De gedachte aan het Opperwezen
wordt door vele nadenkers weggejaagd.
Men gebruikt nuchter verstand, zoekt en vraagt,
bouwt alleen op hetgeen is bewezen.
Steeds meer vondsten laten zich lezen
in de wereld, trots _ vorsend _ uitgedaagd!
Is de hemel vertrouwen te gewaagd?
Vrome mensen heten zwak en verwezen.
Godloochenaars geven spottend verwijt…
Wat dan gezegd over je achterlanden
die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen.
Je warme ademt zuivert mijn wonden,
als balsem, als wierook..
Ook vanavond zal ik niet vergaan.…
haar kasten spraken
gaven geen toegang
tot gaten en rafels
gezwindheid was
haar beweegpatroon
voor de wind
was alles schoon
zij heerste met
gerede tuchtigheid
die oneerlijk vermeed
het harde werken
deed haar goed
als alles blonk
dan hoorde je
haar schommelstoel
zijn melodieen weven
en een tevreden
lach kreeg in
lieve trek…
waar
mijn adem
tevoren gezweefd had
overzag wederom het land
het was goed
mijn ogen ontwaarde
een utopia
ik zag het groene Kumari Kandam
waar middenin
de berg Meru
de hemel raakte
in die tijd
was er geen krijg
verderop markeerde
de zuilen van Heracles
de toegang
tot het schone Atlantis
het was goed
de Nephilim
waren tuchtig…
vrouw, wier vragen van geen ijver beven,
en die geen grootre vreugd dan onbewustheid vraagt, -
in u 't geheim van peilloos-schoon geneucht voelt streven,
maar zult met blijde bitterheid geen leven geven
aan de verborgen vrucht die ge in uw zijden draagt;
en met de striem des trots uw drift hebt uitgedreven,
gelijk een zweep de bronst uit tuchtig…