Alle inzendingen over witte raaf

Vergeefse zoektocht naar een witte raaf. Elke krant lijkt op De Telegraaf…

Gelukkig heeft ons land één witte raaf: Zo 'n klusje is geknipt voor Fred de Graaf..…

uren tuurt hij naar de vlucht van de vogels hij luistert naar hun schreeuwen hoort hun gezang hij wikt en weegt leest en hoort iets in elk gevleugeld teken hij kan de wil der goden verstaan een witte raaf is hij de vogelwichelaar rechts van hem in zwart gehuld krast een kraai…

Mark Rutte is een ware virtuoos In praten zonder ook maar iets te zeggen Hij kwam om zijn verklaring af te leggen Maar die was, op z’n zachtst gezegd, wat loos Steeds komt hij ermee weg, de witte raaf Het volk vindt hem steeds minder ‘supergaaf’…

ze dicht ontroerend gaaf over scheiden en lijden of het sterven in diepe meren waar men uit drinken kan nooit schreef ze over de witte raaf in haar tuin bezijden het musschenkwartier waar toch ook kwartels kwetteren in het lover over kwattarepen of een lekkere zure bom nog niet gesproken van radijsjestaart met slagroom of gevulde…

Wij hoorden om het overschot geschaard dat onder de bloemen op daalbanden deinde: mijn tranen hebt G' in Uwe fles vergaard, we zijn wel stof, maar dit is niet het einde alsof een Paradijzenaar mij seinde op een aftandse wijzertelegraaf dat niets uiteindelijk meer schrijnde dank zij de wiekslag van de witte raaf.…

De witte raaf, de grijze krater, de ijle damp trok exploderend over de resten van het kamp waarin geen hart meer klopte het laatste leven stopte zonder getuigen van de ramp. De schepping nu weer woest en ledig geen spoortje mens, volkomen vredig.…

In deze gewelddadige tijd van terreur van de straat is een paradijselijke plaats in ‘t land van zwarte kraaien zeldzaam als een witte raaf Ik leef in ’n klein paradijs in genen geschreven driften bron van het aardse kwaad met het verstand beheert reikt ze mij haar slanke hand die geen mens ooit bezeert Simpel is de gouden graal:…

van op de toren kijkt zwarte raaf meevoelend naar witte rouwstoet.…

hem meenemen naar jouw dromenzee en eindeloos beminnen je mag tekeer gaan tegen al het onrecht en hem de les lezen en terecht wijzen om alles wat hij verkeerd heeft gedaan voordat het tot de witte ravenliefde kwam.…

jaloers op ekster trekt zich nergens iets van aan glimmend oogt hij slim naar alle kanten bling-blingt zich carpe diemend een weg pikt alles en niets van vlaamse gaai de fraai getooide te lief voor z'n omgeving kraai rooft soms z'n jongen blijft over mijn eigen soort als we samen zijn kraaien we het vaak uit van plezier behalve witte…

op een witte walvis; een waarnemend subject, (gepostuleerd); geen water, laat staan zout water -. Elkaar voortdurend bijsturend, feed- back, moeten zij maar zien hoe zich uit deze tekst te verwijderen ------------------------ uit: 'Gedichten', 1968.…

Er wandelt een vrouw in het Kronenburgerpark, raven vallen aan; Snavels pikken scherp, armen weren zich vergeefs, vleugels vliegen heen; Het is persoonlijk, felle haat gericht op haar: zij, die duiven voert.…

zij koestert me in de flank van witte raven die hun vleugelwijdte nimmer laten kortwieken door scharen die diep trachten te kerven in de nalatenschap van altruïstische desolate decorum in ben een raaf, ongekloond zelfs weggehoond door hen die ik niet haat, maar vol mededogen hun ondergang met mijn treuzelende blik gestaag onder ziet…

De raaf, een vogel vol venijn, meende nu eens de slimste te kunnen zijn. De raaf verwachtte de uil op zijn beperkingen te kunnen wijzen. De uil sloeg eerst zijn linker ooglid neer. En toen de raaf hem ten tweede maal met zijn vraag confronteerde, sloot de uil zijn rechter ooglid dit keer.…

