Alle inzendingen over vertouw niet

Pak mijn hand vertouw op mij zet je zorgen maar op zij. Ook al wil je niet bestaan, uit dit leven willen gaan. Pak mijn hand ja, doe het maar want wij horen bij elkaar. Ja, het vechten is voorbij, je kunt nu schuilen dicht bij mij.…

Als muziek in mijn oren Weerklinkt jouw gelach Nu weet ik zeker Dat ik jou graag mag Je bent te vertouwen Dat wist ik meteen En in gedeelde fantasie Gaan we overal heen Ik zie je in gedachten In de woorden van dicht Maar de vriendschap die wij delen Is op het binnenste gericht Jij mag me kennen Ik laat je toe Delend mijn binnenste…

Ik weet nog die uren die wij zaten Maar nu, mijn vertouwen beschaamd Klap op mijn hart Moet ik je nu verlaten? Dagen lang, zo te praten Ik voel mij zo intens verdrietig Mijn maatjes gevoel is weg Moet ik je nu verlaten? Ik kan je wel haten…. Maar ik hou zo veel van jou Ik voel mij nu zo alleen Moet ik je nu verlaten?…

God heeft gezegd: “Ik ben hun Vader Vertouw daar op!” Wanneer je kind zijn grenzen zoekt Lijkt dat vaak bij U vandaan tegaan; je voelt je machteloos, omdat wat je zegt niet landt en wat je bedoelt niet overkomt.…

Ik mis het vertouwen dat ik in je had, de god waarvoor ik bad. Ik mis de woorden die we deelden, de dingen die ik me verbeeldde. Ik mis de wegen die we gingen, de vertrouwde dingen. Ik mis je troostende armen om me heen, je hart zo hard als steen. Ik mis je aanwezigheid, je verbetenheid.…

Ik droomde dat het anders was Vrij van geest de dagen lengde De uithoeken des levens verkende In rust volledig van de angsten genas Explosies van verblindend licht Zwepen sloegen in mijn gezicht Implosies van vergaan vertouwen Die muren tussen lichaam en ziel bouwden Flarden mist mijn stad omsloten Schaduwen verdwaalden in het duister…

Hallo mensen ik ben Arie en wil graag solliciteren Probeer het al jaren wil nu wel eens presteren Ik wordt altijd afgewezen al snap niet waarom Mijn IQ is rond de 60 maar ben zeker niet dom Ik rook en ik drink te veel en een blowtje elke dag Ik leef meestal in de nacht en ben overdag van slag Ik ben heus wel te vertouwen maar kom…

vertouwen, lieve mensen... heb het lief, maak het nooit kapot! je laat iemand achter beschadigd, gebroken en verrot!…

Scherp en gericht volg je elke beweging, beide weten elkaar nooit meer te zien Kom je dichtbij mijn hart in overweging, zou het dan toch zo zijn dacht ik misschien Dus hef ik verlangend mijn uitnodigende hand en kom je vertouwend en verward dichterbij Spreek je onverstaanbaar in een te grote afstand, tracht ik beter te horen en luister aandachtig…

Je glimlach verblindde mij En je woorden leken zo oprecht Niets dat leek te wijzen op jouw innerlijk gevecht Je dromen waren je toekomst Je hoop en hele leven Als een bloem nog in de knop Je moest ze alleen nog water geven Vol vertouwen was ik dan ook Dat het je ooit lukken zou Te doen wat je altijd al wilde En wat ik wenste voor jou…

geen spijt jij teugelt niet neemt geen leiding over mijn hart en verstand jij teugelt niet blijft me alleen maar aanmoedigen aan de rand jij teugelt niet je laat me spelen met me leven en laat me knoeien jij teugelt niet zodat er straks de tijd is om vertrouwen te laten groeien jij teugelt niet gunt me de tijd om jou te vertouwen…

nu voel ik mij weer verloren de paniek slaat toe verlang terug na het vertrouwde, wat niet eens te vertouwen was, maar het gevoel van thuis, en mezelf kunnen zijn ook in de slechtere dagen dat hou ik liever vast.. een paar dagen geleden voelde ik mij nog gevangen, gevangen in mijn eigen huis, in mijn wereld of beter gezegd de jouwe...…

Je wandelt in het donker, de schaduw van jouw geschokt vertrouwen omhult je als mist rond oude gebouwen rafelig en zonder kleur. Zo lijkt je wereld enkel pijn maar je weet dat mist slechts laaghangende wolken zijn. En al lijkt dat gevoel soms een mentale gevangenis je weet dat zelfs in het donker de zon ergens is.…

De twijfel als volgende schaduw over het pad, het doel dat ik blauw in de verte zag, lag verscholen achter luchtkastelen, die blijven onbereikbaar. Zorgeloos was ik vertrokken, met handen aan weerszijden, strijkend langs het goudgeel koren die bogen, werd ik keurend afgewogen, ik vertrouw de richting niet, alles blijft onherkenbaar…

Als ik op een dag een nachtcreme smeer En doe alsof ik dan ga slapen Wie weet dan nog hoe laat het is wanneer ik 's ochtends sta te gapen…

