Alle inzendingen over vechten en knokken

soms gaat het in je leven niet zoals je zelf wel wil en zie je alles om je heen een beetje grauw leeg en stil dan moet je gaan knokken en vechten en er weer tegenaan of misschien wel een hele nieuwe weg inslaan het heeft geen zin om maar te blijven treuren en lijden zo laat je ondertussen wel mooi je leventje voorbij glijden daarom ga genieten…

Blijf lekker in de Lage Landen hokken: in Kibbelveen, in Vechten of in Knokke.…

Ze vroeg me haar te helpen smekend keek ze mij aan haar wanhopige blik kon ik niet verdragen en ik heb haar laten gaan Ze is ziek, zo ziek en moe van al dat vechten ze heeft zo moeten knokken loslaten is een van haar rechten Zij keek me aan met grote ogen Ogen vol verdriet Ik heb haar wel los gelaten maar mij loslaten kan zij niet…

Alles in overvloed, terwijl men in een ander land vechten moet. Die heeft een kind, die heeft een vrind, daar wordt gevochten en moeten ze knokken. Hier wordt iemand geboren en daar weer gedood. Dat is het leven, zeggen ze, dat zo is volmaakt. Maar ik kan er wel om janken, om al die mensen ginds en hier.…

Verlaten vangt zij vervlogen dromen driftig graaft hij kijk, daar, naast de moet van paardehoeven ooit steigerend in opvliegend zand vecht zij hij niet meer…

Verpletterend een geschenk uit de hemel Lamgeslagen kind voor jullie beide Onthutst een zoon volgroeid en prachtig mooi Complicaties dat het jou moest overkomen Vechten voor je leven zo klein als je bent zal je moeten knokken Met de liefde van je mama en papa is jullie band héél bijzonder…

O wat schok je, o wat knok je nu de storm zo blaast naar jou. Ach klein klokje, lieflijk klokje, bijna ga je van je stokje, maar jij geeft niet op zo gauw. Fier vecht jij je uit dat hokje fier vecht jij je uit dat nauw. Ja je bent een dapper klokje, en zie daar... de zon voor jou.…

Blijf vechten en blijf knokken, mijn liefste nicht, blijf er voor gaan!…

Vechten zit gewoon in mijn bloed Ik geloof en vertrouw, alles komt weer goed.…

mijn Rotterdamse wijk Door de verhuistik van mijn moeder Op iedere school gezeik Keer op keer moest ik De strijd met hen aangaan Soms vechten als een beest Maar neem van mij maar aan Het is nooit leuk geweest…

Soms wilde dat ik vechten kon, slaan trappen bijten krabben, soms wilde ik da'k knokken kon in het wilde weg. Soms wenste ik me bokshandschoenen om zodoende muilperen uit te delen is het zonde, da'k dat zeg?…

We liepen hand in hand Denkend aan vroeger, Dromend over later Er lag een wereld voor ons open Opeens moest je vechten Knokken voor je leven Want je wilde zo graag verder Wij, hand in hand Ik hoor het je nog zeggen: Het komt allemaal wel goed, Als het voorbij is leven we ons leven Zoals we droomden Maar jouw enorme moed, Geeft dat…

De wind waait door je haren tilt beide wimpers hoog laat jouw ogen lachen blaast gehuilde tranen droog De wind fluit in je oren fluistert op zachte toon stop een keer met knokken geniet nu maar gewoon De wind stormt naar het heden soms stappen met kracht tien twee vooruit en een achteruit verwaait verleden, ongezien De wind brengt…

Na het débacle van broer Maurice deelt Leopold in de ergernis. 't Wordt stilaan stil in zijn Lippensville en eenzaam bridgen na d'achturenmis.…