Wit sneeuwwit wit van ei witlof netjes in een rei bloemkool wit van het oog meringue sneeuwklokje madeliefjes in de wei wit hemd wit kleed wit van de pijn trouwen in het wit zwart kool raaf braambessen kraaien zwarte das zwarte auto bv passat ebbenhout zwarte beer zwart pak zwart van verdriet trouwen in het zwart zwart-wit schaakbord…

Je takken staan zwaar in de lucht, oud en wijs Je bast geeft een zucht, gebarsten en grijs De wind waait door je laatste herfstbladeren Je leven stroomt door je aderen Je leeftijd loopt in ontelbare jaren Overleefde zoveel gevaren Veel heb je gezien in lange, langzame tijd Je wantrouwde de mensheid Natuur moest wijken rondom jouw voet…

Zwarte wolken rollen binnen In een tijd waar vuur rookt Donkerzwart gaat men beminnen Als men oorlog stookt Zwarte dampen wegen zwaar Op de harten van vele mensen Zwart roet in het haar Licht zal men wensen Haat en troebeling wordt geschapen As is men aan het verstoren Hoop ligt te slapen Uit roet word niks geboren Wanneer komt schone…

Hard als steen en sterk Uit diepe gewelven Stof en gruis van het zware werk Eeuwig rots delven Donker en koud is zijn bestaan Van aarde is hij een slaaf Met pikhouweel gehard van het slaan Een zware opgaaf Altijd op zoek naar glans Gesleten steen Een ritmische dans Al slaand om zich heen Wilskracht is hem niet vreemd Waar is de zon…

ik kwam vandaag mezelf tegen, hyperventilatie/hongerklop 1 van de 2 moet het geweest zijn, hard zwart en niet ontbeten maar ik wankelde wel, tot stervens toe…

vers, gedolven graf de kist nog niet neergelaten de menigte sjouwt met hoge hoeden zes planken zand er over en ik kijk toe…

sneller dan het geluid, want de wand langs de rijksweg kaatst naar achteren automatisch stemt een navigator blindelings rukt een stuur naar links of rechts heen en weer rijdt een kakafonie over 4-baans wegen, handsfree, dat wel maar, waar kom je de stilte nog tegen ?…

vogelkijn vliedet de dood tegemoet het koekoeksjong kwam uit een groter ei en dacht daarbij ik trap je van het nest jij bent zo ontgoocheld dat heb ik uitgevogeld daarom ben ik beter dan de rest…

van kinds af aan wilde ik kunnen vliegen het moeras zompig voorbij en vlerkend tussen het blauw van de dreigende wolken vluchtend naar de toekomst, op eigen benen staan de zon tegemoet ging ik stralend ten onder…

ik heb, net zoals Fred jaren geleden had, een poezenkind zij is zo puur, onbeholpen, ongeholpen zoekt zij de man in mij zij gromt haar kont omhoog en wenst genageld aan de grond…

het is lang geleden dat ik paden betrad waarvan ik dacht, die kan ik betreden ik heb de stoffige straten die ik belopen had in speuren naar kracht, amechtig achter mij gelaten…

Oh zeg ons toch, eerwaarde raaf Waart gij uw hele leven braaf? Het antwoord luidde, kort en bondig : Ik was mijn hele leven zondig.…

verplaatst tussen hier en nu diep bewaard ongeleid en puntgaaf er bestaat eigenlijk geen rassenmenu een onbeschreven blad zonder vos die zegt tegen de raaf.…

de raaf wou zingen de kaas begon te swingen en vos kwam... innen…

Een zwarte nachtraaf vliegt vindt zijn prooi aangereden soortgenoot raaf kauwt kauw Ongegeneerd zwarte prooi zwarte raaf evolueer je even in aangepast leven word je aangereden door Buschamerikaan pimpbak stom gemak pyromaan van Darwins naam Buschamerikaan doodt soortgenoten ongegeneerd als nachtraven kauwen…