Ik herlaad maar weer eens en begin opnieuw te richten. Tijd voor het grove geschut, van schelden en tieren en dichten.…

D`r was een hele, hele tijd terug een boertje, met een kromme rug. Hij was niet meer zo jong van jaren en werd al wat dunnig in de haren. Aan weelde was hij niet gewend en `n spiegel had hij nooit gekend. Maar toen hij aan het spitten was toen vond hij zo`n mooi stukkie glas, `t zat onder het smeer en onder het zand hij nam het in zijn werkmanshand…

Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin Weer spatte het schuim over dijken en duin Weer raasde een vliegende storm over 't land Weer beukten de golven 't geteisterde strand Weer gingen gedachten gebeden naar zee Weer leefden er honderden duizenden mee Weer waren de machtigste schepen in nood Weer vochten de mannen op leven en dood Weer wachten…

Maak je schelp open Laat me je liefde schenken Kom eruit gekropen En stel me niet teleur! Zet je hart wijd open Ik zal je écht niet kwetsen Niet omdraaien en weglopen Omdat ik van je hou! Stel jezelf open Ik geef zoveel om jou En wacht op de tijd Dat je me vertrouwt! Leer liefde te ontvangen Ondanks je gekwetstheid Ik heb er toch…

Hoop,liefde en vertrouwen zonder deze drie voor mij geen leven meer dan ooit bewezen dit is alles wat je mij kan geven Hoop na zoveel verdriet en na ziektes ongekend hoop doet leven daar zal ik naar streven Liefde is iets ongrijpbaars zo diep en zo bijzonder je bent voor mij heel speciaal je bent iets van een wonder Vertrouwen daar…

Ik zag vlinders vliegen hoog in de lucht een van die vlinders is stiekem gevlucht Hij heeft zich genesteld diep in mijn buik en heeft daar mijn lichaam stil in gebruik Soms dan kan ik hem voelen ik voel 'm dan fladderen mijn buik door krioelen Het vreemde is het beestje ontwaakt alleen als JIJ mij stiekem aanraakt…

Als ik diep wil schokken diep van binnen wil huilen het wil uitsnikken van verdriet dan zoek ik op YouTube naar orgel-improvisaties met samenzang niet ritmisch dan voel ik zo sterk er is niets veranderd en er zal niets veranderen ik troost me met het lef dat ik dat leven aan durf ook al vinden velen dat het wel met me meevalt…

Was het een kleine droom van de grote wereld of was het een grote droom van de kleine wereld? was het een warme stilte in een koud huis of was het een koude stilte in een warm huis? Was het een vooruitgang of was het een dwaling? was het een triomf of was het waanzin? was het hoogmoed of wa het ketterij? was het een zegen of een vloek? Was…

Wat is toch de reden, wat is toch de zin, de oorzaak van jouw abrupte stekeligheid? Als een blad aan de boom, in geval van jou, liever aan de roos ben jij van aangenaam lief tot zeer naar, stekelig geworden Doornig en bits, irritant vervelend. Onterecht boos Wanneer ga jij nou eens inzien dat leven niet sec leven is? Zonder verantwoord'lijkheid…

Samen met een musje koffie drinken. Spontaan, zomaar, zonder afspraak. Samen genieten van het toeval, dat niet toevallig is.…

Een oud verwassen shirt maar heel dierbaar ik trek het aan om in de tuin te werken In mijn herinnering ruik ik zijn geur en alles krijgt weer kleur Vijf maten te groot maar dat maakt niet uit even dat gevoel van zijn Dan gaat hij in de was en belandt in de kast tot hij totaal is versleten En dan wordt ook deze herinnering vergeten…

Ik ben niet altijd aardig ook niet altijd slecht ik ben een beetje ' tussenin' jazeker, dat ben ik echt. Als je verdient mijn vriend te zijn zul je altijd een oor vinden alsook een plekje in m'n hart. En al ben 'k niet altijd aardig evenmin niet altijd slecht ik zeg je de waarheid niet krom, maar puur en recht. En kun je daar niet…

Fiftyfifty. Dat is half wel en half niet. Bij een glas kun je dan optimistisch zeggen dat het halfvol is. Maar het is natuurlijk halfleeg. Het is mossel noch vis. Het is evenveel ja als nee. Maar het is volledig onbeslist ook. Dat is best vervelend. Dat geldt trouwens ook voor 49/51. Dat zit gevoelsmatig binnen de foutenmarge en voelt daarom…

Van oudsher was de kermis in de stad Een reden dat omwonenden verkasten Nu kiest men ook vanwege Zomergasten -Zodra de zomer komt- het hazenpad Zo'n vlucht scheelt gauw een maand lang redetwisten Met plaatselijke loungeroomsocialisten…

De zusjes hebben menig hart gestolen en zelf ben ik tot tranen toe geroerd Hoe gaarne had ik met hen rond getoerd bedolven onder bosjes gladiolen M’n hele leven ben ik al een fan van Emily, Charlotte en van Anne…