Alle inzendingen over puberteit leven drukte

Ik kroop eens in de huid van een doorgaand puber leven boven alle twijfel verheven wilde ik er na één dag al terug uit was me dat schudden en beven al die drukte en voorbedachte leugens waanzin, idioten met flitsgeheugens pubers die flirten met het helse leven ik stond op en blies de grote fluit de stoom verliet mijn zere oren...…

Ze fladderen wat, de pasgeboren vlinders – radend naar bloemen.…

Waarom kan die puberteit in godsnaam nooit eens zonder strijd?…

Ooit ging ik weer waar ik was schoolgegaan. Ik zag mijn lerares, krom door haar jaren. Ik voelde haat, maar niet door haar ontwaren - zij had nooit bij mijn voelen stilgestaan. Volwassen nu trad ik haar stevig nader. Mijn hart vol van rancune, van mijn haat. Ik zou haar alles zeggen, accuraat! Bij elke stap gezet werd ik steeds kwader……

Ik heb vandaag geen zin Wat kunnen mijn ouders toch zagen Ik heb er weer flink de pest in Ze kunnen niets van me verdagen. Als ik in de spiegel kijk zie ik kleine borsten en een dikke neus Het is net of ik op een olifant lijk Mijn kont is volumineus. Soms lig ik wat op mijn kamer te wenen Weet ik niet wat er met me scheelt Denk ik vaak…

haren voor de ogen buitenwereld dichtgeplakt gesluierd onvermogen ’t koffer vol verlangen al gepakt een sluik gordijn van koperdraad je eigen koudeoorlogstaal gepantserd schromen over straat wattendot in roestvrij staal wanneer zal de bloem ontwaken die sluimert onder glimmend ijs wanneer de rozenknop ooit blaken wanneer zaad in plaats…

ik vraag me af in eenzaamheid hoelang duurt die puberteit.…

Kritisch zou ze ook geweest zijn als het niet was mislukt met gelukkige ouders, een vader die moeder zoent als hij thuiskomt of weggaat. Maar nu dubbel en feller want bedrogen is ze, verraden door wie geluk hadden beloofd, heel vroeger toen ze was visje in vruchtwater mazelenbaby huilen in de nacht. "stil maar schat wij zijn…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

Toen je nog naar het kinderdagverblijf ging Stond je heel rustig alleen in de poppenhoek Die tijden zijn allang voorbij de puberteit is gekomen Je kamer ligt bezaaid met puinhoop, elke week enorme troep Grenzen zoeken en discipline vinden Strijd met jezelf en met mij aangaan Weten hoe het moet maar het toch niet doen Alle wijze raad in de…

Dertien was ik en het lot mij beschoren om tijdens de eerste nacht van onze vakantie, die zomer in Zandvoort aan Zee, het bed te moeten delen met Nienke, drie jaar ouder, wat moest ik er mee? Tranen met tuiten, door mij toen vergoten, om gedaan te krijgen dat teniet werd gedaan datgene, waarvoor ik drie jaar later in de rij zou moeten…

in de onzekerste tijd die wij beleefden waren wij altijd met z'n tweeën tegen de rest lange tijd vergezelden wij elkaar in de strijd die een mooie naam heeft puberteit ruzies doorstonden wij en samen streden wij tegen iedereen die een woord verkeerd zei en hoe serieus namen wij het leven, de kalverliefdes maar ook gevaarlijk waren we…

'k zou je willen omarmen in mijn armen, verwarmen je in slaap willen sussen zachtjes je gezicht willen kussen je liefdevol willen strelen je dagelijks geraakte hart willen helen. Maar ben niet meer de persoon hiervoor 't voelt in mijn hart als een drilboor. Maar zal sterk voor jou blijven dit dan af en toe maar van me afschrijven... Samen…

ze is een voorbeeld iedereen ziet haar, maar weet niet wie ze is bloemen bedekken haar blote lichaam ze betovert soldaten en maagden met driften die haar bezingen en nieuw leven scheppen…

Stoppelveld kafjes in de lucht droge zomergeuren populieren langs de wetering onze hooiberg op het eind daarbinnen uit het zicht ons hol getrokken en geduwd in het lange gele gras ik droom er met jou bloot te liggen als pasgeboren dieren dat is alles er hoeft niets meer we kunnen doodgaan dat is ons geheim mama begrijpt het…

