Hartenkreten

hartenkreet (nr. 58.193):

In de wolken

Dan even niets
Tot zij op haar fiets
Toen amper vier
Als een gieter zo fier
Ze kijkt op en stopt
Wuift en lacht
De mooiste lach
Die hij ooit zag
Ze gooit een kusje
Kijkt over haar stuur
En rijdt verder
Naar de schoolpoort
Hij had dit vaker gezien
Al die jaren voordien

Hij voelt de wind
Suizen in zijn oren
Dan even niets
Dan ziet hij haar
Achter de lage haag
Ook zij kijkt net
Het kind achterna
Ze draait zich
Haar blik op hem
Hij ziet het nu
De moeder van hun kind
Heeft tranen in de ogen
Hij wuift, zij wuift niet
Dertig jaar geleden
Was ze moegestreden
Vervlogen in wolken

Ziet de stoep
Zelfs het mos op de voegen
Dan even niets
Dan ziet hij hen
En hij herkent
Zijn ouders
Wat verder in de steeg
Ook zoveel jonger
Kijken hun kleinkind na
In hun ogen een angst
Waarvan zijn ze bang?
Willen ze wat vragen?
Of willen ze wat zeggen?
Hij begrijpt het niet
Ze kunnen niets herhalen
En kijk, ze zijn al weer weg
Vervlogen in wolken

Dan even niets
Een doffe klap
De hersenspinsels
Stoppen terstond

Op weg naar de wolken