Alle inzendingen over schoolpoort

van ’t geduld word ik zienderogen ouder van andere ouders die me staan ouder worden uit aanblik 'krijg ik de gnuivende knipogen ze doet alsof ze mijn zon is draait me een paar miljard lichtjaar om haar vinger ze zet een dansje in draallalaa draallalaa, draal en draalt tot het zadel van mijn bakfiets afzakt lankmoedig bekneld in mijn schoenen…

Beste mensen, ik erken dat de reparatie van de schoolpoort niet mee zat, de ingang werd afgesloten, het kostte 300 duizend euro meer dan geschat, de werken duurden anderhalf jaar, tot m'n spijt, maar alles is nu in orde, behalve 'n futiliteit : binnenkort gaat de straat 6 maanden dicht voor de aanleg van een zebrapad ...…

de schoolpoort spuwt zijn vloed in joelzang door de straten vakantie tegemoet uitbundig, uitgelaten een meisje dat verteerd nog slentert door de gangen hoopt nog een laatste keer van hem een blik te vangen zijn lege taalleerklas een wagen sluit en start zij drukt zich tegen ’t glas met tranen in het hart ... Adieu mijnheer !…

ooit kon mijn vader toch nog alles aan, vond hij ook zonder ons de weg terug, moesten onze kinderen gewoon bij de schoolpoort worden opgehaald en dan was iedereen weer veilig thuis: de wereld had nog snijpunten maar intussen lijkt het aantal dimensies toegenomen, is de controle ons ontglipt strijken kinderen willekeurig neer in Helsinki…

En om vier uur stond aan de schoolpoort de jongen die gedurfd had je te kussen. En alles over winden die plots opstaken, schepen die uit hun koers raakten werd in een boekentas gestoken weggeschoven om de armen vrij te hebben en lichthartig om hem heen te slaan.…

Pas wanneer we de schoolpoort bereiken spuw ik de harde gladde pitten uit. Mijn zoontje roept: 'Dag vader!' van in de hal en slaat de deur reeds toe. Hij rept zich naar de bushalte waar een joelende bende wacht. Ik vraag mijn vrouw: 'Vergat je de kersen niet in zijn brooddoosje?' Zij zegt verwonderd: 'Kersen in december?…

Dan even niets Tot zij op haar fiets Toen amper vier Als een gieter zo fier Ze kijkt op en stopt Wuift en lacht De mooiste lach Die hij ooit zag Ze gooit een kusje Kijkt over haar stuur En rijdt verder Naar de schoolpoort Hij had dit vaker gezien Al die jaren voordien Hij voelt de wind Suizen in zijn oren Dan even niets Dan ziet…

drijft hen ingrijpend in armoede 't Kapitaal krijgt alle kansen Jamais zal het veranderen Afzwaaien, 't duurt wel enige jaren School moe laat zich vertalen 't Poppenspel van het leven, de lievelingspop begint te wenen, beertje Colargol van ons prille leven, ieders kindergeluk werd verleden, kan niet meer helen In - en uitgaan aan schoolpoorten…