Alle inzendingen over pijnpunten

als de slaap weer niet wil komen omdat de pijn je grenzen zoekt of bezit neemt van je dromen en zo een overwinning boekt als het schuldgevoel weer welig tiert in de tuinen van je geest waar een golf kwaad je rust verstiert en je de waanzin vreest als op de “dove” vlekken op je huid vreemde ogen blijven branden waardoor je steeds je hart…

Met moeite is de Zorgwet gladgestreken Geen enkel pijnpunt bleek een echt probleem De kwestie was vooral ‘what’s in a name’ Het past mij niet om te gaan zedenpreken Maar om terecht een dissident te wezen Dan moet je wel een wetsontwerp goed lezen…

Diplomatieken opperden 'een griepje' want vader Zorreguieta was een pijnpunt. Wees liever bot zo lang je dat nog zijn kunt; straks klinkt er vast een censurerend piepje. Dan schudt men schone handen, en devoot zwijgt men het bloed onder zijn laarzen dood.…

Woorden als pijnpunten, als grimlachen,glimlachen, omarmingen, kussen en wat dies meer zij Wat is wrang? wat maakt blij? misschien beluister ik het aan de zee, in de zee, op de zee.…

een aantal Spanjaarden hebben nog steeds van diverse pijnpunten niet geleerd het belachelijke bijgeloof van lang geleden recent geëerd oh wij Nederlandse dierenvrienden kijken hiernaar zorgelijk zuur vermoedelijk vooraf aantal malen getraind traditiegetrouwe slachtofferdieren enwel paarden rennend door vuur walgelijk tafereel…

Jouw zelfgevoel is ondermaats door mazen in de fuik ontsnapt zo leef je vrijwel buitengaats als ziel die zichzelf open krabt de pijnpunten van jouw bestaan slaan wonden in het grootste hart je hebt jezelf meer aangedaan dan puur te vatten is met smart je hebt jezelf tot mij gewend in spiegels van een blinde vlek wij drogen op in grof cement…

tijd heft zijn fallus staat gestaag voor vierentwintig uren maar dan daalt hij, uitgeput tot aan het laatste niets voelt luren in secondes, waar zijn macht heeft opgezegd in het neergelegde zand stroomt nóg de loper leeg, ik zweeg maar weet vandaag dat morgen ook nog aan een pijnpunt vreet heet wroet zijn tand mijn hand neemt…

de tijd is aangebroken van de bosbranden in Zuid-Frankrijk en de gezinsdrama’s in Oostrozebeke pijnpunt in de samenleving familie en anderen, de hele poep trekt gehaast zuidwaarts laten huisdieren achter met wat vlees en een bakje vocht tijd zonder oorlogen zonder vrede en liefdesverdriet zonder bewaard overzicht geen zonen noch minnaars…

Passé de tijd om duistere pijnpunten uit te praten, het heden voor het verleden te laten onder het mom van de verdraagzaamheid. Met zwijgzaam alle tegenspoed verwerkt, is zij een lichtend baken, mijn voorbeeld. De wijsheid die zij met mij heeft gedeeld, heeft mij in deugd als in ondeugd gesterkt.…

– die stem van mijn vader, die mijn moeder haar werk niet gunde, die door mijn grenzen breekt… Dat is geen gedeelde smart, maar een dubbel pijnpunt – oneindige cirkel en ieder punt opgericht, staand, versteend.…

de punten, de komma’s, de pijnpunten over en weer, vice versa MENS, MENS, MENS...MENSEN: dan stapje voor stapje beetje voor beetje een schepje hier een hapje daar een lach een traan emotie ratio gekkigheid alle tijd tijd genoeg maar bovenal kwaliteit kwaliteit van weer samen zijn voor even of langer samen even UIT zijn er…