Het zal wel knokken worden misschien had ze beter man kunnen worden…

Moet ineens knokken voor mijn leven, want het is zeer kritiek, ging eigenlijk alleen bevallen maar blijk ernstig ziek.. Waar moet ik de kracht vandaan halen, Het hellp-syndroom heeft mij in de ban, toch blijf ik positief en vecht zo hard ik kan..…

je maar door een ander kan het bijna niet geloven je geeft je helemaal hiervoor Maar welke prijs die je uiteindelijk wel of niet behaald al die uren, al dat knokken en die pijn we zijn bijzonder trots je weet dat er ook zoveel andere mooie dingen waardevol zijn…

en vechten om er bij te blijven ga niet zitten wachten want dan komt de ellende boven drijven…

Staar in de stilte recht voor mij uit, geen sprankje van ook maar enig geluid. De leegte is zo voelbaar, de leegte is intens, aanraakbaar. Dit donker maakt mij bang, het duurt al een tijd, het duurt al zolang. Weinig wit, heel veel zwart, het maakt mij onzeker, het maakt mij verward. Wil je diep in de ogen kunnen kijken, het liefste…

Ik ben in oorlog met het leven welke zo zonder reden zo ver van vrede, veiligheid en gezondheid afstaat ik ben paraat om te vechten me te geven in de volle strijd welke harde lijn zo ver van me afstaat als het leven een beetje zou toegeven ben ik bereid tot wapenstilstand voor onderhandelingen zonder gekletter maar ik heb mijn minimale…

niet Mijn Vecht gebroken door een til het tij van mijn jeugd mijn heden en mijn toekomst sprakeloos heb ik jou lief…

Mensen vinden Daar waar je ze zocht een wakkerd vlammetje dat de storm overwint lieve lachen overschaduwen de tranen vechten tegen onzichtbare vijanden -slaan op gevoel- daar waar messen snijden drogen tranen Harten bevriezen in de grootste vlammenzee...…

Donquichotterie is als vechten tegen de bierkaai: hopeloos…

ik vecht tegen dit gevoel dat met zwaar geschut mijn hart doorzeeft tot jij verdwijnt en met jou de warboel ik vecht en relativeer want verliefdheid is een waanbeeld het is de loop van een geweer…

Vechten om een doel. Vechten om een wil. Elke dag vechten. Elke dag zo stil. Alsof het niet lukt, lukt wat ik doe. Ik voel me zo verschrikkelijk moe. Vluchten voor de mensen. Vluchten voor mezelf. Dat wil ik nooit wensen. Hoe is het om echt te leven? Jezelf te zijn en te zien? Langzaam breekt het af. Zo pijnlijk, bovendien.…

Er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten; Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind, En laat de stroom, die eenzaam voortglijdt, praten En luistert niet naar 't fluist'ren van de wind. Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten Daar in de zomer poosden van 't bewind, En staat en krijg voor…

Ik kan er niets aan doen maar ben zo gek op jou Het blijft en het blijft maar ieder uur hou ik van jou Ik kan er niets aan doen wil je weer terug winnen Vechten voor deze liefde opnieuw met jou beginnen Ik kan er niets aan doen met jou wil ik verder leven Mijn hart behoort aan jou wil je meer dan alles geven…

Als de zon in je leven plots door de schemer wordt overschaduwd woorden ontbreken alles wat waarde had je nu is ontnomen. Het waarom, de vraag is geworden toekomst voorgoed is vervlogen vindt dan de kracht het leven te leven, zolang het je nog wordt gegeven.…

vechten om fit te zijn vechten om slank te zijn vechten om te slagen in het leven vechten om perfect te zijn het leven is ons in principe gegeven om te genieten om gelukkig te mogen zijn om te beleven soms moet je je wel degelijk in een worsteling begeven maar met een leven lang vechten zal niemand iets opschieten dat kan niemand aan…

Geen begin maar ook geen einde, steeds weer draaiend in het rond. Als de eeuwige getijden, eb en vloed bewegend in een open wond. Zwart en wit, angst voor het donker. Heftig wanneer je er alleen mee zit, wachtend op dat ene kleine wonder. Waar je soms vanuit de verte eventjes naar mag kijken, een dartelende vlinder ronddansend in stralend…