Alle inzendingen over plasjes

Herfstzon vult plasjes licht in avondstil moment en het blad verdwaald…

De plasjes van de heren verwerkt men tot kunstmest. Ik denk onwillekeurig: 'Het bier is weer best'.…

Hoe zwaar die plasjes ook waren verdoopt Het IOC was bang om door te pakken Uit vrees voor bonje bij die labbekakken Dus niet een boycot zoals was gehoopt Hoera, het Paralympisch Comité Zegt tegen Rusland categorisch nee…

in mijn keel klopt het gevoel dat verleid wordt door je steelse lach ik zweef wolken boven zinnen vlieg de zon in stralen en regen plasjes liefde terwijl onze regenboog de hemel kust…

We zoeken ze allemaal op de volgende is voor mij om op te springen krakend zak ik door het ijs van de kleine plasjes op het wandelpad het is fijn weer even een winterkind te zijn zelfs met één voet die al wat nattig begint te voelen…

Omdat men wegens ‘op’ de mijnen sluit Kan ik mijn plasjes stevig uit gaan baten. Door die fosfaten plas ik mij straks rijk, Ik ga nu echt voor oeverloos gezeik.…

In hem vormt zich een zuivere melodie wanneer zijn schaduw verdrinkt in plasjes vloeibaar goud.…

Een hond laat soms wat achter op de straat, zo’n fraaigedraaide drol, zeker en vast is dat dat een bron van ergernis en last is maar plasjes, ach, die doen toch weinig kwaad. Doch de gendarme beboet voortaan die beesten. Nu vraag ik u: wie zeikt hier nou het meeste ?…

Een eendenkoor beweegt tot duizenden tranen melodieus en eensgezind in plasjes toekomst. De winterwind waait de nachtkaars niet uit, zij waakt over sterren, groot en klein waar zij ook zijn.…

Ik heb me heel stil afgewend maar niemand heeft door dat ik met zingen gestopt ben Een eenling in het koor Er is niemand die naar me wijst en roept: hij verdomt het waarom doet de dirigent niets schiet op, straks verstomt het Ze zitten in hun nette jasjes en vinden het een mooi gehoor in de pauze doen ze hun plasjes of staan voor de…

In de verte schijnt een licht hoog boven waar het blauw de hemel sticht Vol diamanten en valt in plasjes neer de grond bedrenkt aarde vult en nog veel meer Stroomt overvloedig als zoete wijn en gulzig drinken bloemen schitteren als teer satijn En dansen wiegend in de wind en glanzen in brekend licht door schoonheid…

Plasjes water, regengeklater onze voeten als kleine boten in zee een streperig gordijn van druppelwoorden hand in hand de stroming mee. Van klinkers naar gras naar grazige weiden droombomen dansen en draaien voorbij zweefwezens in hart en ziel de stilte delend, gedachten vrij.…

Een lijn uitgesmeerd de zon brandt strepen geel in de plasjes tussen het gras een lijn in figuur ijle zwaan getrokken er bovenop met vegen van Pruisisch blauw het vermoeden van diep water in een grote cirkel eromheen v- vinkjes in omber met paletmes een sperwer duikt plots mijn blad binnen veegt het omber door het groen van ’t gras een…

aan een uitvoering op het strand tussen sabelheften en garnaaltjes die zich in de plasjes ophielden, had ze niet gedacht, liever stond ze in de coulissen, met haar script op de borst, net even buiten het beeld te fluisteren naar het opkomend tij dat overvloedig haar blote voeten kuste, haar teksten in verwardheid ten prooi liet vallen aan…

Ze vormen al klein plasjes, driftig veeg ik ze weg. Ik wil niet huilen, ik mag niet huilen! Helende tranen trekken banen, met een minderende vloed. Langzaam kom ik weer tot rust, deze tranen doen hun werk goed. Verdwenen en voor jou, mama, onzichtbaar Maar één blik naar beneden en ik zie ze, ze zijn voor mij niet onuitwisbaar.…

Paarlemoeren plasjes langs de kant, En in de pinken en de buizen. Tegen 't duin de lichten van de huizen... En heel achter aan de verste rand, Gloeiend als een pas begonnen brand, Maneschijn op donkre kerkhofkruisen.…

vóór mij laat de teruggetrokken Oosterschelde zijn zilveren plasjes oplichten in de zon met glibberig groen wier bekleed beton ligt er eeuwenoud te worden. rechts krijgt Kattendijke’s torentje een streepje licht links staan de masten in het haventje van ‘t Sas uitgericht. achter mij loopt de weg weer tot de horizon.…

ik omhelsde ze onder haar borsten fluisterde achter haar oor,- heerlijk om even aan het lelleke te proeven- de duinreep zwaaide uitbundig, helm maakte de pannen stijl, ruig gras hielp ons naar omhoog, naar uitzicht ik was bijna beneden, keek om en haar jurk kleefde aan mooie dijen schelpen dansten naar mijn armen strooilicht toverde plasjes…

Ze vormen al klein plasjes, driftig veeg ik ze weg. Ik wil niet huilen, ik mag niet huilen! Ik lijk wel een kind zeg.. Mam, je zei dat er van mij nooit iets worden zal, en nu ben ik weer ingestort. Ik deed mijn best, mijn àllerbest Maar volgens jou schoot ik te kort. Helende tranen trekken banen, met een minderende vloed.…

giet de mist over de velden steekt een paar kozijnen tussen de buien brandt een regenpijp vanuit de erker en loeit nog even na uit hitsigheid Het gras snijdt de druppels aan met druipende monden plakken ze aan elkaar de laarzen schoppen de koppen uitéén klittend in bosjes op de zijkanten de achterhoofden leunend tegen het omvallen plasjes…

Links door het tatje-met-mayo-straatje - de terugweg van het zwemparadijs - ziet u haar nodige-plasjes-paadje, en proeven we rechts haar lievelingsijs. Daar op het veld waar ze hondjes aaide stopt de excursie door hartje stad: rondom de plek waar ze rondjes draaide als ze, al kraaiend, het grasveld betrad.…

Achter het glas van afscheiding ligt een arm tenger ventje hulpeloos en alleen krijsend wachtend op moeders bevrijding niets kan de pijn verlichten moeder kijk machteloos toe hoort moedeloos het gekrijs aan niet wetend hoe haar kind te helpen maanden, weken, dagen, uren tranen glijden van haar wangen plasjes vormend aan haar voeten voelend…

Mijd de kleine plasjes, Die er ruisslen voor uw voet! Zet wat minder wufte stapjes, Dan gij wel gemeenlijk doet! En nu sloegen wij de blikken naar 't doorschijnend wolkazuur. God! Wat wonder! 't land met schoven, 't Groene bos zien wij daar boven, Heel het landschap afgespiegeld met zijn kwijnend avondvuur.…