Alle inzendingen over route

Ik volg de route van mijn ogen die me alles influisteren met momenten van bezinning en ontroering Ik volg de route door m'n brein die m'n fantasie prikkelen Ik volg de route van m'n hart door jouw woorden aangeraakt met betovering en genot Ik heb alle routes gevolgd en laat mij in verbondenheid gaan…

Dit is mijn eigen route Ik wilde jou ontmoeten Al besefte ik meteen Deze weg loop ik alleen Soms eenzaam waar ik sta Langs de weg die ik nu ga Maar ik breek en vecht me vrij Want deze route is van mij Wat ik zoek kan ik niet vinden Niet in liefde niet in vrienden Niet in wie of wat ik ken Wat ik zoek is wie ik ben…

Alleen al in Frankrijk wordt op de route du soleil meer dan 600 km file verwacht.…

Ik herkende je achter Luik, toen je in de TGV zorgvuldig mijn kaartje bekeek. Aller et retour? vroeg je met een knipoog. Of het ons goed ging, hoorde ik je denken. En ik: geen ontkenning bij je vraag, keek opzij, rails af en aan die een richting wezen. In de ramen spiegelden we allemaal, denderend door de nacht, steden door, en nooit een eindstation…

Blik op de weg rijd ik van A naar Beter in m'n spiegel raast ter linkerzij een duivel met driehonderd kilometer ben ik zo traag, wat heeft-ie tegen mij... ik kijk steeds uit naar mooie uitkijkpunten bellavista, schoonzicht, point de vue, laat zij maar met hun gaspedalen stunten ik leef liever wat langer in het nu een processierupsen tufcolonne…

als je even meeloopt vertel ik over de weg de meeste stenen zijn omgedoopt, dat is wat ik zeg nadat ik ze heb aangeraakt zijn ze niet meer als voorheen wat meer versleten, dieper naakt, het karakter hebben ze nog wel gemeen zo zal de kim, in de verte nabij, geen echt wonder meer kennen daarheen liggen ook aangetasten, voorbij het moment…

2-35-67-64--9 ze fietsen van knooppunt naar knooppunt stappen af en toe nog even af en genieten van 't klein geluk dat zo'n tochtje ze kan geven dan weer op weg naar knooppunt nummertje negen…

en route naar klaarheid is trappen op en trappen af het lijkt zoeken doch men wordt geleid ook berg op en berg af het gaat zoals het behoort in wezen met blinddoek als bril en uitzicht op dichte mist men ademt enkel wijl men zonder hengel naar toekomst vist de gedrevenheid is als de mens rennend roepend het hart smachtend naar d'enkel…

Zij...Miya Persy...de route!!…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Het aantal bruggen is oneven, hoe zet ik -- dan een route uit?…

Leef zoals een bus- chauffeur, de omleidingen -- worden de route.…

terugblikkend vanzelfsprekend en herkenbaar het voorbije pad vooruitkijkend blijkt de route in nevelen gehuld…

De route van mijn hart leidt me steeds weer naar jou ik heb er geen planner voor nodig om te weten hoeveel ik van je hou Jouw liefde, onstuimig en teder het doet ons opgaan in elkaar steeds weer jouw liefde te ontvangen elke dag weer het mooiste gebaar Waarin ik verdrink in je ogen onze harten hetzelfde ritme klopt geen mens op aarde…

De kortste route naar IBG? U gaat gewoon door de bomen naar het bos En dan bij het eerste dwaalspoor links…

De kortste route naar IBG? U gaat gewoon door de bomen naar het bos En dan bij het eerste dwaalspoor links…

als alternatief voor een vanouds bekende route in de U.S.A. soms neem je zonder klagen genoegen met totaal iets anders…

De liedjes van toen waren onze wereld, daar -- zagen we elkaar.…

Nooit wordt er iemand in de rede gevallen -- als iedereen praat.…

Toen wij jong waren, draaide het leven om ons -- en dat doet het nog.…

Wij zijn thuis, wachten op jou, ja, dat zeiden ze -- ooit ook tegen mij.…

Maar omdat hij zich niet aan de voor hem uitgestippelde route hield is hij daar nu door de rechter voor berispt. Wie bij de post de snelste route weet, Behoeft daarbij zijn pas niet te versnellen. Die is het snelste klaar met postbestellen, En werkt zich niet onnodig in het zweet.…

komen weer andere tijden De Ridderkerkse poëzie, zowaar een heuse route ze fleurde op van een gedicht kwam thuis met een lach op haar gezicht…

de torrente in via (uit de beek op de route) ik hoor dit woord en zie weer hoe roekeloos wij de route liepen naar het torenhoge licht dat onbarmhartig scheen een scheurende weg en daar slurpte ik water dat naar ijzer smaakte zoals het water in de wezenputten van tessel intussen keerde mirjam om maar ik ik zocht het hoger op…

Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht. ..met mijn ogen dicht, vlieg ik in het ledige, met mijn vleugels van devotie, diep in mijn emotie, zonder voorbestemde route. Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht.…

Ik ben als een hert gevlucht voor de jager ontheemd beroofd loop ik op glibberige paden het plateau een onderaardse- gang met heksenbezems de route is een omweg naar het doel van mijn bestemming…

vierbaans in de zon weet ik me rijdend de route naar mijn kinderjaren tot mijn verrukking denk ik alle auto's van de weg en dik de wereld in tot aan de horizon met heimwee…

N7 de route Montelimar de stad Nougat de lekkernij de stad als twijfelaar tussen Drome en Ardeche drukt z´n stempel op de N7…

Als de maatschappij zijn route niet tegen de triniteit stoot kan men hem eens zijn in het zicht van de behouden haven; dan aangekomen in leer ons maat met de langjarige jood, brengt de boodschaptoast aan een half verheven enclave.…

de grenzen van mijn dromen heb ik nog niet ervaren wellicht wil ik die onbewust voor het laatst bewaren ik loop dan wel de kans het moment suprême te missen door tussen droom en werkelijkheid mij in de route te vergissen…