Ik ga met hem mee, opgewonden, nieuwsgierig -- vooral naar mezelf.…

In de stad is het vreselijk druk daar moet je manoeuvreren Tussen de mensen op het trottoir blijf je aan het laveren Ga je er een hoek om dan is de kans heel groot dat je tegen iemand botst en je belandt samen in de goot Kom je in een groep terecht dan trapt men je blauwe schenen En kom je daar dan uitgerold knal je vloekend op de stenen…

drukte verwarring geen lucht geen adem geen rust geen tijd door verandering van verandering constant voortdurend nooit stilstaand nooit niets en dan niet niets wat er nog niet is nee niets als kalmte nee niets als niets…

genade, twijfel en kostprijs en als het etenstijd, bedtijd, tijd is om de honden uit te laten, tijd om een kind te krijgen, een man te begraven, altijd lopen zij, meegaand, volgzaam, met hun kammen en doornen hun schaambeen boven je geslacht hun schedelpan rond je zinnen hun graat om je merg in je door, tiktiktik, alleen je vel dempt hun drukte…

Ophouden met drukte maken, ontspant veel te drukke mensen. Actieve golven van hitte en corona drukken drukke medemensen neer. Daarom adviseert onze Paulusma om rustiger voor elkaar te zorgen vanwege klam en drukkend weer.…

Morgen de lente. Het wordt nog een zware tijd. Het virus dat leidt.…

Mijn moeder zegt "je zit in de puberteit", ik zie het als het begin van mijn volwassenheid.…

Ik denk terug aan de tijd, dat ik jonger was dan heden een vlotte, aardige meid, kritisch, ontevreden Vanuit een duidelijk gevoel soms ietwat overdreven overtuigd van mijn doel bereid alles te beleven Liep ik over het Stratumsend en ging ietwat bevreesd binnen in een soort ‘tent’ waar ik niet eerder was geweest Met een drive als nooit…

Ik ben niet Perfect ik ben niet wie jij wil zijn Ook al ik ben klein Ook al ben ik dan 1 meter 90 Evenwichtig ben ik op zoek Naar de juiste hoek Nog lang niet alles kunnen ontdekken Toch kom ik door de drukte in mijn hoofd op de mooiste plekken…

in geluiden van de stad hoor ik harten kloppen het bloed is niet te stoppen in verbluffende activiteit voorbij de tijd van rusten, als ze hun welverdiende maaltijd lusten gaat de drukte onverminderd door bruisend, is de link naar mijn gehoor pas als kleine uren minder mensen langs de muren tellen vlakt het leven af, fluistert duister…

het was stilte die lachte als zij even geen behoefte aan woorden had het waarom van deze verstoring van rust ontging haar en toch werd zij dit bij zichzelf bewust het steeds sneller zoeken naar verstrooiing en vertier bleek de jagende motor hier in het botsen met tijd overspannen door emoties heeft zij eindelijk de knopen van…

te vinden in een opnieuw beginnen door loslaten en verwerken fundamenten inspecteren duurzaamheid proberen een structurele opbouw van een filosofisch perspectief met bijhorende temporelen alles leek goed te gaan tot jij plots binnenkwam en vroeg waar haal je dit vandaan zij liet mij de blanco achterkanten zien van het beschreven leven…

ik ben het spelen verleerd vingers en handen doen alles verkeerd waar vroeger fantasie snel gestalte kreeg blijft de vloer nu akelig leeg ik filosofeer denk en probeer maar de spirit vonkt helaas niet meer mijn geest is bezet met tal van structuren zonder ruimte om bij te sturen ik moet weg de ballast overboord naar zand…

ik rook ziltige lucht proefde het zout der aarde zag in de duinen wat verlaten eieren van vogels op de vlucht zand knarste in losse gedachten die zich niet lieten ordenen tot een vriendelijk geheel alles werd me te veel maar zee spoelde de bitterheid weg door monologen van talloze golven kwam ik langzaam tot rust heb het strand…

het lijkt alsof ik te veel levens leid bomen splijt die eigenlijk moeten groeien voor meer ruimte heb ik het zand laten verstuiven maar de vennetjes zijn opgedroogd de fauna is gestroopt mijn bos is chaos in de greep der elementen mij rest dood hout in wanbeheer het loof dat ik lang koesterde is er helaas niet meer…