Alle inzendingen over postmodern

Quantum oergedruis siddert nog tussen de tenen van de tijd en in de oksels van melkwegstelsels Weerkaatste materie gestolde energie druppels dartelen tussen de rimpels van hun waarschijnlijkheid Het niets van Nietzsche lost op in quark gelei maar pas op voor wormgaten in de snaren van de nietigheid Werkelijkheid is pure wiskunde geworden…

Gezocht en niet gevonden? Misschien verkeerd gezocht. Het einde van de tocht is als de eerste ronde.…

Trendy en overdreven, Geen absolute waarheid in het leven. Sterke bepaling Door een moderne uitstraling, De wereld is in dwaling. Maar de moderne post Is in de e-mail opgelost.…

rest ons versplinterde hersenspinsels : het glashelder denken aan d n e e i g l n tijdens de Kristalnacht en postmodern opnieuw aanmekaargelijmd…

Aan het water, in het water groen van bomen blauw van lucht, zit ik rechtop neergebogen met mijn ja en nee Met mijn nee en ja tenzij, half welwillend in verzet tegen postmodern vermanend tanend achteruitgangsgeloof…

Een baas krijgt iemand zomaar niet ontslagen Dat is met onze wetgeving in strijd Die burgerrechtelijke rottigheid Behoort tot onze postmoderne plagen Zo word je door het leven flink genaaid Als je de klok niet meer krijgt teruggedraaid…

In de sportschool heb je rekkelijken en preciezen Normaliseerders en optimaliseerders Kortom vetkleppen en juggernauts Het postmoderne heeft geen plek waar De lijven het ijzer nog voelen spiegels exact en bepalend Keurslijf en houding bewaken Men gaat af en aan sleurt de kar Een rondje en wankelt naar huis toe Om te eten te slapen genezen…

We zien hier repelsteeltje op zijn bed zij het in een postmoderne setting hij trekt geen broek aan maar een jurk en ketting had assepoester hem toch maar gered... Maar goed, nu alle gekheid op een stokje, wie ben je nu, jij kleine berend botje, niemand vraagt je toch zeg bert, wat mot je met make up, hoge hakken en een rokje?…

Maar ik vocht me erdoorheen, doorheen het postmodern gewoel. Met geluk hervond ik mijn oude levenspad: een trefpunt waar veel wegen samenkwamen, oud en nieuw, gebaand en ongebaand. Niemand hoeft mij de weg te wijzen.…

Geen generatiekloof kan dat nog keren, De puberteit gaat postmodern aan hen Voorbij; er heerst het feest, laat ons het vieren En dat zal ook de demonstratie zijn. Die vrijheidskoorts die giert hen door het lijf, Maar ook in hersens houdt het huis; zij wanen Zich massaal ontketend ware ceo's, Industriëlen van events.…

niks met tochtlatten wel wat sleets old fashioned voor de connaisseur wel degelijk te herkennen vermits ondervindelijk lage depidruk uit veengebieden rook beneveld in den rose ochtendgloed wel riekend naar Pacha Mama met snufjes radicchio of misschien toch biobeschikbare quinoa met ondergronds in netwer ken fluisterpraat oren super wijd…

Waar ik geen bruggen meer kon vinden, daar lanceerde jij een postmoderne speedboot. Ik ben verankerd in jouw kleurrijke sprookjesland, een sabeltandtijger op de deurmat van het verzwegen paradijs. Ja, werkelijk, ook ik ben een lief fabeldier. De schotsen die ik ben versmolten pardoes.…