Alle inzendingen over verkleving

loskomen uit verkleving zelf standig in beweging…

verkleven ingewreven beven verheven gedreven niet terug geschreven verscheven weg gegeven weg geweven weg streven verder leven voor heel even…

in dit verstomde zwijgen waar beelden taai verkleven op de punt van mijn tong zal ik huizen. binnen deze papieren grenzen waar aaneengeregen zinnen zich zachter verzetten wil ik wonen.…

Daar staat hij nu stil te verkleven Asiel wilde men hem niet geven. Zonder pardon werd hij uitgezet Ondersteboven, naast het toilet zoekt hij naar de zin van het leven…

ben geen spin span mijn web zonder draden vang geen prooien die door ochtenddauw verkleven aan de nacht houd geen wacht aan trekdraad die emoties luidt jij bent niet dat soort bruid maar landde op mijn woorden veilig en gerust ik beschermde je zoals het hoorde in het eerste licht liet jij je kussen ochtenddauw kon ons…

het zilverglanzende web fluistert met een teer ruisen in de wind, tooit zich met parelende druppels als heldere diamantjes en lokt en verleidt elk onervaren vliegje, de kruisspin glanst en flonkert, als een robijn, in briljant gezet, haar fijne zilverdraden verkleven de zwarte lijfjes, vleugels, pootjes, met afgrijzen moet ik toezien hoe…

een stenen boom versterft Er is geen ruimte voor de loze die zijn luiken heeft verstaald gebukt zoekt naar de sporen die anderen toebehoren en tenslotte als een broze in niemandsland verdwaalt Er is geen plaats meer voor papavers die met kronen in de wind hun achterland verwaaien en jammerdallen zaaien en zich als gieren op kadavers verkleven…

De avond was gevallen in de danszaal van het leven waar ik zweefde met mijn ogen door die kaarsverlichte pracht Met een lach vroeg ik haar naam waarna ik mijn hand liet verkleven aan de mooiste vrouw die zeven tango's danste daar die nacht En we dansten hoge benen op een dansvloer die ging zweven en haar ogen zochten liefde veel meer…

besproken en beschreven Worden daardoor tot meesterwerk verheven Het is een kunstvorm, een al eeuwenoud Japans gebruik, bij barst of breuk of fout Is er altijd een kans op overleven Ja littekens zijn opgevuld met goud Worden gezien, besproken en beschreven Wij zijn ook lemen kruiken welbeschouwd Verscherfd servies dat toch weer kon verkleven…

Weemoedigheid doet soms de lijnen verkleven, het middelpunt wordt door de jaren abstract. Als terugkeer de diepten en hoogten vervlakt worden laag na laag alle fasen verweven. Ik vind in mijn hand een steeds kleinere hand, een oude geur, in kleine enclaven.…

de wind blaast fel oranjeblauw, stuwt het groene, donkere water trekt en duwt aan de branding treurig jodelen de regenwulpen, hun opgekromde snavels peuren pieren en zagers uit het wad vlokken gelig zeeschuim rollen vluchtig over het gouden strand, verkleven soms heel even met het bronsgroen knoopjeswier, of met stugge, hard-oranje kabels…

Tot ik sterf mijn liefste, tot ik was mijn schat zal ‘k mijn gevoel voor jou `t papier verkleven ied`re keer denk ik dan een moment heel even dat `k het beste van ons voortaan heb gehad Maar dan leef ik op, begin een nieuwe zin waarin je zijn zich net iets beter laat klinken ook al is`t een wankel woorden hinken een aarzelend bewegen…

misschien ja is hij soms te onbehouwen klopt hij op de verkeerde deur bezigt hij niet gebruikelijke taal waar tegenspraak helpend is wordt lippendienst geprezen de kritiek vaak welgemeend lastig en niet loyaal gelabeld een denkpatroon vastgeroest in een verklevend paradigma overwoekert de vrije mening van tegendenkend perspectief…

Ik zie de lelies in galop over het rimpelende water gaan en forellen op een vlonder staan De druppels verkleven zich tot slokken niets en alles wordt dwaas en driest een klok slaat twaalf voor één en bevriest de tijd. Ik wankel en val de dag in brokken snor als een poes en niet veel later nadert van verre een gretige kater.…

Je nadert me meer en meer, je betovert me meer en meer, je borsten wippen bijna uit je BH als je me ziet, ik spring bijna met mijn mond open op jouw open mond, onze aura's verkleven met elkaar als parende slakken, je oppert zinspelingen die er niet om liegen, het is zelfs God duidelijk dat we met elkaar willen vrijen, maar er liggen praktische…

Nadat het onheil van ver weg goed in gezoemd en scherpgesteld tot in de kamer werd gebracht, het drama doende op mijn netvlies te verkleven verschijnt een vrouw die goed gekleed op juiste toon de volkstaal spreekt en mij vertelt, hoe het weerbeeld zich ontwikkelt.…

Slanke vingers strelen zware oogleden zacht tot wimpersluimer verweven droombeelden met wolken paarse wentelingen tot witte wattenbollen verkleven; in een diepe slaap verstillen de kolkende ziel weekt van zijn om zich bevrijd te verheffen Deinend in een glooiende zee van vernevelde glinsterende slierten die bundels maanstralen plooien tot…

Seconden tikken tot minuten weven fier kwartieren in ’n uur secuur als dag en nacht verkleven resoluut en tot etmaal verbonden Veren strelen heen en weer in de ban (blikken nokjes, vallen, klikken vast en tasten beslist naar ogen die schrikken) van de schokjes die gemiste dagen speren Gesleten klokken razen tijden of staan stil…

Andren verkleven aan 't purper van knijpende, zuigende lipjes; Leppen het tederste zoet uit een bekoorlijke mond: Scheppen de brandendste kusjes van blozende, gloeiende wangen, Tergen het zwoegend albast van een aanbidlijke borst: Blijven op 't dons, door de wellust, aan poezele tedere leden Samengeschakeld, geklemd, boezem op boezem gedrukt…

In catacomben verkleven de wortels van slingergevaarten en wormengewriemel van transgenererende parende pieren Verdorrende nesten vermagerde heinen van kevers in klevende massa's van klei Resten verweerde oneetbare stoelen van padden en amper te determineren gemasculineerde geblindeerde mollen Schoorvoetend dolend door hun…