Alle inzendingen over paradijzen

Ik weet het zeker, er bestaan paradijzen – ik verloor er een.…

ik wandel door sprookjes met een lach op mijn mond kijk ernstig bij legenden en sagen omdat zij een kern van waarheid dragen word licht in het hoofd als mystiek aan komt zweven geniet van zinnen waarin deze sferen zo goed worden beschreven het zijn paradijzen voor letters en woorden die al generaties mochten bekoren…

voor hen die sterven laten er paradijzen zijn waar geliefden spelenderwijs opnieuw verrijzen en gezamenlijk zachtjes zweven als witte zwanen met late avond droommuziek…

Tine, gij waart al vrouw en ik nog kind, maar 'k heb uw blonde wezen zó bemind dat ik mijn jeugd niet zonder u kan denken, en, ouder in de eindeloze strijd zie ik uw hand mij naar die zuivre tijd als naar verloren paradijzen wenken.…

de mensen volg het bewegen weet niet waarheen zie spanning in hun ogen voel de drive waarmee ze lopen hoor de stemmen maar versta ze niet ken de tonen van hun eenheidslied ze zijn op weg met duizenden in een cadans die doet huiveren ook zij willen leven net als wij in weelde baden maar de grenzen zijn gesloten onze paradijzen…

Helblauwe milde wijze hemelen waar sterren lonken en pronken Nacht trekt haar gouden glitterende gewaad waardig uit en begint guitig te lonken. Meditatie en dankbaar gebed uitnodigend kersverse pure dag wijs te begroeten Keer bij mijn eigenste zelve wensend erg veel moois te mogen ontmoeten. Ochtendgloren zo vervuld van verwondering, verbijstering…

jij geeft met gulle hand eeuwigheid voor tijd staat aan de poorten van liefde water schenkend uit de oceaan laat mij binnen in de paradijzen van intens en diep geluk mijn engel met grote ogen een zo warm kloppend hart jij nam mij voor even apart…

Paradijzen ook. Ik droom van ontmoetingen. Nieuw, warm en fris. Ik ontwaak uit mijn roes. Ik verlang naar huis. Naar de rust van onze tuin. Naar mijn vrouw en naar de poes. Binnenkort ga ik weer op reis. Het uitzicht zal dan anders zijn, want inzicht zal me begeleiden, naar mijn innerlijk paradijs.…

haar kleuren spelen altijd piano in de symfonie op het doek zelfs in zwart wit voelen akkoorden de woorden die zij spreekt op het linnen diep van binnen straalt het sterrenstof dat zij penseelt en zo spiritueel de aarde heelt nog is de schepping niet voorbij als bijna alle paradijzen zijn verdwenen zij woont er heel dichtbij…

je bloeit in varens vrucht al in olijven ik was cipressenstress ontvlucht wilde jou in paradijzen je bougainvillet in paars bij eerst ontmoeten oléanders in de wilde tuin komen ons in wit en rood begroeten je strakt in kale rots maar onweerstaanbaar is de Spaanse trots tot overleven, onze cactus heeft haar eerste bloem gegeven…

ben het zoeken beu naar hemel hel en paradijzen magie mystiek alles ligt op aarde zomaar voor het grijpen als ik in je ogen kijk dan hemel ik gelijk hoor paradijselijke tonen in je parelende lach toen jij mij die appel gaf geen hoogmoed val of slangenbeet omdat liefde die vergeet wees niet bang geniet van samenzijn in de…

wil je glimlach meten tracht de donkere blik in je ogen te wegen maar er is geen vergelijk jouw elegantie het neusje in schijnbare arrogantie steekt boven alles uit door je stem klinkt warme muziek juist dat toontje hoger maakt jou uniek het ijken van liefde kent geen aardse eisen jouw norm raakt aan hemelse paradijzen…

delen het geheim de juiste afstemming van golflengte om even bij elkaar te zijn een lach ontdekt de dubbele bodem van woorden die wij argeloos horen bouwen zo een eigen wereld op van dromen sprookjes en legenden die wij nog van vroeger kennen wij zijn kinderen naast god spelen met de schepping in eindeloze fantasieën onze paradijzen…

je woestijnt weer na ons paradijzen groen wordt geel verzandt geheel ik dacht dat jij de weg zou wijzen jouw zon scheen zacht maar ploert nu koper aan een verre horizon jij was mijn meertje en oaasde schitterend in kleurenpracht ik versjok het kale land jouw hand heb ik verloren nog spiegel je mij fata's voor maar de morgana's…

reik naar de hemel al lijkt die te hoog als het aardse je kwelt droom paradijzen met adams en eva’s waar geen limiet is gesteld word jij de kaïn die in ontmoeten abel heeft geveld of liever de david die goliath doodt in klein tegen groot neem jij voor even uit samson de kracht van het haar in zijn leven kies maar je rol uit…

geef mij ruimte plaats en tijd om even vrij te zijn weg van anderen de wereld even uit een eigen paradijs lijkt fijn waar ik jou eens ongestoord kan leren kennen en wennen aan elkaar nee geen gezoek maar zo essenties van elkaar weer lezen in een open boek maar laten we eerst paradijzen voor het woord beklijfd in onze hete lijven…

