Alle inzendingen over tree

Voorzichtig tree voor tree vooruit Soms even zitten Voel het maar voordat je verder gaat en de veilige haven verlaat Je hebt een zee van tijd…

Tree voor tree Ik ga met haar mee Een emotioneel gevecht Ik ga zo slecht Tranen als zee Nee! Is het echt? Een steeg Een wagen Ik zweeg Wij zagen Het is leeg Het duurde dagen……

Voorlaatste tree gemist tussen waan en werkelijkheid plekt bont paars-blauw Allerlaatste tree gemist kleuren toverbalden een harde tint van liefde naar haat Nooit viel zij meer zeven regenbogen kleuren schimmen in de schaduw grauw ...…

Ik kende ze de blinde vertrekken als kind had ik angst ik kende ze niet verborgen inzichten de voorraden van mijn ziel ik ging tree na tree de balken van mijn gedachten na en ontsluierde het raadsel van mijn bestaan als kabbelend geheel ik werd blij niet meer alleen te hoeven zijn en begreep de angst van mijn verlangen de pijn om…

Moet ik vrede sluiten juist met jou, die alle vrede uitsluit en kwam trappen tree voor tree tot de ladder van geluk geen sport meer over had?…

nu kou de adem nam van zachte bloesems twijfelt leven of ze verder kan, de kille dood neemt kleur uit welig groen de lente wacht alsof ze stilletjes vertellen wil dat uit één nacht geen gram valt te behalen over zeven weken bloeit april in witte jacobsladders tree voor tree beklimt mijn spijt langs bloemen die er niet toe doen…

Mijn klok is tijdloos Evenals mijn resterende tijd Omkijkend in het gepassioneerde verleden Ontwaar ik een neergaande trap met kleurrijke treden En wanneer ik hem voorzichtig afdaal Tree voor tree welke ik weifelend bega Probeer ik het rood angstig te vermijden Dat dwingt mij dat ik vele treden oversla Toch weet ik het is zinloos…

Langzaam stap ik in het zwembad tree voor tree, stap voor stap Om stuk voor stuk los te laten Het vroegste en recenste lijden Dan laat ik mij voorover glijden Om ‘t lijden in 1 keer af te laten glijden En dat allemaal in m’n blote gat ’t is me wat, ik ga bloot nat Met ook mijn lijdende billen Die het wel uit kunnen gillen Maar bij het afdrogen…

een zaadje valt naar de aarde die zich over haar ontfermt er vormt zich langzaam een stek met menig levenslustige loot en verovert zich een eigen plek langzaam is er sprake van een echte boom met vele takken en volle bladerkroon in wiens stam een jongen een hartje kerft jaren en jaren gaan langzaam voorbij zwakke takken knakken door de willekeurige…

Eindeloze stiltes Opgevangen door melancholische beelden In kleuren van liefde omgeven door pijn Zij gekleed in een qipao Daalt tree voor tree Kiest haar stappen zorgvuldig Ultieme elegantie Haar schoonheid overdondert Beelden in slow motion Werken hypnotiserend Voor de verbeelding van de geest Hij rookt klassieke pluimen Kringelend…

Gekluisterd aan de buis, het oor op de premier, het oog op Irma Sluis: geen metertje of twee, geen imposante vol- leyster, maar op een tree. Wat een gebarentol- k, is dan heldin Nicole K.…

Soms ruik ik de geur van een oude stad. Meegevoerd door de wind die zich laag en traag beweegt langs muren deuren ramen en via bewegende gordijnen tot stilstand komt bij de rand van ons bed. Daar liggen wij. Samen. In verdwijnend licht.…

Ga staan bij de voet van de beuk en sla met alle kracht je hoofd tegen het onbevlekte hout. Proef het bloed dat via wenkbrauw wimper wang en lip je mond binnenstroomt. Breng dit offer voor hem die ooit de mensen bouwde en nu boven in hoge bomen woont. Verscholen tussen het groene loof. Misschien. Misschien komt hij…

Wie heeft ze geplukt? De veren in mijn kussen. Wie heeft de eend vermoord in wiens kleed ik elke nacht vakkundig word gesmoord.…

Het is die hitte in mijn beestenkop die naar ijskoud doet verlangen. Moe gebeukt door hard metaal en het ritme van de posse schreeuwt uitgeput door menskabaal gesperde bek een beestverhaal. Brother, brother, you are going down! Zo word ik wakker op de kade van een diepe gracht met daarin in trage stroom het bloed van duizend doden…

