent zo dichtbij Maar voor mij onbereikbaar Ik wil om je geven Maar iets houdt me tegen Ik ben gek op je maar je gelooft niet dat ik het meen Vind je het gek je kijkt dwars door me heen Jou leven is zo fijn Maar het doet mij pijn Om te weten Dat je nooit aan me denkt Maakt niet uit waar je bent…

Jouw ogen zijn als sterren Fonkelend in een oneindige duisternis Onbereikbaar. Onbemind.…

Ik had een deurtje dicht gedaan totdat jij in mijn leven verscheen Door jou stelde ik mijn hart weer open maar jij bent uiteindelijk liever alleen Ik wilde het rustig aan doen maar een etentje eindigde in een slaappartij De kennismakingsfase werd overgeslagen wie ben ik en wie ben jij? Nu wil jij me beter leren kennen echter dit keer zonder…