Het paradijs is in de hemel, maar het kan toch niet zo zijn, dat er twee paradijzen zijn? Dus: is de hemel op aarde, het paradijs ook, vraag ik me alleen af: waar we nou terecht komen, als we onze laatste adem uitblazen!…

het donkerde op Golgotha in alle eenzaamheid een stem die riep waarom hebt gij mij verlaten de dood was traag er vloeide vaag wat bloed en water uit de wonde het leven brak in een seconde de steen sluit zacht het graf in wit gewaad zachte handen weten dat de geest nog verder gaat maar hij zal herrijzen en opent weer de paradijzen…

voorheen vrijwel geen reacties gaven handen gereikt sferen en stemmingen geladen in een wonderlijke parade van intens plezier waarbij grenzen vervagen omdat liefde alles kan dragen het is de ultieme vrijheid die straalt uit je ogen waar lichaamstaal zingt iedereen swingt op een totaal eigen wijze met muziek uit tal van hemelse paradijzen…

ik leg de schepping aan je voeten mijn godin zie mij lopen op het stukje aard, een vleugje hemel in de zin ik lach je alle paradijzen toe de appels en de slang ik sla de jaren om verliefd al eeuwenlang je hebt iets goddelijks waarvoor ik val bezit mijn ziel bespeelt mijn geest mijn lichaam voelt je overal jij bent mijn wereld…

ik zie donkere massa’s bewegen zonder enig contrast voel het zuigen van de kloven die gestolen tijd uitbuiten daar schuiven vele panelen hun lang verleden bestaan formeren decor in chaos en afgrijzen uit de ondergang van paradijzen revolutie zal geen geschiedenis schrijven over het leven daar gaat de strijd voort om de…

ik voelde hoe jij losliet noodgedwongen om weer even bij jezelf te zijn de pijn langzaam te laten helen van het altijd onvolledige samen onder andere namen de gemankeerde momenten die ooit hemelse potenties hadden maar bleven steken in aardse futiliteit wij hebben naar paradijzen gezocht alle wegen bewandeld om het mooiste…

je hebt gezucht onder een zwarte lucht het kopje laten hangen zacht tegen mijn wangen jij bloeide voor vorsten in paleizen zag in woestijnen oases als kleine paradijzen in theaters grand gala gedaan in obscuur kleine kroegen op de planken gestaan jouw ster is gaan rijzen in de glamour van geluk ik mocht bij je blijven en toch…

de wereld lijkt een flat voor iedereen een raam met uitzicht op vandaag en morgen gisteren bepaalt hoe meubels er zijn neergezet ramen zijn naar buiten openslaand lichtend dag en nacht maar ieder ziet de eigen pracht die hij in zijn gedachten had ik zag er paradijzen fresco's en inferno's naar de hemel rijzen catacomben en de hel…

Met stijgende verwondering waardeer ik tegenwoordig wiskunde; logica heeft iets van de heelheid van paradijzen.…

Je pakt wel eens een bandje uit een kast, blaast er het stof af en al bij de eerste zinnen wandel je lang vergeten paradijzen binnen, weer als vanouds ontroerd en weer opnieuw verrast.…

de eerste mensen slangden paradijzen door hoogmoed erfden wij hun zonden met afgrijzen schaamte is ons eerste mededogen de schepper stuurt zijn zoon van boven als verlosser van venijn hij brengt mensen nader tot elkaar maar golgothaat in pijn en dood vol overgave aan zijn vader in het rotsengraf ligt op een witte doek het rode…

Je pakt wel eens een bandje uit een kast, blaast er het stof af en al bij de eerste zinnen wandel je lang vergeten paradijzen binnen, weer als vanouds ontroerd en weer opnieuw verrast.…

Uw buitelingen tussen paradijzen met als eindhaven toch een kleevrig bed - moet men niet dom zijn, om zo nauwgezet steeds weer een nieuw soort hemel aan te krijsen? Wij spreken werklijk niet dezelfde taal: ik ben geen dichter, dat staat vast, en de aarde is mij genoeg, zelfs voor één enkle maal.…

ik weet mijn ogen maar ben blind van zien ik kijk wil graag geloven maar mijn achterdocht is twijfel echoot steeds misschien ik lees je zinnen-beeld en samen paradijzen we de wereld als de tijd zich weer verveelt in het dichten van de gaten nu de zonde niet meer speelt toen jij mijn Eva werd zag ik opnieuw de slang ze ontkronkelde…