Storm raast over grijsgroen land waar Sperwer heerst en Visch gespijkerd aan een paal uitkijkt over gele stroken zand. Hij droomt van diep blauw water Mensch op weg naar heuveltop schreeuwt in cadans van voet voor voet dat hij het landschap is. Boven mag hij één seconde kijken. Dan slaat hagel zijn ogen dicht. Weg van de…

Zo hang ik graag: gebruinde borst en vingers rood van het omklemmen aan een zinken goot…

Fase na fase doorliep ik voorbeeldig - al beweert mijn moeder soms wat anders- en klom ik, tree na tree, op de ladder van voorspoed en geluk en met de eeuwige hoop op een welverdiend einde. Ik kijk naar buiten en zie de dag aardedonker worden. Ik zoek de sluipschutter die daar ergens op mij wacht.…

Tree voor tree, naar boven toe. Onze vingers zijn verstrengeld, als gevlochten staal om in balans te blijven. Zo gaan we de stilte tegemoet.…

voor tree…

voor tree het was zo’n lieve vrouw ik gunde het haar zo die ene wens te gaan vervullen het is gelukt ik kan ‘t je nu in alle openheid onthullen.…

voor tree truien en jassen functioneren als doelpalen verder uit elkaar vanwege gelijke doelen gelijke kansen hoogte is arbitrair daar draait een fiets het veld op volwassen verschijning breekt spel vaders wil is onverbiddelijk wet eten en met rode konen naar bed…

Vallen en opstaan maar wat als je niet meer kan staan je valt telkens weer je veiligheid schiet letterlijk onder je voeten vandaan Wat te doen door wat voor oorzaak ook je eigen niet meer in de hand hebt wie kan jou nog helpen in deze gordijn van rook De littekens verraden je val het lot zit niet mee veel is er te verduren herstel tree…

voor tree verlaten ze de tijd genieten samen ziel en zaligheid er is geen afstand meer de lucht hangt vol met klanken tot aan het laatste lied dat mensen gaat bedanken ze laat de tonen tot haar komen verzacht de klank en vraagt publiek om als zij weg is over liefde te gaan te dromen…

Geen arm die me begeleidt bij het afdalen tree voor tree, de trap laat zijn einde niet zien een eindeloze reis naar benee. Maaiend met de armen om wat was vast te houden, grijp ik in de leegte. Mijn handen vullen zich met lucht en met de trapleuning, als enige metgezel bij mijn eindeloze stappen. Ben ik al halverwege?…

Geen arm die me begeleidt bij het afdalen tree voor tree, de trap laat zijn einde niet zien een eindeloze reis naar benee. Maaiend met de armen om wat was vast te houden, grijp ik in de leegte. Mijn handen vullen zich met lucht en met de trapleuning, als enige metgezel bij mijn eindeloze stappen. Ben ik al halverwege?…

Naar beneden naar land en zee Of zet je je voet op de eerste tree Van de trap die naar boven leidt Naar de post van de hemel? Twijfelend zoals je nu staat Besluit je dat je dansend de hemel in gaat…

knietjes verbergen haar hoofd ogen stijf toegeknepen Nee, ze wil niet kijken naar het griezelig lege zwart Haar blote voetjes vangen de kilte van de vloer Stil is ze, muisstil Het kind in de kast Jaren later, angstzweet dampend op haar lijf bij het zien van de kast met de kromme sleutel Gevangen in zichzelf, bang voor de lift gaat ze tree…

voor tree De trap was nieuw en kraakte niet, dat viel gelukkig mee Beneden in de keuken zag het muisje een stuk kaas Het water liep haar in de mond, haar honger was de baas Maar toen ze dichterbij kwam, zag ze, oei dat is een val Dus ging ze weg en woont ze nu bij buurvrouw van der Wal…

je bent niet eens hier toen tijd in het raam verscheen verlegde ik mijn blik van zin tot zin oh ik wist de hele tijd dat ik het was ik ging voorzichtig naar beneden tot aan de onderste tree om na te denken gewoon om daar te zijn te treuren en te ademen de nacht was gevallen zonder dat ik het gemerkt had zou je op me wachten voor eens…