Alle inzendingen over slapelozen

met mij de wachtenden alle slapelozen woelend in hun bed linkerzij, rechterzij het hoofd komt niet tot rust wat doen wij in die uren als vergetelheid niet komt ik staar naar stille sterren stel opnieuw de vraag: "wie ben ik op dit ondermaanse" ? .…

Ik kon maar weer niet slapen Een gevecht tussen die vervloekte lakens. Gaf de strijd op, en ben maar opgestaan. Hoe lang blijf jij nog door mijn hoofd spoken? Kan ik dan deze gedachten aan jou niet ontlopen? Je bent er als ik ontwaak, tot aan het slapen gaan. Wordt een spook dan nooit moe? Leg je nu eens neer en doe je ogen toe. Want echt…

alweer een slapeloze nacht maar dat had ik wel verwacht met een hoofd zo vol gedachten kon ik zoiets wel verwachten een film draait er door me heen nu ik hier zit zo heel alleen de vragen komen en gaan wat heb ik goed en wat fout gedaan…

Ik heb nooit gesnapt dat mensen verliefd konden zijn Slapeloze nachten en beweren dat er geen anderen zijn Nu snap ik pas wat liefde met je kan doen Slapeloze nachten en dromen over de eerste zoen…

zalig zijn de slapelozen want zij zullen het Licht zien worden…

Ik wil je kwijt, uit mijn hoofd, uit mijn gedachten, uit mijn dromen, en slapeloze nachten...…

slapeloze nacht steeds weer zoekend naar de zin van het zinloze…

slapeloze nachten brengen mokerslagen gebroken ben ik in staat het te poëtiseren…

Sluit, mijn vriend, de ogen - niet het hart - en aanschouw het slapeloze blinde zwart van mijn berouw…

wanneer het geweten knaagt en de avond valt wacht weer een slapeloze nacht…

watervallen huilen slapeloze uren verzamelen die wakker worden bij de koffie geen trek om de dag te ontwarren…

Slapeloze nachten, omdat je me verliet Alleen naar dat grote bed gaan trekt me nu dus niet Die ander lonkte naar je, en jij, je was verkocht Je zei ik ga nu terwijl ik de schuld bij mezelf zocht lag jij bij haar Slapeloze nachten, omdat je domweg ging Ze is wat jaren jonger, noemen het een lekker ding Oké ik word wat grijzer, wat rimpels…

schouderklopje mijn voorbeeld leeft niet meer is dood maar heeft trouwens nooit echt geleefd, het gebied tussen twee werelden in, daar wil ik mijn ijver slijten op de knieën gaan en in het stof bijten terwijl de nagels nog zijn bevuild van de brijerige ontlasting, ook in de natuur leven heeft zijn nadelen neen, een dichter heeft niet altijd slapeloze…

hoofd op wit kussen lichaam onder eendendons zwarte gedachten in het weerloze de geruisloze landing van duizend dingen hoofd tolt draait wendt af van deze belegering zonder een gezicht slaap: een januskop lichaam onder eendendons houdt zich afzijdig doet alsof het rust hoofdelijke invasie van duizend en meer slaaphoofd op…

hij is mijn grijze haren mijn slapeloze nacht hij is mijn angst mijn liefde mijn zwakheid en mijn kracht ik vervloek het en vergeef hem wel zevenduizend keer hij is mijn kind ik hou van hem niet minder en niet meer.…

Hij is mijn grijze haren mijn slapeloze nacht hij is mijn angst mijn liefde mijn zwakheid en mijn kracht ik vervloek het en vergeef hem wel zevenduizend keer hij is mijn kind ik hou van hem niet minder en niet meer.…

soory als je me haat sorry als ik je pijn doe sorry dat ik je koppijn bezorg sorry dat ik je slapeloze nachten bezorg maar zo ben ik en daar zal je niets aan kunnen veranderen…

het is de haan die het ochtendlicht een roestige aubade brengt zijn driemaal kraaien tot een langwijlige litanie een wakkere weeklacht verheft de slapeloze liep in Morpheus armen vast hij hoorde het kraaien niet…

licht en lucht raken elkaar over de daken van de wereld het gezicht van de slapeloze zwerft omhoog alsof hij wacht op iemand of iets hij zinkt in zijn bed terug en licht de dagen…

een flinterdun laagje vernis product van mijn verstand vormt een zwakke bescherming emoties vreten het aan onverwacht en onstuitbaar barsten ze uit in tranen in woorden in kleur in slapeloze uren…

wrede redenen verlangen te vervullen met onvervuld genot door handen te jong om echt lief te hebben zwerven in doorwaakte eenzame nachten als vervreemde gedachten in slapeloze dromen de tijd voorbij…

rusteloze ogen onthullen een onrustige ziel herinneringen, nooit losgelaten al die slapeloze nachten ….niet te tellen treuren om een jeugd, nooit gehad weet ze nauwelijks te overleven ze is nog steeds verbijsterd…

Daar sta je dan met al je kerstgedachten Als weer een radicale idioot Niets anders weet te brengen dan de dood Geen heilige maar slapeloze nachten En overal die inhoudsloze herrie Van Wham!, Chris Rea en Mariah Carey.…

onder slapeloze wolken kermen de takken van twee oude eiken over blauwe velden roept een bange vogel ik denk aan de zachte sporen van woorden die jij naliet in het landschap van mijn hart…

Dat ik nog steeds Van je hou Ik heb alleen nog Een foto van jou En in gedachten Denk ik nog Aan de slapeloze nachten En toch.. Die foto zal ik Niet verscheuren Jou liefdevolle blik Nee, nu niet treuren Hartzeer Ja, dat is waar Steeds weer Denk ik aan haar.…

Het Leven heeft geen zin Het is de Criminaliteit of de Uitkering in Er is gezegd dat je eerlijke kansen krijgt Waarom heb ik niet bereikt wat ik heb bereikt Ik ben een strijder Omdat ik in het verleden met slapeloze nachten op mijn kamer heb geleden Het leven heeft geen zin Het is de Criminaliteit of de Uitkering in…

In mijn slapeloze nachten, stond ook ik bij het voedselpakketten-legioen. Wij krijgen nu echt een sigaar uit eigen doos..... Ik rook wel graag, maar dit maakt me boos!…

vele slapeloze nachten, waarom ja en niet nee Zoveel vragen te beantwoorden, zoveel dingen die ik nog niet hoorde Mijn leven begint pas ik verga nog lang niet tot as.…

Zonder het koude begin te veranderen in deze nacht van veredelde schaduwen en radeloze sprekers schrijf ik wat met slapeloze inspiratie niet meer is dan een droom die een dader zoekt en wacht op de overgave van elke herinnering die me kwelt en mij alleen nog mijn naam laat begrijpen…

De eenzame aan een tafel in een kamer in een slapeloze ruimte waar de stilte spookt en de kaalheid van de winter een slaap overheerst met woorden van ontroostbare eeuwigheid.…