Netgedichten

netgedicht (nr. 13.865):

helder

Ik wou dat ik een lamp had
in het trappenhuis
van mijn ziel.

Elke trede
een tijdelijke verblijfplaats
om even op verhaal te komen.

Ik houd van de regelmaat
van het opgaan en neerkomen ervan.

Met berekening kunnen we
de willekeur van ontwrichting
temperen,

terwijl mijn dakloosheid gewaarborgd blijft.

Het bestaan neemt zo vorm aan
en hoedt de betekenis van de zon.
En het hoofd zorgt wel voor de daken,
die het hart zo nodig heeft,

en ontgint meteen het gebrokene ervan.

Met stijgende verwondering
waardeer ik tegenwoordig wiskunde;
logica heeft iets van de heelheid van
paradijzen.